Η εξέγερση των νέων Πανελλαδικά τον τελευταίο μήνα είναι απόλυτα δικαιολογημένη και ταυτόχρονα σημείο ενθαρρυντικό για το μέλλον της Ελληνικής Κοινωνίας. Είναι δικαιολογημένη η εξέγερση γιατί τα νέα παιδιά πρώτα από όλα νιώθουν ότι έχουν εγκαταλειφθεί από όλους,από το κράτος, από τους γονείς τους, από τους καθηγητές τους και από τους “πνευματικούς πατέρες” της χώρας.
Δεύτερο,αυτά τα νέα παιδιά γνωρίζουν καλά ότι οι επιλογές τους για ένα δημιουργικό μέλλον όλο και περιορίζονται,ενώ δεν διαθέτουν τα προσωπικά οικονομικά μέσα για να νιώσουν ανεξάρτητοι. Τελικά, δεν υπάρχουν εκείνοι οι κοινωνικοί φορείς και ο πολιτισμός για να τα εμπνεύσουν να πραγματοποιήσουν κάτι το καινούργιο και το αντιπροσωπευτικό.Η εξέγερση των νέων είναι στοιχείο ενθαρρυντικό για την Ελληνική Κοινωνία γιατί στον χώρο της νεολέας υπάρχει κάποια ιδεολογική και πολιτισμική κινητικότητα που ανταποκρίνονται στα “ανισσόροπα” και “σκληρά” σημεία των καιρών μας. Εκεί που εγώ προσωπικά έχω τις αντιρρήσεις μου είναι το γεγονός ότι τα ίδια τα παιδιά που διαδηλώνουν για διαφορετικές συνθήκες ζωής και ένα καλύτερο μέλλον, δειλιάζουν να ξεκινήσουν την επαναστατική τους δράση από τα ίδια τους τα σπίτια και τις οικογένειές τους, που είναι βασικοί κοινωνικοί πυρήνες της συντήρησης και της κοινωνικής απάθειας. Αυτό συμβαίνει γιατί οι νέοι σήμερα φοβούνται μην χάσουν τα οικονομικά οφέλοι που τους παρέχει η οικογενειακή στέγη. Όταν η νεολέα στην Δύση έκανε την πολιτιστική της επανάσταση στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στις αρχές της δεκαετάς του 70, ξεκίνησε από τις απαρχαιομένες και αντιδραστικές αξίες των οικογενειών τους,αγνοώντας τις επιπτώσεις στην προσωπική τους οικονομική ασφάλεια και στην κοινωνική τους αποδοχή.Αν και αργότερα πρόδωσαν τα ιδανικά τους σε μεγάλο βαθμό, πιστεύω ότι η πρώτη σύγκρουση των νέων,ιδεολογική ή πολιτισμική θα πρέπει να γίνει μέσα στον ίδιο οικογενειακό τους χώρο,που είναι και ο βασικός φορέας των κοινωνικών αξιών και δομών που ισχύουν σήμερα. Η επανάσταση ξεκινάει από τον προσωπικό μας ζωτικό χώρο-οικογένεια,φίλοι,εραστές,χώρος εργασίας, μέσα διασκέδασης και αναψυχής.Λοιπόν είναι η στιγμή που η νεολέα στην επανάστασή της θα πρέπει να θυσιάσει τον εθισμό της στην απόκτηση και κατανάλωση υλικών αγαθών .Είναι ακριβώς αυτός ο εθισμός που έκανε την γενιά του 60 να προδώσει τα επαναστατικά της ιδανικά,όπως είναι και σήμερα το μέσο εκβιασμού κράτους και οικογένειας για να ευνουχιθούν ο ψυχισμός και η φυσική ορμή των νέων.