Έχω επιλέξει να δημοσιοποιήσω μήνυμα ενός αναγνώστη (ανώνυμα) της ιστοσελίδας μου όπως επίσης και την απάντησή μου σε αυτόν, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να αποσαφηνίσω κάποιες υπαρξιακές και όχι κοινωνικές θέσεις που στηρίζω σχετικά με την ταυτότητα του Σύγχρονου Ανθρώπου μέσα από την πολιτισμική του εξέλιξη των τελευταίων 7,000 χρόνων- δηλαδή από την εγκατάσταση καλά οργανωμένων ανθρώπινων κοινοτήτων(οικισμοί, πλεονάσματα βασικής τροφής μέσω μιας επιτηρούμενης γεωργίας και κτηνοτροφίας, εξειδίκευση εργασίας, κοινωνικο-πολιτική ιεράρχηση, κλπ.). Μέσα από αυτό το πέρασμα του “πολιτισμικού” χρόνου και της “πολιτισμικής” εξέλιξης, ο Σύγχρονος Άνθρωπος απέδειξε πως διαθέτει εκείνες τις βιολογικές δυνατότητες για να “μεγαλουργεί” με την πραγματική έννοια της λέξης, που δεν έχει καμία σχέση με εξουσία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση, με τεχνολογία που σκοτώνει ανθρώπινες ζωές και το φυσικό περιβάλλον, με κατασκευαστικά επιτεύγματα που δοξάζουν το Ανθρώπινο Είδος σαν το επίκεντρο της Γης αλλά και του Σύμπαντος, ούτε τελικά έχει καμία σχέση με τη συσσώρευση υλικών αγαθών σε βάρος της ποιότητας ζωής όλων, ανθρώπων και άλλων ζωντανών που βιώνουν μαζί μας πάνω σ’ αυτόν τον ταλαιπωρημένο πλανήτη που ο Άνθρωπος τον ονόμασε Γη.
Η πραγματική σημασία της λέξης “μεγαλουργώ” στην ανθρώπινή της διάσταση έχει άμεση σχέση με τις φυσικές ισορροπίες που συνδέουν τον άνθρωπο με τον συνάνθρωπό του, τον άνθρωπο με το φυσικό του περιβάλλον, αλλά επίσης και τον άνθρωπο με όλο αυτό το απέραντο Σύμπαν που αποτελείτε από μυριάδες Γαλαξίες που εκτείνονται σχεδόν στο “άπειρο” του χώρου και του χρόνου. Ο Άνθρωπος “μεγαλούργησε” όταν ο ίδιος προσωπικά αλλά και συλλογικά(κοινότητες, κοινωνίες) ήρθε σε σύγκρουση με όλα αυτά τα “τρομακτικά”, “τραυματικά”, “αυτοκαταστροφικά” και “μονοδιάστατα” κατορθώματα ενός Ανθρώπινου Πολιτισμού που μέχρι και σήμερα θεωρούνται τα πιο “βασικά” και “ιερά” σημεία αναφοράς για την Ανθρώπινη Εξέλιξη- “ιερά σημεία” πολιτισμικής αναφοράς που όμως έχουν απαξιώσει την όποια έννοια “ιερότητας” της Ζωής και της Φύσης, οδηγώντας τον Άνθρωπο και ειδικότερα την Γη μας στα πρόθυρα της “απόλυτης φυσικής καταστροφής”!!! Λοιπόν αυτό που θέλω έντονα να επισημάνω είναι το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό, ο Σύγχρονος Άνθρωπος μέσα από τον Σύγχρονο Πολιτισμό του των 7,000 χρόνων, λειτούργησε περισσότερο σαν τον πρωτόγονο “Neanderthal” που ήταν διατεθειμένος να καταβροχθίσει “κυριολεκτικά” το ίδιο του το παιδί για να μπορέσει ο ίδιος να επιβιώσει και να παραμείνει “ισχυρός”( αγνοώντας παντελώς την επιβίωση και την επικράτηση της επόμενης