Η  Εικονική Πραγματικότητα είναι μια καθημερινή πραγματικότητα που δεν βασίζεται στα διαλεκτικά  κριτήρια της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά σ’ένα τεχνητό κατασκεύασμα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η  Εικονική Πραγματικότητα είναι παρούσα και διάχυτη στις καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες από τις αρχές του ανθρώπινου πολιτισμού. Αποτελούσε και αποτελεί σήμερα ένα κοινωνικό εργαλείο που θα δημιουργούσε και θα θεμελίωνε μια λανθασμένη και διαστρεβλωμένη ανθρώπινη συνείδηση για την κοινωνική συνοχή και ενότητα. Αντανακλά μια οικουμενική ανθρώπινη συνωμοσία με σκοπό την μονιμότητα και την επέκταση του κοινωνικού κατεστημένου των προνομιούχων και των ισχυρών σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Αυτό είναι ένα κοινωνικό χαρακτηριστικό σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες.

Στις πρωτόγονες κοινωνίες όπου η κοινωνική συνοχή ήταν κρίσιμη και δεδομένη για την εξασφάλιση μιας κάποιας ομοιογένειας , υπήρχαν πολύ λίγες ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις, είτε κοινωνικές είτε οικονομικές. Κάθε άτομο προσέφερε ισότιμα με βάση τις δυνάμεις του και τις ικανότητές του, πάντα όμως για την ενίσχυση της επιβίωσης  της κοινότητας.

Κοινός σκοπός όλων ήταν η τροφοδότηση βασικών αγαθών και η προστασία της ζωής. Το κάθε μέλος της κοινότητας αποτελούσε ένα αναπόσπαστο κοινωνικό κρίκο και πρωταγωνιστή. Δεν υπήρχαν πλεονάσματα εργατικού δυναμικού και προϊόντων για να προκαλέσουν και για να εμπεδώσουν κοινωνικές διαφορές.

Οι πρωτόγονες κοινωνίες λειτουργούσαν με οικονομίες δίχως  πλεονάσματα, σ’ ένα επίπεδο  στοιχειώδης  αυτοσυντήρησης.

Οι δυνάμεις της φύσης ή οι φυσικοί παράγοντες επηρέαζαν το κάθε άτομο στον ίδιο βαθμό, σαν συνέπεια , δεν υπήρχαν προνομιούχες ανθρώπινες οντότητες ή άτομα, προνομιούχες ή προστατευόμενες  από τις δυνάμεις της φύσης  ή από μεταφυσικούς συντελεστές που θα ήταν σε θέση  να μετριάσουν ή ν’ αποτρέψουν  τον  αρνητικό αντίκτυπο αυτών των φυσικών δυνάμεων.

Με το πέρασμα του χρόνου, οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίχθηκαν και μόνιμες κοινότητες  εγκαταστάθηκαν λόγω των πλεονασμάτων σε τροφή, εργατικού δυναμικού και εξελιγμένων  γνώσεων.

Η  Εικονική Πραγματικότητα μεταλλάχθηκε από την μόνιμη επιρροή και δράση των δυνάμεων της φύσης, σε ανθρώπινες πρωτοβουλίες και κοινωνικά κατασκευάσματα που  ενεργοποιούσαν και μεταβίβαζαν την Εικονική Πραγματικότητα σε άλλα πλαίσια, πλαίσια που θα εξυπηρετούσαν και θα πλαισίωναν τα ατομικά υλικά συμφέροντα, τις διοικητικές προτεραιότητες  και τους κοινωνικούς πυρήνες ισχύος των προνομιούχων της κοινότητας.

