Ένα από τα πλέον δημοφιλή προγράμματα τηλεόρασης παγκοσμίως είναι ένα αγγλόφωνο “reality show”που διαθέτει όλα τα θετικά ενός “κοινωνικού ντοκυμανταίρ”,δίχως τις ακρότητες ενός “εικονικού” reality show τηλεόρασης που εκμεταλεύεται, διαστρεβλώνει και κουρελιάζει την ανθρώπινη υπόσταση και φύση. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα στα ελληνικά τιτλοφορείτε ως “Νταντά πρώτων βοηθειών”και είναι μεταγλωττισμένο,ενώ στ΄αγγλικά ονομάζεται “Nanny 911”. Η “Νταντά πρώτων βοηθειών” μεταδίδεται κάθε μεσημέρι (3-4),από τον τηλεοπτικό σταθμό “Σκάι”, που τον θεωρώ σαν τον καλύτερο ενημερωτικό τηλεοπτικό σταθμό στην Ελλάδα, προβάλλοντας σύγχρονο και προοδευτικό υλικό.
Τα συστατικά που καταστούν αυτό το τηλεοπτικό πρόγραμμα εξαίρετο, είναι η επαγγελματική του δομή και η κοινωνική του συνεισφορά μέσα από κοινωνικά διδάγματα σωστής καθημερινής ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το πρόγραμμα παρουσιάζει μ΄ένα αντικειμενικό αλλά και ευαίσθητο τρόπο τις καταστροφικές συνέπειες στην ανθρώπινη φύση ενός δυτικού τρόπου ζωής που είναι απόλυτα υλιστικός και ανταγωνιστικός. Ασχολείται αποκλειστικά με “δυσλειτουργικές” οικογένειες απ΄όλα τα κοινωνικά στρώματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι επαγγελματίες νταντάδες,που είναι και οι πρωταγωνίστριες αυτού του τηλεοπτικού προγράμματος, ανήκουν σε μια ομάδα πολύ έμπειρων και καλά εκπαιδευμένων Βρετανών νταντάδων (η ομάδα στην αρχή του προγράμματος συζητά τα δεδομένα της κάθε υπόθεσης) που διαθέτουν τις εξειδικευμένες γνώσεις και την προιστορία για ν΄αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και δημιουργικά τις καθημερινές δυσλειτουργίες των οικογενειών που ζητούν την βοήθειά τους. Αυτό που θα πρέπει ν΄αναφέρουμε εδώ είναι ότι όλες αυτές οι “δυσλειτουργικές” οικογένειες αντιπροσωπεύουν την μέση οικογένεια μιας δυτικής κοινωνίας-δεν υπάρχουν οι ακραίες περιπτώσεις σωματικής ή ψυχολογικής βίας,όπως και δεν υπάρχουν άτομα με σοβαρά συμπτώματα ψυχασθένειας ή εθισμού στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ. Το βασικότερο πρόβλημα σ΄όλες αυτές τις υποθέσεις έχει να κάνει με την ανθρώπινη συμπεριφορά που πολλές φορές έχει σοβαρό αντίκτυπο στο πόσο καλές είναι οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας, στην σωματική και ψυχική κατάσταση των μελών, και επίσης στο πόσο αποδοτικά είναι αυτά τα μέλη στις καθημερινές ασχολίες τους (επαγγελματική εργασία,ανατροφή των παιδιών, οικιακές υποχρεώσεις,σπουδές των παιδιών,κλπ. ) Όπως ανέφερα προηγουμένως, αυτές οι επαγγελματίες νταντάδες,ασχολούντε με “δυσλειτουργικές” οικογένειες από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα,διαφορετικών μεγεθών (αριθμός παιδιών) και φυσικά διαφορετικών ηλικιών (παιδιών και γονιών).
Οι φανταστικές αυτές νταντάδες φαίνονται αποτελεσματικές στους στόχους τους, γιατί είναι καλά οργανωμένες,είναι ευαίσθητες και άμεσες,και διαθέτουν την χαρισματικότητα και την τεχνική να επιβάλλουν μ΄ένα πολιτισμένο τρόπο εποικοδομητικές αλλαγές στις καθημερινές ρουτίνες και συνήθειες των μελών της οικογένειας,ειδικά σ΄αυτές των γονιών. Έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες επισόδεια του συγκεκριμένου προγράμματος,διαπίστωσα ότι σχεδόν σε όλες τις υποθέσεις,η σημαντικότερη αιτία δυσλειτουργίας της οικογένειας είναι η έλλειψη πραγματικής συναισθηματικής επικοινωνίας και συναισθηματικής στήριξης μεταξύ των μελών της οικογένειας. Υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σοβαρό έλλειμα συναισθηματικής αμοιβαιότητας μεταξύ των διαφόρων μελών της οικογένειας, ανθρώπινος παράγοντας που προκαλεί δυσπιστία μεταξύ τους. Η δυσπιστία προκαλεί τον εγωισμό, ο εγωισμός προκαλεί τον ανταγωνισμό,ο ανταγωνισμός προκαλεί την ένταση,η ένταση προκαλεί την σύγκρουση,και η σύγκρουση υπονομεύει την συνοχή,την σταθερότητα και τις δημιουργικές δυνατότητες όλης της οικογένειας.
Αυτό που οι “νταντάδες” συνήθως προσπαθούν να καταφέρουν είναι να δημιουργήσουν τις κατάληλες καθημερινές συνθήκες και τα κατάληλα κίνητρα έτσι ώστε όλα τα μέλη της οικογένειας να νιώσουν ασφαλή και ήρεμα. Στο νέο αυτό περιβάλλον, τα μέλη μπορούν πλέον να εκφράσουν τις συναισθηματικές τους ανασφάλειες και με τον χρόνο την συναισθηματική στοργή προς τον άλλο. Συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι αυτό που κάνει τις σύγχρονες οικογένειες “δυσλειτουργικές”, ειδικά σε κοινωνίες της Δύσης, είναι η απουσία μιας “δημιουργικής συναισθηματικής ανθρώπινης έκφρασης”, σωματικά και λεκτικά!!!