Έχω ένα “στενό” και “αδερφικό” φίλο που τον γνωρίζω από τα νεανικά του χρόνια, που τώρα είναι περίπου 45 χρονών. Η καταγωγή του είναι από την Εύβοια όπου και κατοικεί εδώ και σχεδόν 25 χρόνια. Τον γνώρισα σαν έφηβο γιατί ζούσε με τους γονείς του στην ίδια πολυκατοικία όπου έμενε η δεύτερη αδερφή μου με την οικογένειά της, και μετέπειτα, η μητέρα μου με την μικρή μου αδερφή. Η πολυκατοικία βρίσκεται στην Αθήνα και ερχόμουν από το εξωτερικό κάποια καλοκαίρια για να δω την μητέρα μου και τις δύο μικρότερες αδερφές μου. Τελικά, εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Ελλάδα το 1986.

Όταν αυτός ο “σταθερός” και “αγαπημένος” φίλος μου ήταν περίπου 17 χρονών, η μητέρα του μου ζήτησε να του κάνω μαθήματα Αγγλικών, όχι για κάποιο πτυχίο αλλά για να νιώσει πιο άνετα και χαλαρά με αυτή την “ξένη γλώσσα”. Νομίζω πως του έκανα μαθήματα για περίπου 3 χρόνια, ενώ λίγο αργότερα , έφυγε μόνιμα για την Εύβοια όπου βρίσκεται το πατρικό του σπίτι. Δεν άντεχε άλλο την “εικονική κοινωνική ζωή” της Αθήνας. Εδώ θα ήθελα να κάνω δύο σημαντικές επισημάνσεις σχετικά με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του αγαπημένου φίλου μου και πρώην μαθητή μου.

(περισσότερα…)

Α. Εισαγωγή σχετικά με την επιστολή.

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι την επιστολή στον “πρώην” αδερφικό μου φίλο την έγραψα στα Ελληνικά, ενώ έχω αλλάξει όλα τα ονόματα για λόγους προσωπικής “κοινωνικής ευθιξίας” και ατομικών “ηθικών αρχών”, ανθρώπινα ιδανικά που σχεδόν δεν ισχύουν στην δική μας “απρόσωπη”, “ανταγωνιστική” και “εικονική” καθημερινή πραγματικότητα!!!

Αυτήν την “προσωπική επιστολή” την έστειλα στον “πρώην” αδερφικό μου φίλο(μέσω e-mail) που ζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό, μαζί με τα τελευταία κείμενα που έβαλα στην ιστοσελίδα μου. Του ξεκαθάρισα πως είναι η τελευταία φορά που μπαίνω σε αυτή την “φιλική διαδικασία” γιατί τελικά αναγνώρισα και συνειδητοποίησα ότι έχει εξελιχθεί σε ένα “μεταλλαγμένο ανθρώπινο όν” που επιδιώκει να μου περάσει την δική του “υπαρξιακή μαυρίλα” και την δική του “κοινωνική έπαρση” μετά από μια μακρόχρονη επαγγελματική πορεία θέσεων εξουσίας και οικονομικής ευημερίας. Πραγματικά πιστεύει ότι όλοι, ακόμη και τα άτομα που τον αγάπησαν, τον βοήθησαν και τον στήριξαν στα “πολύ δύσκολα” νεανικά του χρόνια και μετέπειτα, θα πρέπει να του συμπεριφέρονται σαν “υποχείριες” και “παθητικές” ανθρώπινες οντότητες και όχι σαν “ισότιμοι” και “κοντινοί” συνάνθρωποί του(ανθρώπινο ενσυναίσθημα)!!!!

(περισσότερα…)

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι για μένα προσωπικά, η Νέα Ελληνική Γενιά αντιπροσωπεύει ηλικιακά τα “ενήλικα άτομα” των εικοσάρηδων και τριαντάρηδων που σήμερα αποτελούν την πλειονότητα των πρώην μαθητριών μου και μαθητών μου. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα τα δίδαξα στην εφηβεία τους και στις αρχές της ενηλικίωσής τους, δηλαδή σε μια “πολυτάραχη”, “αινιγματική” και “υπαρξιακά δύσκολη” περίοδο της ζωής τους!!!

Νιώθω πολύ τυχερός που η Ζωή μου προσέφερε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες να μεταδώσω σε αυτά τα νέα παιδιά κάποιες γνώσεις(διδάγματα), αλλά πάνω από όλα να τους εμπνεύσω την “υπαρξιακή κρισιμότητα” της αυτογνωσίας, της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού- ανθρώπινα στοιχεία που θα στήριζαν μια πιο δημιουργική και ανεξάρτητη προσωπική συμπεριφορά και σκέψη, υπερβαίνοντας την “εικονική πραγματικότητα” και την “πνευματική μετριότητα” της Κοινωνίας τους!!! Επίσης, πάλι για μένα προσωπικά, ήταν εξίσου “πολύτιμο” υπαρξιακά, νοητικά και ψυχικά το γεγονός ότι από τον μικρότερο μαθητή μου που ήταν 5 χρονών μέχρι τους έφηβους και τους νέους μαθητές μου και μαθήτριές μου, άντλησα πολλές γνώσεις για την “πραγματική ζωή”, όπως και παράλληλα έλαβα πολύ “θετική ενέργεια” αλλά και “αγάπη”, γιατί μαζί τους πάντα λειτουργούσα σαν “σύντροφος” και “φίλος”, και όχι σαν ένας “αποστασιοποιημένος καθοδηγητής” και “επαγγελματίας δάσκαλος”!!!!

Πάντα αναζητούσα και επεδίωκα να δημιουργήσω εκείνες τις “οικουμενικές ανθρώπινες σχέσεις” μεταξύ δασκάλου και μαθητού ή μαθήτριας όπως αυτές ίσχυαν στην Αρχαία Ελλάδα. Κάποια ιστορικά παραδείγματα είναι η Σχολή του Πυθαγόρα στις Συρακούσες της Ιταλίας τον 6ο αιώνα π.Χ., με μαθητές και μαθήτριες, οι “στενές σχέσεις” του Σωκράτη με τους αγαπημένους νέους μαθητές του στην Αθήνα το 4ο αιώνα π.Χ., διάσημοι μαθητές σαν τον Πλάτωνα, τον Αλκιβιάδη και τον Αριστοφάνη, όπως επίσης και η “μόνιμη πολιτισμική επιρροή” του Αριστοτέλη σαν δασκάλου στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου μεγαλώνοντας στην Μακεδονία.

*σκαρίφημα- ένα άσκοπο και πρόχειρο σχέδιο από ένα άτομο που είναι απασχολημένο με κάτι άλλο.

(περισσότερα…)