Αυτό το τεχνητό ανθρώπινο κατασκεύασμα ήταν βασισμένο στην θεϊκή διάσταση των αρχών ή αρχηγών της κοινότητας, που ήταν έμμεσα συνδεδεμένες με τις φυσικές δυνάμεις, όπως η ταύτιση του αρχηγού με τον ήλιο ή το φεγγάρι. Ήταν φαντασιακά, μονόπλευρα και μονοδιάστατα κατασκευάσματα, αλλά που πρακτικά θωράκιζαν την κοινωνική συνοχή και ενότητα, ένα κοινωνικό δυναμικό που συνέφερε το κάθε άτομο σε διαφορετικά επίπεδα, τους ισχυρούς όπως  και τους μη-ισχυρούς.

Οι λιγότερο ισχυροί και προνομιούχοι της  κοινωνίας που αποτελούσαν την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, αναγνώριζαν  ότι αυτή η ‘’τεχνητή’’ Εικονική Πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό ενίσχυε τις προνομιούχες  κοινωνικές ομάδες, αλλά αποδεχόντουσαν αυτό το κοινωνικό κατεστημένο διότι ενδυνάμωνε την κοινωνική σύγκληση που προστάτευε και τους  ίδιους.

Ένα καλό ιστορικό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι οι καθημερινές πρακτικές στην Αρχαία Αίγυπτο, όπου εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι είχαν εργαστεί και είχαν πεθάνει λόγω των ατυχημάτων και της  έλλειψης βασικής τροφής , για να χτιστούν οι Πυραμίδες, ο τελευταίος χώρος ανάπαυσης του Φαραώ. Οι Πυραμίδες αποτελούσαν λίθινα κτίσματα που τα θαυμάζουμε  σήμερα μετά από χιλιάδες χρόνια της κατασκευή τους.

Αυτές οι Πυραμίδες στην καθημερινή Εικονική Πραγματικότητα των Αρχαίων Αιγυπτίων αντιπροσώπευαν τα ‘’φαντασιακά’’ διόδια που μετέφεραν μεταφυσικά τους  Φαραώ σε ‘’ουράνιους χώρους’’ , εξασφαλίζοντας αθανασία στον ηγεμόνα τους, αλλά επίσης και ένα θεϊκό πρέσβη στο θεϊκό Βασίλειο του Απείρου.

Σαν  συνέπεια, η κατασκευή των Πυραμίδων ή  αυτό το ‘’ εικονικό τεχνητό’’ κατασκεύασμα , προσέφερε μια θετική κοινωνική συνεισφορά σε όλη την  Αιγυπτιακή κοινωνία διότι νομιμοποιούσε και θωράκιζε την ιστορική ενότητα της χώρας μέσω’’του χρόνου και χώρου’’. Την στιγμή όμως που αυτό το  Εικονικό Κατασκεύασμα δεν είχε πλέον την κοινωνική απήχηση , κατέρρευσε γιατί δεν διέθετε μια ‘’οργανική λειτουργικότητα’.

Για παράδειγμα όταν οι Αθηναίοι πολίτες τον 6ο αιώνα μ.Χ. , απέρριψαν την ολιγαρχία σαν πολίτευμα, διεκδικώντας μια πιο δημοκρατική πολιτική κουλτούρα, προωθώντας μια πιο άμεση συμμετοχή των πολιτών στην διακυβέρνηση του έθνους-κράτους, δεν δημιούργησαν μια νέα Εικονική Πραγματικότητα, διότι μόνο οι Αθηναίοι πολίτες που ήταν ιδιοκτήτες γης , είχαν το δικαίωμα ν’αποφασίζουν για τις τρέχουσες υποθέσεις της πολιτείας και ήταν νόμιμα αναγνωρισμένοι σαν πολίτες των Αθηνών.

Παράλληλα, μόνο Αθηναίοι πολίτες είχαν το προνόμιο να υπηρετούν στο στράτευμα της πόλης ή ακόμη και να είναι κωπηλάτες σε Αθηναϊκά καράβια, είτε στρατιωτικά  ή εμπορικά.