γενιάς και των επόμενων γενιών του είδους του) και λιγότερο σαν τον πρωτόγονο “Cro-Magnon” που η καθημερινή πρακτική του είχε σαν σκοπό την “κοινωνική πρόνοια” και την “αισθητική ζωής” όλης της κοινότητας, και σαν επέκταση του “είδους” του. Ο “Cro-Magnon” έπραττε και δημιουργούσε σε καθημερινή βάση για να ενισχύσει, να σταθεροποιήσει και για να εξασφαλίσει την ομαλή και οικουμενική εξέλιξη της “κοινωνικής πρόνοιας” αλλά και την “αισθητική ζωής” για τις επόμενες γενιές του “είδους” του, πολλές φορές θυσιάζοντας το πολύ “περιορισμένο προσωπικό όφελος”, δηλαδή δεν ασχολούταν και τόσο πολύ με το “τομάρι” του και το “εγώ” του όπως έκαναν οι πρωτόγονοι Neanderthal και όπως και εμείς σήμερα κάνουμε σε μια Παγκοσμιοποιημένη Σύγχρονη Ανθρώπινη Κοινωνία. Αυτοί ακριβώς είναι και οι λόγοι που ο πρωτόγονος άνθρωπος “Cro-Magnon” μεγαλούργησε και εξελίχθηκε σε αφάνταστο βαθμό , ενώ ο πρωτόγονος “Neanderthal” έφαγε κλωτσιά και θανατώθηκε από τις ίδιες τις ισορροπίες της Φύσης και του Σύμπαντος. Αυτή είναι επίσης και η αιτία που ασχολήθηκα στην ιστοσελίδα μου με την “ανθρωπολογική εξέλιξη” των “Neanderthal” και των “Cro-Magnon”(βλέπε τα άρθρα με τον τίτλο, “Γιατί η εξαφάνιση του πρωτόγονου Ανθρώπου “Neanderthal” πριν 30,000 χρόνια, έχει σημασία σήμερα;”) – μια σειρά άρθρων που θα συνεχίσω και θα ολοκληρώσω στο άμεσο μέλλον.
Στα κείμενά μου για τον Αριστοτέλη Ωνάση ποτέ δεν ανέφερα ότι ο ίδιος σκότωσε τον μοναδικό του γιο Αλέξανδρο, γιατί απλά δεν υπάρχουν οι αποδείξεις. Αυτό όμως που ήθελα να περάσω σαν σκέψη σ’ αυτούς που έχουν διαβάσει τα άρθρα μου για τον Αριστοτέλη Ωνάση(βλέπε άρθρα με τίτλο, ” Αριστοτέλης Ωνάσης, το πρότυπο του σύγχρονου “Neanderthal”) και την όλη πορεία του βίου του, το πως ένα “ιερό κοινωνικό πρότυπο” της Σύγχρονης Ανθρώπινης Κοινωνίας, ιδιαίτερα της Ελληνικής Κοινωνίας( να τον χαιρόμαστε ), επιλέγοντας ένα “ανεξέλεγκτο” μονόδρομο ύπαρξης(εγώ προσωπικά πιστεύω από μια έντονη ψυχολογική ανασφάλεια, μεγαλώνοντας σε μια Παραδοσιακή Ελληνική Οικογένεια), ήταν διατεθειμένος και το έπραττε να χρησιμοποιεί και να θυσιάζει τα πάντα και τους πάντες, ακόμη και την ίδια του την οικογένεια, για να μπορέσει ν’ αναρριχηθεί σαν “παντοκράτορας” του κόσμου και να εκπληρώσει την “μεγαλομανία” του. Ο ίδιος ζούσε, λειτουργούσε και δημιουργούσε σε καθημερινή και μόνιμη βάση μέσα από μια “αρρωστημένη φαντασία” και “εμμονές”, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Ναπολέων και πολλοί, πολλοί άλλοι διάσημοι “εξουσιαστές” που σχεδόν όλοι θαυμάζουν, αλλά που μέσα από τις “μεγαλομανείς επιδιώξεις” τους αυτά τα άτομα, “άνετα” και “χαλαρά” κατέστρεψαν πάρα, μα πάρα πολλές ανθρώπινες ζωές!!!
