Ένας στίχος από το έπος του Γκίλγκαμες του αρχαιότερου γνωστού γραπτού έπους προερχόμενου από τις πρώτες πόλεις – κράτη που ανήκαν στους Σουμέριους την 3η χιλιετία π.χ. στη Μεσοποταμία. Μιλάει για τη σχέση μεταξύ του «Γκιλγκαμές», ενός ισχυρού ημίθεου βασιλιά και ενός αρχαιογονικού θνητού που έστειλαν οι θεοί του σύμπαντος για να σώσουν τον Γκιλγκαμές και το πολιτισμένο πλέον ανθρώπινο είδος από μία αυτοκαταστροφική αλλαζονεία και εγωϊσμό. Η μόνη σωτηρία είναι η φιλία μεταξύ των ανθρώπων.

Πινακίδα IV Στήλη (VI)

Κράτα το χέρι μου, και πάμε φίλε μου μαζί! Η καρδιά σου γρήγορα θα ανάψει για αγώνα. Ξέχνα το θάνατο, το θάρρος σου μη χάνεις, όποιος τον άλλο αγαπά όλες τις δοκιμασίες δέχεται. Αυτός που πάει μπροστά τον άλλο προφυλάγει και το σύντροφο σώζει.