Τελικά, όταν κατασκεύαζαν τους ναούς των Αθηνών, μόνο σε Αθηναίους πολίτες επιτρεπόταν να στεγαστούν σ’αυτούς τους χώρους σαν χτίστες ή τεχνίτες, την στιγμή που αυτοί οι χώροι θεωρούνταν ιεροί. Η Εικονική Πραγματικότητα ήταν ‘’οργανική’’ και σαν συνέπεια κοινωνικά λειτουργική.

Στις πρώτες οργανωμένες κοινωνίες ή κοινότητες, η Εικονική Πραγματικότητα εξομοίωνε τον αρχηγό τους σε ιερέα ή και στρατάρχη. Συμβόλιζε την τέλεια ανθρώπινη προσωπικότητα, και οι πάντες αποδεχόντουσαν αυτό το κοινωνικό χαρακτηριστικό σαν οικουμενικό. Ακόμη και στην εποχή των Ρωμαίων, ο Καίσαρας δεν συμβόλιζε μόνο τον ανώτερο στρατιωτικό, αλλά και τον ανώτερο ιερέα, είτε το πολίτευμα ήταν δημοκρατικό ή ολιγαρχικό.

Αυτό υπήρξε το κοινωνικο-πολιτιστικό κατασκεύασμα σε όλες τις αρχαίες κοινωνίες, από τα βασίλεια της Μέσης Ανατολής όπως αυτών των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων, των αρχαίων βασιλείων της Κίνας, όπως και των βασιλείων των Αζτέκων και των Μάγια στην Νότιο Αμερική.

Η  Εικονική  Πραγματικότητα τότε, δεν ήταν ‘’οργανική’’, αλλά  επιβαλλόμενη μέσα από πολιτική προπαγάνδα, μέσα από κοινωνικές πιέσεις και μέσα από παραδόσεις. Η Εικονική Πραγματικότητα λειτουργούσε σαν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής κουλτούρας, που ήταν νόμιμη όσο η μεγάλη πλειοψηφία των λαών την αποδεχόταν.

Στην Αρχαία Αίγυπτο, ο Φαραώ ήταν οικουμενικά αποδεκτός σαν θεός ή σαν θεότητα, ένας αλάθητος και τέλειος πολιτικός ηγέτης και στρατάρχης. Εκατοντάδες χιλιάδες  Αιγύπτιοι ιθαγενείς μαρτύρησαν και πέθαναν για να κτίσουν τις Πυραμίδες που θα στέγαζαν το λείψανο του ηγέτη τους και θεού τους.

Οι Πυραμίδες ήταν ένα πολυσύνθετο και τεράστιο κτίσμα, ένας γιγαντιαίος τάφος που θα προστάτευε το βαλσαμωμένο σώμα του Φαραώ, των αυλικών του ,όπως και όλα τα πολύτιμα υπάρχοντά του. Το περιεχόμενο της Πυραμίδας θα μεταφερόταν  μέσα από μια ‘’ μαγική μεταφυσικη’’ διαδικασία στους ουράνιους χώρους των θεοτήτων.

Παρ’όλα αυτά, τον 19ο  και 20ο  αιώνα μ.Χ., όταν αρχαιολόγοι από την Δύση επιστρατεύτηκαν σε όλη  υφήλιο , ειδικά στην Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή, αυτοί ανακάλυψαν ότι πολλές από τις Πυραμίδες είχαν λεηλατηθεί, πολλές φορές χρονικά πολύ κοντά μετά την ανέγερσή τους. Αυτό το τεκμήριο υποδεικνύει πως η Εικονική Πραγματικότητα των Φαραώ σαν θεϊκές οντότητες δεν ήταν αποδεκτό από όλους, ιδιαίτερα από τους μη προνομιούχους, που βίωναν μια σκληρή καθημερινότητα στέρησης και σωματικής εξαθλίωσης.