Εγώ απλά έδωσα κάποια δεδομένα για τον Αλέξανδρο Ωνάση, ιδιαίτερα όσον αφορά τις συνθήκες του “αιφνίδιου θανάτου” του σε αεροπορικό “ατύχημα”, δεδομένα που τα “καλά στημένα” ειδησεογραφικά καταστημένα, εντός και εκτός Ελλάδας δεν ήθελαν να τα παρουσιάσουν “συντονισμένα” μεταξύ τους για να μην θίξουν ή για να μην αμαυρώσουν την “ιερή εικόνα” του οικονομικά πετυχημένου μεγιστάνα. Μέσα από αυτά τα πραγματικά δεδομένα για τον Αλέξανδρο αλλά και για τον Αριστοτέλη Ωνάση, προσπάθησα να προβάλλω στους αναγνώστες μου την “θέση” μου ότι με τις κοινωνικές αρχές των “Neanderthal” που επικρατούν και βασιλεύουν στις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες, δηλαδή η απληστία, ο φιλοτομαρισμός, ο εγωισμός, ο ναρκισσισμός και οι πολλαπλές “εικονικές ανθρώπινες αξιώσεις”(διαστρέβλωση μιας οικουμενικής πραγματικότητας), όλες οι παρενέργειες είναι πιθανές, είτε αυτές προέρχονται από τις “αρρωστημένες εμμονές” του Αριστοτέλη Ωνάση , είτε αυτές προέρχονται από κάθε ένα από εμάς , την στιγμή που αποφασίσαμε στη ζωή μας να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τον συνάνθρωπό μας και βεβαίως και τον ίδιο μας τον εαυτό σαν “αντικείμενα” προς “εκμετάλλευση”, προς “αλλοτρίωση” και προς “εξόντωση” υπαρξιακά!!!
Για να κάνουμε πιο σαφής και περισσότερο τεκμηριωμένη την κριτική μας θα παρουσιάσουμε “απτά” και “χτυπητά” σύγχρονα ιστορικά παραδείγματα, ξεκινώντας από τα δικά μας Σύγχρονα Ιστορικά Ελληνικά Χωράφια, αναφέροντας την “πιθανή” σχέση που μπορεί να είχαν η Βασίλισσα Όλγα της Ελλάδας(1851-1926) και ο γιος της ο Πρίγκιπας Κωνσταντίνος(1868-1923) με την δολοφονία του Βασιλέως Γεωργίου Α’ της Ελλάδας(1845-1913) το 1913 στην Θεσσαλονίκη , συζύγου της Βασίλισσας Όλγας και πατέρας του Πρίγκιπα Κωνσταντίνου που ήταν και ο πρωτότοκος γιος του. Επίσης ποια ήταν η “πιθανή εμπλοκή” της Πριγκίπισσας Stephanie(1965- ) του Monaco με τον θάνατο της μητέρας της; της Πριγκίπισσας Grace Kelly(1929-1982) του Monaco σε αυτοκινητικό “ατύχημα” στο Πριγκιπάτο του Monaco το 1982, τη στιγμή που η ίδια η Grace Kelly οδηγούσε και η δεκαεφτάχρονη μικρή της κόρη Stephanie ήταν η μόνη συνοδηγός . Υπήρχε συνωμοσία από την Βασιλική Οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας σχετικά με τον θάνατο της Πριγκίπισσας Dianna(1961-1997) σε “αυτοκινητικό ατύχημα” στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1997; Τελικά , υπήρχε ” ο δάκτυλος ” της Ιρλανδικής Μαφίας των Ηνωμένων Πολιτειών στον τραγικό θάνατο του John F. Kennedy Jr.(1960-1999), μοναδικό γιο του πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, John F. Kennedy(1917-1963), σε “αεροπορικό ατύχημα”; Ο ίδιος πιλοτάριζε το μικρό προσωπικό του αεροσκάφος πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό δίπλα στις παραλίες των βοριο-ανατολικών Πολιτειών της Αμερικής, με συνεπιβάτες την νέα σύζυγό του και την αδερφή της. Αυτοί που αναφέραμε είναι οι διάσημοι και οι παγκοσμίως γνωστοί, ενώ είμαι απόλυτα σίγουρος πως υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες τέτοια παραδείγματα τα τελευταία χρόνια, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια σε όλη την υφήλιο που εμπλέκουν όλες τις κοινωνικές τάξεις , όλα τα έθνη και όλες τις “ανθρώπινες φυλές”!!!!
α. Το κείμενο που ακολουθεί είναι το γράμμα ενός αναγνώστη που στάλθηκε στο e-mail της ιστοσελίδας μου. Το γράμμα στάλθηκε ονομαστικά μέσω του προσωπικού του e-mail, αλλά εγώ το παρουσιάζω σαν ανώνυμη επιστολή.
Αν κατάλαβα καλά (που κατάλαβα) υπονοείς ότι ο πατέρας σκότωσε τον ίδιο του το γιο!!! Δεν διαφωνώ ότι ο Ωνάσης ήταν όλα αυτά που λες (αδίστακτος, συμφεροντολόγος, γυναικάς) κτλ., αλλά κανένας όσο κακός κι αν είναι δεν φτάνει στο σημείο να σκοτώσει τον ίδιο του το γιο επειδή διαφωνεί με το γάμο του ή έχουν επιχειρηματικές διαφωνίες. Εκτός αν είναι ψυχικά άρρωστος ή διεστραμμένος κάτι που ο Ωνάσης ασφαλώς δεν ήταν. Μήπως έχεις επηρεαστεί από το θεατρικό που κατηγορεί τον Ωνάση ως δολοφόνο του Κέννεντυ? Εσύ βέβαια την πας πολύ πιο μακριά τη βαλίτσα…
Περιμένω με ανυπομονησία την απάντηση σου.
β. Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντησή που έστειλα προσωπικά στον αναγνώστη και την διατυπώνω και εδώ ανώνυμα.
Αγαπητέ μου φίλε,
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα στην ιστορία, και δεν είναι τυχαίο που οι μεγάλοι τραγωδοί μας, ξανά και ξανά αναφέρονται σε αυτά τα θέματα για να κατανοήσουμε καλύτερα τα όρια της έπαρσης ενός ατόμου μέσα στα πλαίσια ενός ‘διαστρεβλωμένου’ και ‘αφύσικου’ ανθρώπινου πολιτισμού. Κοίταξε γύρω σου, εδώ και αλλού πως σκοτώνουμαι τα παιδιά όλου του κόσμου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως και τα δικά μας τα παιδιά με τα ψέματα που τους περνάμε για να τους κάνουμε ανίκανους και δειλούς σαν και εμάς, γιατί δεν είχαμε την τόλμη να πούμε ότι η ζωή είναι ένα ελεύθερο αγαθό και όχι μια στημένη και σάπια υπόθεση για το τομάρι μας και για τις προσωπικές μας ανασφάλειες. Ακόμα μυρίζω τα καμένα κορμιά των παιδιών στους φούρνους της Γερμανίας του Χίτλερ, των παιδιών του Βιετνάμ από τις βόμβες ναπάλμ των Αμερικανών και τις βόμβες με εμπλουτισμένο ουράνιο στους δύο πολέμους του Ιράκ. Αυτά τα παιδιά είναι και παιδιά σου, και όταν το δικαιολογείς με όποιο επιχείρημα, θα το κάνεις και στο ίδιο σου το παιδί, κάποια στιγμή με κάποιο τρόπο. Λοιπόν ας αφήσουμε ‘τα δήθεν’ στην άκρη και ας σεβαστούμε την ιερότητα της ζωής γενικότερα και όχι μόνο το τομάρι μας σαν τους ‘εξαφανισμένους’ Neanderthal.
Για να σου δώσω φίλε ένα συγκεκριμένο ιστορικό παράδειγμα το πόσο σάπιος είναι ο ‘πολιτισμός’ μας αλλά και εμείς, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος με την συνενοχή της μητέρας του Ελένης, δολοφόνησε τον αδερφό του για να μπορέσει να γίνει Αυτοκράτορας. Σήμερα, η Άγια Εκκλησία μας και η Άγια Κοινωνία μας, τους αποκαλεί Άγιους και τους γιορτάζουμε. Θα πρέπει όλοι μας να ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Όπως θα πρέπει να ντρεπόμαστε για τα τόσα ψέματα και τις ενοχές που περνάμε στα παιδιά, δημιουργώντας βρικόλακες αντί για δημιουργικά, ελεύθερα και ερωτικά ανθρώπινα όντα. Ντροπή μας, και είναι τώρα ο καιρός πια να πούμε την ωμή αλήθεια για να λυτρωθούμε, όπως έκαναν ο Όμηρος, οι αρχαίοι Έλληνες τραγωδοί, ο Σωκράτης, ο Διογένης , ο Χριστός και πολλοί άλλοι γενναίοι, τολμηροί και πεφωτισμένοι άνθρωποι!!!
Τις ευχές μου για μια πιο δημιουργική πραγματικότητα στην ζωή σου και στην ζωή όλων μας.
