Εδώ και 20 χρόνια πηγαίνω σε πισίνα γιατί από μικρό παιδί λατρεύω το κολύμπι, και γιατί η επαφή μου με το νερό με ανακουφίζει ψυχικά και σωματικά. Πρίν από 3 μήνες παρατήρησα ένα νέο άτομο σ΄αυτή την πισίνα που σίγουρα θα ήταν οι πρώτες του βδομάδες σ΄αυτόν τον δημόσιο χώρο. Τον παρατήρησα γιατί πολύ σπάνια νέα παιδιά κολυμπούν τις ώρες που εγώ πηγαίνω, δηλαδή 12 με 2, και δεύτερο, γιατί έβλεπα έναν νέο άνθρωπο που παρά το ταλέντο του σαν κολυμβητής, κολυμπούσε με τέτοια μανία και με σπασμωδική ένταση, που πραγματικά το θεώρησα σαν κάτι το αφύσικο. Ξεκινούσε το κολύμπι ξαφνικά, και σχεδόν πάλευε με το νερό, και μετά από 5 λεπτά ξαφνικά σταματούσε για 2 με 3 λεπτά. Αυτός ο ρυθμός και αυτές οι σπαστικές κινήσεις επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά για σχεδόν 1.5 ώρα. Κουραζόμουν μόνο που τον έβλεπα.
Κάποια στιγμή τον συνάντησα από κοντά στον χώρο που κάνουμε ντούς και αλλάζουμε. Είδα ένα νέο παιδί αθλητικό αλλά πολύ χλωμό, και με μάτια απεριόριστα τρομοκρατημένα. Μετά από κάποιες βδομάδες, δεν άντεξα και τον πλησίασα όταν ήμασταν μέσα στο νερό, λέγοντάς του ευθαίως και αμερόληπτα ότι δεν υπάρχει λόγος να είναι τόσο φοβισμένος και τρομοκρατημένος, για κανένα και για τίποτα. Ότι η ζωή είναι μια σύντομη περιπέτεια, και ότι θα πρέπει να χαλαρώσει για να μπορεί να βιώνει τις στιγμές της ζωής του ουσιαστικά και δημιουργικά. Του είπα επίσης ότι δεν χρειάζεται να φθήρετε και να θυσιάζει την ηρεμία του για “τα κακώς κείμενα” της κοινωνίας του και των ανθρώπων που τον περιβάλλουν. Επίσης του έδωσα τον κωδικό της ιστοσελίδας μου για να την επισκεφτεί. Την επόμενη φορά που με είδε μου είπε ότι είχε μπεί με την μητέρα του στην ιστοσελίδα, και ότι τους άρεσε πολύ. Στα “έκτακτα” λοιπόν θα βάλλω την πρώτη επιστολή που μου έστειλε αυτός ο νέος (στην ιστοσελίδα μου) και την απάντησή μου.
Πριν όμως ολοκληρώσω αυτή την εισαγωγή, το οφείλω στον εαυτό μου και στο νέο άτομο να κάνω κάποιες γενικές παρατηρήσεις που αφορούν την ψυχοσύνθεση και την συμπεριφορά του.Σημεία που αφορούν έναν νέο των 16 με 17 χρόνων, και που θα ονομάσω Φαίδρο,αγαπητό μαθητή του Σωκράτη. Πρώτα απ΄όλα διαπιστώνω ακόμη μια φορά σε νέο ή σε νέα, την σοβαρή ψυχική, συναισθηματική και ιδιαίτερα υπαρξιακή αστάθεια και αβεβαιότητα που τους χαρακτηρίζει. Δεύτερο,θα ήθελα να πώ ότι οι “μεγάλοι”τα έχουν κάνει θάλασσα με τα παιδιά τους,γιατί σήμερα οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν πλέον μια πραγματική επαφή με τον εαυτό τους ,με τις σκέψεις τους και με την φαντασία τους. Αρχίζουν και μοιάζουν σαν “βρυκόλακες”.Η τελευταία μου παρατήρηση είναι ότι οι νέοι θα πρέπει ν΄αρχίσουν να είναι πιο τολμηροί και αληθινοί με την πραγματική τους φύση και ζωή,γιατί τους βλέπω σύντομα να χάνουν τελείως τον έλεγχο του ψυχικού τους κόσμου.”Παρεμπιπτόντως”, ο πατέρας του Φαίδρου είναι ΨΥΧΙΑΤΡOS. Και απευθύνοντας τον λόγο στον Φαίδρο θα ήθελα να του πω τα εξής: “Τελικά ο Βασιλιάς δεν φοράει ρούχα, και νομίζω ότι εσύ πάντα το ήξερες!”