Στην εποχή των Ελληνιστικών βασιλείων που εγκαταστάθηκαν μετά τις εδαφικές κατακτήσεις τού Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπήρξαν πολλές ιστορικές περιπτώσεις όπου η καθιερωμένη Ελληνική πολιτική κουλτούρα με την  Εικονική της Πραγματικότητα στράφηκαν ενάντιά της και την ακύρωσαν για να καλύψουν τους προσωπικούς ιμπεριαλιστικούς  στόχους των ηγετών τους.

Στην αυθεντική και αρχική μορφή της  Αρχαίας Ελληνικής Πολιτικής Κουλτούρας, η αιμομιξία και οι αιμομικτικές σχέσεις καταγραφόντουσαν σαν πολύ σοβαρά κοινωνικά ‘’ταμπού’’, που τιμωρούνταν από θεϊκούς νόμους με θάνατο και όλεθρο για όλη την φατρία που είχε εμπλακεί αρχικά, που παραστράτησε ή αγνόησε το ‘’ταμπού’’ της αιμομιξίας.

Ένα πολύ καλό μυθικό-ιστορικό παράδειγμα είναι ο μύθος του βασιλιά Οιδίποδα των Θηβών και οι απόγονοί του , ο οποίος συνουσιάστηκε με την μητέρα του Ιοκάστη, αποκτώντας με αυτή 4 παιδιά, την διάσημη Αντιγόνη και την αδερφή της Ισμήνη, όπως και των αδελφών τους, τον Πολυνίκη και τον Ετεοκλή.

Ο τραγικός βίος αυτών των παιδιών του Οιδίποδα όπως και των απογόνων τους, θ’αποτελέσουν τις κύριες αφηγήσεις των διάσημων Αρχαίων Ελληνικών Τραγωδιών.

Παρ’όλα αυτά , στα Ελληνιστικά βασίλεια που διαμόρφωσαν του  Μεγάλου Αλεξάνδρου την πολυπολιτισμική και πολυεθνική αυτοκρατορία στην Βόρειο Αφρική, στην Μέση Ανατολή και στην ανατολική Ευρώπη, οι Έλληνες  ηγέτες της Αιγύπτου, η Πτολεμαϊκή δυναστεία των Μακεδόνων, παντρευόντουσαν επίσημα και ακάλυπτα του συγγενείς τους , που στην συνέχεια διεκδικούσαν την θέση του Φαραώ.

Οι Πτολεμαίοι είχαν ταυτιστεί και αφομοίωσαν την πολιτική κουλτούρα της Αρχαίας Αιγύπτου, αποδεχόμενοι την Εικονική τους Πραγματικότητα της αιμομιξίας των Φαραώ. Με αυτή την πολιτιστική στρατηγική ή εσωτερική πολιτική, οι Πτολεμαίοι εξασφάλιζαν την κοινωνική συναίνεση και την αποδοχή της πολιτικής τους και της ηγεσίας τους από την μεγάλη πλειοψηφία των Αιγυπτίων κατοίκων.

Ο  τελευταίος Μακεδόνας ηγέτης  της   Αιγύπτου ήταν η διάσημη  Κλεοπάτρα VII ( 69 π.Χ.- 30 π.Χ.), της  οποίας ο πρώτος σύζυγος  ήταν  ο αδελφός της, ο Πτολεμαίος  XIII,  με τον οποίο απέκτησε ένα γιό που αργότερα διεκδίκησε τον θρόνο της Αιγύπτου σαν Φαραώ.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αντίφασης και διαστρέβλωσης σχετικά με μια Εικονική Πραγματικότητα να επιβάλλεται σαν πολιτική κουλτούρα που αναιρούσε και παραβίαζε την γενική κοινωνική αποδοχή μιας  καθιερωμένης  Εικονικής Πραγματικότητας ήταν η πολιτική κουλτούρα του Καθολικού Παπισμού στην Δυτική Ευρώπη με πρωτεύουσα την Ρώμη.

