Το κινητό τηλέφωνο στην Ελληνική Κοινωνία, μια προέκταση της ανθρώπινης ταυτότητας

Το κινητό τηλέφωνο δεν είναι “ελληνική εφεύρεση”, ούτε επίσης χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα όταν αυτό πρωτοεμφανίστηκε στήν παγκόσμια αγορά πριν περίπου 20 χρόνια.Τα δεδομένα αυτά είναι πλήρως κατανοητά την στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μιά βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα ενώ οι κοινωνικο-οικονομικές της δομές δεν αντιστοιχούν στα εξελιγμένα και πολυδιάστατα συστήματα που ισχύουν σε ανεπτυγμένες χώρες όπως των διαφόρων κρατών της Δυτικής Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ιαπωνίας.

Παρ΄όλα αυτά, τα τελευταία 5 χρόνια, έλληνες πολίτες όλων των ηλικιών και κοινωνικών τάξεων, έχουν αφομοιώσει το κινητό τους στην καθημερινότητά τους σε τέτοιο βαθμό που πλέον έχει εξελιχθεί σε εθισμό και σε παράνοια, σε αντίθεση με τις ανεπτυγμένες κοινωνίες της υφηλίου. Υπολογίζω ότι υπάρχουν πολλές αιτίες γι΄αυτή την ακραία μορφή χρήσης του κινητού τηλεφώνου στην Ελλάδα-εγώ θ΄αναφερθώ μόνο σε τρείς από αυτές.

Μια από τις βασικές αιτίες της παράλογης χρήσης του κινητού στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων σίγουρα θα πρέπει να είναι ο βαθμός αποξένωσης των ανθρώπων από την πραγματική ζωή, ξεκινώντας από μιά σταθερή αποστασιοποίηση του συλλογικού και του οικουμενικού της ταυτοτητάς τους. Το γεγονός ότι βλέπεις παντού άτομα όλων των ηλικιών να περιφέρονται μ΄ένα κινητό στο χέρι, αντανακλά ξεκάθαρα την ταραγμένη ψυχολογική τους υπόσταση. Τα άτομα αυτά δείχνουν ότι έχουν σοβαρή ανάγκη να πείσουν τον εαυτό τους και τα άτομα γύρω τους ότι αντιπροσωπεύουν φυσιολογικά όντα, με φυσιολογικές κοινωνικές επαφές, διατεθημένα να επικοινωνήσουν με τους πάντες για τα πάντα. Άν όμως καταφέρεις ν΄ακούσεις το περιεχόμενο συνομιλιών τους, γρήγορα θα καταλάβεις ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η ουσία είναι μονόπλευρη, μονοδιάστατη και μη πρακτική. Απλά είναι ανούσιες και άχρηστες πληροφορίες πού αντανακλούν, στηρίζουν και επιβεβαιώνουν την απρόσωπη μορφή της ζωής τους, δηλαδή το τίποτα πρός το πουθενά!! Βλέπεις άτομα σε λεωφορεία, σε μετρό, στους δρόμους, σε σχολεία, σε καφετέριες, κλπ, να μιλούν σε κινητά, κουνώντας τα χέρια τους, κάνοντας γκριμάτσες, βηματίζοντας πάνω κάτω με μανία, σαν το άτομο με το οποίο συνομιλούν να βρίσκεται ακριβώς δίπλα! Σκέτη τρέλα!!!

Δεύτερη βασική αιτία της ανεξέλεγκτης χρήσης του κινητού τηλεφώνου στην Ελλάδα είναι η στάση των ανθρώπων να επιλέγουν την πιό εύκολη λύση όσον αφορά την ανθρώπινη επικοινωνία. Είναι πολύ πιό εύκολο να μιμήσε πραγματικό διάλογο με άλλο άτομο μέσω του κινητού, παρά να έχεις το ίδιο το άτομο απέναντί σου. Δηλαδή,να είσαι υποχρεωμένος να βλέπεις το άλλο άτομο στα μάτια, να πρέπει να δείχνεις τις πραγματικές σου διαθέσεις, και παράλληλα να υποστείς τις όποιες διαθέσεις του άλλου.

Τρίτη βασική αιτία αυτής της παράνοιας για τα κινητά είναι η ανάγκη τεχνικής κάλυψης του συναισθηματικού κενού που βιώνει το κάθε άτομο στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία,ακριβώς την ίδια κάλυψη που αναζητούν οι νέοι στα “chat rooms” στο Διαδίκτυο. Η έκφραση των όποιων συναισθημάτων χρειάζεται τόλμη, αμεσότητα και ρίσκο, στοιχεία που οι Έλληνες δεν είναι διατεθημένοι να τ΄αντιμετωπίσουν για να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Έτσι προτιμούν μια απρόσωπη και στημένη επικοινωνία “εκ του ασφαλούς”, αλλά που ταυτόχρονα δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική γήινη ζωή και με πραγματικά γήινα συναισθήματα.