Η πρώτη επιστολή του Φαίδρου στην ιστοσελίδα
“…Μου άρεσε πολύ το γράμμα στην μητέρα, αν και πιστεύω ότι ήταν σκληρό… Εγώ θέλω να κάνω μια ερώτηση: Ο βασικότερος φόβος μου είναι μήπως μείνω μόνος χωρίς συντρόφους, φίλους ή οικογένεια. Και επειδή ανέκαθεν πίστευα ότι η ευτυχία βρίσκεται στις ανθρώπινες σχέσεις και επαφές,φοβάμαι μην τις χάσω. Φοβάμαι τους ανθρώπους γιατί δεν δείχνουν αγάπη, αλλά μια ψεύτικη συγκατάβαση,τόσο υποκριτική,που πλέον την βλέπω μπροστά μου στις καθημερινές επαφές μου. Και αναρωτιέμαι αν και εγώ είμαι έτσι…δηλαδή τόσο ψεύτικος…Και όταν νιώθω αγάπη και τρυφερότητα για κάποιον φίλο,προσπαθώ να του την δείξω,αλλά φοβάμαι ότι φαίνεται ψεύτικη,ενώ γνωρίζω μέσα μου ότι αυτό που νιώθω το βιώνω αληθινά,αφού συμμετέχει όλο μου το σώμα σ΄αυτήν την αίσθηση τρυφερότητας.Αντίκτυπο όλων αυτών είναι ο φόβος μου ότι οι άλλοι δεν με συμπαθούν …Πώς λοιπόν να ξεπεράσω αυτόν τον φόβο; Και σε σχέση με το άλλο άρθρο σας για τα chat rooms,μήπως αυτός είναι ο λόγος που η πλειοψηφία των νέων καταλήγει στην χρήση τους;; Αυτά προς το παρόν…. Ο φίλος σας “φαίδρος”(το παιδί από το κολυμβητήριο)…..”
Η απάντησή μου στην πρώτη επιστολή Του “Φαίδρου”.
Αγαπημένε μου φίλε Φαίδρε, Πρώτα απ΄όλα το πληθυντικό σχήμα για μένα δεν σημαίνει τίποτα.Η αγάπη και η αληθινή επικοινωνία ξεκινάει από μια ισότητα και αμοιβαιότητα.Οι διαφοροποιήσεις είναι γι΄αυτούς που θέλουν να ξεχάσουν την οικουμενικότητα και παράλληλα το εφήμερο της ζωής μας.Δύο πραγματικά και ουσιαστικά υπαρξιακά στοιχεία για να πάψουμε να ζούμε την εικονική πραγματικότητα της κοινωνίας,που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που βίωσε το ανθρώπινο είδος για περίπου 1 εκατομμύρια χρόνια.Φοβάσαι,και το επισήμανα σε σένα από την αρχή,γιατί αναζητάς την αλήθεια και την ουσία μέσα από μια απρόσωπη,άψυχη,αμετάβλητη και ανέραστη εικονική πραγματικότητα,όπως αυτή στα “chat rooms”και στα “reality shows”.Σκέτη τρέλα.Λοιπόν καιρός ν΄αφήσεις πίσω τους φόβους και τα ψέματα, και να εκφράσεις αυτό που πραγματικά νιώθεις,που πραγματικά σκέφτεσαι,που πραγματικά σε εμπνέει.Φοβάσαι να συμμετέχεις στην πολυπλοκότητα αλλά και στο απρόβλεπτο.Εκ του ασφαλούς και με την απρόσωπη λογική, πραγματική ζωή δεν υπάρχει,μόνο τρέλα,φοβίες,βία,τάσεις αυτοκαταστροφής,και σοβαρά και θανατηφόρα ψυχοσωματικά νοσήματα.Επένδυσε λοιπόν στην πραγματική ζωή,στην δημιουργική σκέψη και σ΄ελεύθερα συναισθήματα, για να μην φοβάσαι,και για να μην αρωστήσεις και ξεφύγεις σαν τόσους άλλους δίπλα μας,μικρούς και μεγάλους. Το παλιό παιχνίδι και σκηνικό είναι τελειωμένα από χέρι.Life is a mystery and therefore an adventure,so enter the magic of life before it΄s too late!!! Your friend who respects the mystery of life alexander
Υ.Γ.Το τέλος της απάντησης είναι στ΄Αγγλικά