Ο  Πάπας ή ο επικεφαλής της  Δυτικής Χριστιανοσύνης, ήταν ένας θρησκευτικός αλλά και πολιτικός ηγέτης όλων των Καθολικών στην υφήλιο, αλλά  επίσης  αντιπροσώπευε τον Θεό επί της γης, σαν συνέπεια ήταν  αλάθητος.

Ο Ιησούς Χριστός στην διδασκαλία του, στήριζε πως το βασίλειό του σαν θεϊκή οντότητα και επίσης σαν γιος του Θεού, δεν συμβόλιζε ένα γήινο βασίλειο , αλλά ένα ‘’ουράνιο βασίλειο’’, που άνηκε αποκλειστικά στον Πατέρα του που διέμενε στα Ουράνια περιθώρια του Σύμπαντος.

Στον σημερινό ‘’σύγχρονο κόσμο’’, η Εικονική Πραγματικότητα έχει μεταμορφώσει τις κοινωνικές της προτεραιότητες σε σχέση με το παρελθόν , βάζοντας μεγαλύτερη έμφαση στο απόλυτο κύρος της  επιστήμης, είτε αυτή εκφράζεται στις πολιτικές επιστήμες για την διακυβέρνηση, είτε στην εφαρμοσμένη επιστήμη όπως στην ιατρική, στην τεχνητή νοημοσύνη, στην τεχνολογία ή στην επιστήμη που ασχολείται με τον έλεγχο του ανθρώπινου πληθυσμού από την Πράσινη Τεχνολογία, την Ατζέντα για το Κλίμα ή την στρατηγική των ηγετών της Παγκοσμιοποίησης να επιβάλλουν  Μια Παγκόσμια Τάξη.

Σ’ αυτή την Νέα Παγκόσμια Τάξη όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να υποταχθούν και ν’ ακολουθήσουν παθητικά και πιστά παγκόσμιους κανόνες που έχουν διαμορφωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα Ηνωμένα Έθνη, το Παγκόσμιο Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα, και άλλους μη-κυβερνητικούς οργανισμούς παγκοσμιοποίησης.

Αυτός ο τύπος της Σύγχρονης Εικονικής Πραγματικότητας είναι περισσότερο επικρατέστερος στις Δυτικές χώρες, όπου τα μέσα πληροφοριών και μια πληθώρα από κυβερνητικούς και διοικητικούς φορείς, συνεργάζονται κλειστά με πολυεθνικές εταιρίες για να προάγουν και για να θεμελιώσουν μια κοινή κοινωνική αποδοχή που πρακτικά θα εξοστρακίσει τον όποιο τύπο δημοκρατικής συμμετοχής στην υλοποίηση της κοινωνίας την πολιτική, πολιτιστική και οικονομική υποδομή.

Η Σύγχρονη Επιστήμη ‘’θεωρητικά’’ και όχι πραγματιστικά και πρακτικά, παρουσιάζεται σαν η μόνη δίοδος για την εξέλιξη της κοινωνίας, ακόμη και αν αυτού του τύπου η διαδικασία είναι σε βάρος της πλειοψηφίας των ανθρώπων στον πλανήτη μας. Βέβαια εξαιρούνται οι άρχουσες τάξεις και οι πολιτικοί κομπάρσοι τους που θ’ αποδεχθούν όλα τα κοινωνικά μέτρα και τις κυβερνητικές διατάξεις που θα περιορίζουν τις επιλογές των ανθρώπων όπως και την κριτική τους σκέψη, ωφελώντας και ενισχύοντας την κοινωνική τους βάση, τις οικονομικές πηγές τους , και την κοινωνική τους θέση.

Η Νέα Εικονική Πραγματικότητα έχει εξελιχθεί σε αναπόσπαστο συστατικό της πολιτικής κουλτούρας μιας χώρας ή μιας κοινωνίας, μέσα από την προπαγάνδα των πολυεθνικών φορέων πληροφόρησης όπως των ισχυρών μορφωτικών κέντρων , των ισχυρών σωματείων  παιδείας και των ισχυρών επενδυτικών ‘’μονοπωλίων’’ που θα συντονίζουν και θα ρυθμίζουν τις οικονομικές κατευθυντήριες γραμμές των κοινωνιών, των χωρών και των πληθυσμών σε όλη την γη.