Αλέξανδρος ΙΙ
Σαν φυσικό συμπλήρωμα σχετικά με ότι έχω επισημάνει και έχω τονίσει σ’ αυτήν την ενότητα της ιστοσελίδας μου, θα ήθελα ν’ αναφερθώ σε μια καθαρά Ευρωπαϊκή Ιστορική Προσωπικότητα που θαυμάζω πολύ, καταγράφοντας τρία ρητά του που με αντιπροσωπεύουν απόλυτα “πολιτισμικά” αλλά και “υπαρξιακά”. Αυτή η ιστορική προσωπικότητα είναι ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας ο Voltaire (1694-1778) ή ο Βολταίρος όπως αποκαλείτε στην Ελληνική γλώσσα. Ο Voltaire αντιπροσωπεύει έναν από τους πιο σημαντικούς πρωτεργάτες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, ένα “πολιτισμικό” και “πολιτιστικό” κοινωνικό κίνημα που έθεσε τα σύγχρονα κοινωνικο-πολιτικά θεμέλια για την ελευθερία του λόγου, την ισονομία αλλά και την αξιοκρατία για όλους, ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης, φύλου, θρησκεύματος ή εθνότητας. Ο Voltaire μαζί με τους Γάλλους φιλόσοφους Jean-Jacques Rousseau (1712-1778), Diderot (1713-1784), Montesquieu (1689-1755), d’Alembert (1717-1783) και πολλούς άλλους Ευρωπαίους λόγιους και φυσικούς επιστήμονες, προετοίμασαν τον Δυτικό Κόσμο για ένα πιο δημοκρατικό κοινωνικο-πολιτικό περιβάλλον που θα αποστασιοποιούταν από την οικονομική και πολιτική κοινωνική καταπίεση της αριστοκρατίας και των βασιλιάδων, όπως επίσης και από την “θρησκευτική δεισιδαιμονία” των καθιερωμένων εκκλησιών, ειδικά της Καθολικής Εκκλησίας, που χρησιμοποιούσε αυτό το ιδεολογικό εργαλείο για να ελέγχει τον “ψυχισμό” του πλατύ κοινού. Ο Voltaire και οι υπόλοιπες προσωπικότητες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού δεν λειτούργησαν μόνο σαν φιλόσοφοι και λογοτέχνες αλλά και σαν επιστήμονες, χρησιμοποιώντας την “ορθολογική σκέψη” και την “ορθολογική ανάλυση” για να καταλήξουν σε “πραγματικά” και “καλά τεκμηριωμένα” συμπεράσματα, είτε αυτά αφορούσαν την πολυπλοκότητα του φυσικού περιβάλλοντος είτε αφορούσαν τις διάφορες συνιστώσες της ανθρώπινης κοινότητας “οικουμενικά”. Ο Voltaire όπως και οι υπόλοιπες “πεφωτισμένες” μορφές του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού του 18ου αιώνα, δημιούργησαν τις κοινωνικές, πολιτισμικές, πολιτικές αλλά και επιστημονικές προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση ενός πιο προοδευτικού και δημοκρατικού κόσμου, επηρεάζοντας άμεσα την Αμερικανική Επανάσταση(1763-1776) ενάντια στην Βρετανική Αποικιοκρατία της Βόρειας Αμερικής, όπως και την Γαλλική Επανάσταση(1789-1799) ενάντια στο απολυταρχικό πολιτικό καθεστώς της Γαλλικής Βασιλείας και της Γαλλικής Αριστοκρατίας , αλλά και ενάντια της Καθολικής Εκκλησίας της Γαλλίας που στήριζε αυτό το μη-δημοκρατικό κοινωνικό περιβάλλον θεσμικά.
Παρά το γεγονός ότι η φιλοσοφία όλων αυτών των σπουδαίων πρωταγωνιστών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού του 18ου αιώνα βασιζόταν στον “σκεπτικισμό” και στον “ορθολογισμό”, υπήρξαν άτομα με μια βαθιά πίστη στο “πνευματικό” και στο “θεϊκό”, πολύ περισσότερο από τους κληρικούς που αντιπροσώπευαν το εκκλησιαστικό κατεστημένο εκείνης της εποχής. Εδώ θα ήθελα να καταγράψω τρία ρητά του Voltaire που αποδεικνύουν καθαρά αυτά που έχω υποστηρίξει σχετικά με τις φιλοσοφικές και κοινωνικές αρχές των αντιπροσώπων του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού του 18ου αιώνα. Τα τρία ρητά που επέλεξα (σελ.5.http://el.wikipedia.org/wiki/Βολταίρος, http://www.sansimera.gr/quotes/authors/42/2) είναι τα εξής:
“Πεθαίνω λατρεύοντας το Θεό, που αγαπά τους φίλους μου, που δεν μισεί τους εχθρούς μου και που απεχθάνεται την καταπίεση.”
“Θεός κι ελευθερία είναι η προσευχή μου.”
“Μπορεί να μη συμφωνώ με ό’τι υποστηρίζεις. Μα θα υπερασπίσω μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να διατυπώνεις ελεύθερα τις απόψεις σου.”
Voltaire ή Βολταίρος(1694-1778)
(ένας πεφωτισμένος άνθρωπος)