Η  Νέα Εικονική Πραγματικότητα διαθέτει κάποια σύνδεση με την απλή ανθρώπινη κατανόηση της πολυπλοκότητας της ζωής, της φύσης και της ανθρώπινης ύπαρξης, με τον τρόπο που αυτή εκδηλωνόταν στο παρελθόν μέσα από μεταφυσικές έννοιες , καθιερωμένες παραδόσεις και λαϊκές μυθολογίες.

Η Σύγχρονη Εικονική Πραγματικότητα εστιάζει στην εξάλειψη της όποιας αντιπροσωπευτικής κοινωνικής και ανθρώπινης συνεισφοράς, αποκλείοντας αυτή και αντικαθιστώντας την  με μια ‘’τεχνική νοημοσύνη’’ και με μια ιδεολογική επιστήμη που τελικά θα εκμηδενίσει την οικουμενικότητα του ανθρώπινου παράγοντα ή της ανθρωπότητας γενικότερα, όπως η εισαγωγή της έννοιας του αρσενικού και του θηλυκού του ανθρώπινου είδους, που τώρα στο σύγχρονο λεξιλόγιο συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον 20 κατηγορίες, πρόσφατα προσθέτοντας και τους ‘’τρανσέξουαλ’’ (trans sexual).

Αν θελήσουμε να χρησιμοποιήσουμε παρομοιώσεις ή μεταφορές  που να σχετίζονται με την Σύγχρονη Εικονική Πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή περικλείει, εγκαθιστά και νομιμοποιεί μια συνεργιακή και απολυταρχική πολιτική κουλτούρα που θεσμοθετεί όλα τα παράλογα και σατανικά σχέδια αλλά και τις στρατηγικές που καθορίζονται από ψυχοπαθείς ηγέτες για να ελέγχουν απόλυτα και για να καθοδηγούν ολοκληρωτικά όλη την ανθρωπότητα.

Ακριβώς αυτό ίσχυε στα αρχαία βασίλεια, όπου οι ηγέτες λειτουργούσαν σαν θεϊκές οντότητες, και πιο πρόσφατα με την Καθολική Εκκλησία της οποίας ο επικεφαλής, δηλαδή ο Πάπας στο Βατικανό της Ρώμης, ενσωματώνει το  ‘’θεϊκό επί της γης’’.

Ο θεός και η θεϊκή τάξη  έχει τώρα αντικατασταθεί με την επιστήμη, όχι την επιστήμη βασισμένη σε ανθρωπιστικά κριτήρια και την ανθρώπινη λογική, αλλά σε μια μονόπλευρη ιδεολογικά υλιστική επιστήμη που καθιερώνει και εξυπηρετεί τις ακραίες και απάνθρωπες φιλοδοξίες των κοινωνικά ισχυρών και ψυχοπαθών  ηγετών της υφηλίου. Αυτές οι τελευταίες κοινωνικές ομάδες, μια μικρή μειοψηφία του ανθρώπινου πληθυσμού, επιδιώκει να προσαρτήσει και να ελέγξει όλους τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους, όσο για την υπόλοιπη ανθρωπότητα, αυτοί πιστεύουν πως ‘’θα πρέπει να διαθέτουν το τίποτα και να είναι ευτυχείς’’.

Η τελευταία αναφορά ή επισήμανση, είναι το ‘’λογότυπο’’ ή η ‘’μάντρα’’ του Παγκόσμιου Οικονομικού Οργανισμού του Davos, και είναι αυτό που προβλέπουν για την ανθρωπότητα μελλοντικά.

Για τους ηγέτες της Παγκοσμιοποίησης, ο αριθμός των ανθρώπων που κατοικούν πάνω στον πλανήτη, αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο και σοβαρό εμπόδιο για τον επικείμενο έλεγχό τους στην ανθρωπότητα, και έχουν κάνει αναζητήσεις  διαφόρων  μεθόδων  για να επιλύσουν αυτό το δημογραφικό αδιέξοδο.

Η πρώτη  πρωτοβουλία είναι η εφαρμογή μιας οικουμενικής στρατηγικής που θα λαμβάνει υπόψη την αύξηση παραγωγής τροφίμων και σαν συνέπεια την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού λόγω των καινοτομιών σε όλες τις φάσεις της αγροτικής οικονομίας όπως και στην μεταφορά τροφίμων. Η σατανική τους απόφαση είναι λοιπόν να μειωθεί ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού άμεσα για να περιοριστεί η αύξηση και η κατανάλωση των φυσικών πόρων του πλανήτη.

Οι φυσικοί πόροι θα πρέπει να ελέγχονται από μια προνομιούχα τάξη ατόμων που θα πρέπει ν’ακολουθούν το πρόγραμμα τους, δηλαδή την Παγκοσμιοποίηση.

Μ’ένα ‘’πραγματιστικό ψυχοπαθή’’ τρόπο, οι ηγέτες της Παγκοσμιοποίησης επέλεξαν μια συνταγή που θ’αφαιρούσε ένα μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου πληθυσμού, ενώ ταυτόχρονα δεν θα έθιγε τα στελέχη τους.

Τελευταία, οι ηγέτες της  Παγκοσμιοποίησης   ανακάλυψαν ένα τρόπο για  να πετύχουν το ‘’σατανικό πρόγραμμά’’ τους μέσω της πανδημίας του Covid 19, όπου το εμβόλιο MRNA, θα σκότωνε μακροπρόθεσμα τα άτομα που είχαν εμβολιαστεί , ενώ βραχυπρόθεσμα θα τους έκανε στείρους. Παρ’όλα αυτά τα άτομα σε ισχυρές θέσεις στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο της κοινωνίας δεν θα ήταν υποχρεωμένα να κάνουν το εμβόλιο, αλλά θα προσποιούνταν αυτή την διαδικασία. Αυτή είναι και η αιτία που δεν μαθαίνουμε για παρενέργειες του εμβολίου σε αυτά τα εκλεκτά άτομα.

Μια δεύτερη στρατηγική τους για να μειωθεί ο ανθρώπινος πληθυσμός είναι ο περιορισμός των φυσικών πόρων κατανάλωσης, επιβάλλοντας κυβερνητικές διατάξεις για την μείωση των περισσοτέρων  καλλιεργήσιμων εκτάσεων γης σε όλη την υφήλιο, δικαιολογώντας αυτά τα μέτρα με τις προτεραιότητες της Πράσινης Τεχνολογίας και την Ατζέντα για την υπερθέρμανση του πλανήτη που έχουν εισάγει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτές οι οδηγίες βασίζονται σε ‘’ψευδοεπιστημονικές’’ θεωρίες που στηρίζουν ότι η καλλιέργεια της γης και η κτηνοτροφία συνεισφέρουν στην παραγωγή εκπομπών του CO2, παρά το γεγονός ότι αυτό το αέριο αποτελεί λιγότερο από το 1% της ατμόσφαιρας.

Παράλληλα, το αέριο CO2 είναι ένα αναγκαίο συστατικό της ατμόσφαιρας που συντηρεί την φυτική ζωή του πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα μέσω της φωτοσύνθεσης τα φυτά μετατρέπουν αυτό το αέριο σε Οξυγόνο, αναγκαίο για την συντήρηση ζωής στον πλανήτη μας.

Ένα τρίτο διαβολικό τέχνασμα των ηγετών της Παγκοσμιοποίησης είναι  η παρεμπόδιση ή ακόμη και ο διαμελισμός των μέσων μεταφοράς τροφίμων, μειώνοντας σταδιακά την χρήση των καυσίμων αερίου και πετρελαίου για την λειτουργία μηχανημάτων μεγάλης κλίμακας, όπως των μεγάλων φορτηγών, των τρένων , των εμπορικών καραβιών, των αεροπλάνων, όπως και των μηχανημάτων εξόρυξης μετάλλων και άντλησης υδατανθράκων.

Αυτό που προάγουν και προγραμματίζουν  οι  ‘’σατανικοί ηγέτες’’ της παγκοσμιοποίησης  είναι η τελική εξάλειψη όλων των βιώσιμων μέσων και πόρων για την συντήρηση μεγάλου μέρους του ανθρώπινου πληθυσμού,φυσικά  αποκλείοντας τους ίδιους οι οποίοι θα διαθέτουν ‘’λαθραία’’ όλα τα μέσα για να βιώσουν μια ποιοτική ζωή στην καθημερινότητά τους.

Ένα καλό παράδειγμα  της παράνοιας και της υποκρισίας  αυτών των ‘’δαιμονικών’’ ηγετών είναι το γεγονός  ότι όταν αυτοί συμμετέχουν σε διεθνή συνέδρια που αφορούν την κρίση του κλίματος και την έλλειψη τροφίμων για την ανθρωπότητα, όπως με το Οικονομικό Συμβούλιο του Νταβός, το Συνέδριο  του Bilderberg και τα διάφορα συνέδρια των Ηνωμένων Εθνών, αυτές οι παγκόσμιες προσωπικότητες και αξιωματούχοι, χρησιμοποιούν τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα για να ταξιδέψουν σε αυτούς του χώρους. Ιδιωτικά αεροπλάνα που καταναλώνουν εκατοντάδες τόνους καυσίμων, σε σχέση μ’ένα αγροτικό μηχάνημα ή ένα τρένο που μεταφέρει τρόφιμα.

Τελικά, οι ηγέτες της Παγκοσμιοποίησης  έχουν μέσω  των πολιτικών τους ‘’κομπάρσων’’, δημιουργήσει τις κατάλληλες πολιτικές συνθήκες παγκοσμίως για εμφύλιους πολέμους και  για λαϊκές εξεγέρσεις, χρησιμοποιώντας τα μαζικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, προπαγανδίζοντας αυτά που τους συμφέρει.

Το τελευταίο τους χαρτί είναι  ένας παγκόσμιος πυρηνικός πόλεμος όπου η  περισσότερη ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί και θα καταστραφούν οι πόροι τροφίμων του πλανήτη.

Για πολλά χρόνια τώρα αυτοί οι ‘’σατανικοί ηγέτες’’ έχουν προετοιμάσει απέραντες  υπόγειες πόλεις  όπου θα μπορούν να διαφύγουν και να επιβιώσουν σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Σ’αυτούς του μυστικούς χώρους θα διαθέτουν τα μέσα ενέργειας και τις ποσότητες τροφίμων για να εξασφαλίσουν μακροπρόθεσμα ένα βιώσιμο περιβάλλον.

Μόλις λοιπόν περιγράψαμε την Σύγχρονη Εικονική Πραγματικότητα που δεν είναι ‘’οργανική’’ όπως στις προηγούμενες ιστορικές εποχές, διότι βασίζεται στην εκμηδένιση της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνικής της κουλτούρας, που δεν διαθέτει κοινή κοινωνική αποδοχή. Δεν θα ισχύει πλέον μια ιστορική εξέλιξη και συνοχή.

Τελικά η μεταφυσική έννοια της ζωής θα έχει  ακυρωθεί από τους ‘’υλιστές ορθολογιστές’’ που πρωταγωνιστούν σήμερα, παύοντας το ανθρώπινο γένος  όπως το γνωρίζουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Η Εικονική Πραγματικότητα Σήμερα