Έχοντας διδάξει παιδιά και νέα άτομα τα τελευταία 35 χρόνια, (ειδικά, παιδιά και νέα νέα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς), θα ήθελα ν΄αναφερθώ σ΄ένα πρόσφατο φαινόμενο, τουλάχιστον για τις ανεπτυγμένες κοινωνίες,που είναι ο εθισμός των εφήβων σε “chat sites” και “chat rooms” στο Iinternet (διαδίκτυο).Αυτά ξοδεύουν ατέλειωτες ώρες καθημερινά,συζητώντας με άλλους άγνωστους μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους,διαστρεβλώνοντας τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες των διαπροσωπικών σχέσεων όπως και την διαλεκτική διαδικασία της ανθρώπινης εξέλιξης.Αυτοί οι συγκεκριμένοι διαδυκτιακοί χώροι είναι ένα τέλειο εργαλείο για την εδραίωση της “παγκοσμιοποίησης”,προωθώντας πρακτικά ένα περιεχόμενο”εικονικής πραγματικότητας” στίς σκέψεις και στις ψυχές των νέων ανθρώπων.

Όταν μιλάω για “chat sites” και “chat rooms” στο διαδύκτιο,δεν αναφέρομαι στους εκατοντάδες και χιλιάδες χώρους του διαδυκτίου που διαθέτουν τα μέσα και τα ερεθίσματα να εκφράσεις τις απόψεις σου ή να συζητήσεις με άλλους χρήστες του διαδυκτίου για θέματα που επιρεάζουν ουσιαστικά την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής – θέματα όπως τις επιστήμες,την πολιτική,την τέχνη,την υγεία,τον πολιτισμό ή ακόμη και πραγματικά ανθρώπινα συναισθήματα που εναντιώνονται σ΄ένα απρόσωπο και εικονικό κοινωνικό περιβάλλον. Τα “chat sites” του διαδυκτίου που στιγματίζω και που είναι τα πιο δημοφιλή παγκοσμίως,είναι εκείνα όπου αυτό που λέγεται, αυτό που επικοινωνείται ή αυτό που συζητιέται,αντανακλά στο ελάχιστο την καθημερινή κοινωνική πραγματικότητα ή την καθημερινή κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων.Δεν έχει καμιά σχέση με το φυσικό ανθρώπινο ένστικτο να κοινωνικοποιείται μέσω του λόγου και σίγουρα δεν αφορά τη διαλεκτική διαδικασία μέσω της οποίας ο άνθρωπος μαθαίνει και εξελίσεται συνθέτοντας ιδέες, αξίες και σύμβολα.Αυτά τα εθιστικά αλλά και δημοφιλή “chat sites”στο διαδύκτιο προσφέρουν ένα απρόσωπο χώρο συζήτησης που διαθέτει στη νεολέα τα μέσα και τα ερεθίσματα να υπονομεύει την πραγματική φύση της βασικής ανθρώπινης επικοινωνίας που είναι να προσεγγίζεις τον άλλο με πραγματικούς υπαρξιακούς όρους(έμφυτη ανάγκη κοινωνικότητας), με σκοπό την καλύτερη κατανόηση του ανθρώπου στα πλαίσια μιάς πραγματικής θνητής ύπαρξης και όχι της κοινωνίας την εικονική πραγματικότητα. Να μπορεί το κάθε άτομο να προσδιορίζει καλύτερα την προσωπική του ανθρώπινη φύση και μοναδικότητα μέσα από την ανταλλαγή ιδεών,συναισθημάτων και εποικοδομητικών κρίσεων με άλλους συνανθρώπους του.

Αυτό που έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια,και αυτό που έχω εισπράξει απο μαθητές μου και γενικότερα απο νέους,είναι το γεγονός ότι μέσα από αυτά τα συγκεκριμένα “chat sites” του διαδυκτίου, λίγη προσωπική αλήθεια εκφράζεται, λίγες λέξεις χρησιμοποιούνται για να εκφραστούν “ιδέες”, οι περισσότερες λέξεις επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά ενώ η ουσία του κάθε περιορισμένου γραπτού λόγου είναι να εντιπωσιάζει,να υπερβάλλει και να προκαλλεί δίχως κάποιον δημιουργικό σκοπό. Είναι ένα ατέλειωτο παραμύθι από ψέματα και διαστρέβλωση της πραγματικότητας που νομιμοποιεί και ισχυροποιεί την “εικονική πραγματικότητα”που ζει η νεολέα,και που το έχει δεχθεί παθητικά. Με ένα τρόπο, αυτά τα νέα άτομα που χρησιμοποιούν τα συγκεκριμένα “chat sites” του διαδυκτιου, τιμωρούν τον εαυτό τους επειδή δεν έχουν το κουράγιο και την ψυχή να αντιδράσουν σ΄ ένα κοινωνικό περιβάλλον που τα θέλει ανίκανα,ακριβώς όπως τα άτομα που είναι εθισμένα στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ. Αυτή είναι και η αιτία που όλα αυτά τα νέα άτομα είναι εθισμένα με αυτά τα “chat rooms” του διαδυκτίου και επίσης είναι μία από τις βασικές αιτίες που αυτά τα νέα παιδιά έχουν δυσκολία ή φοβούνται να επικοινωνήσουν, εκφράζοντας τις πραγματικές τους ανάγκες,τα πραγματικά τους συναισθήματα,τους πραγματικούς τους φόβους και ανασφάλειες,αλλά επίσης και την πραγματική τους εσωτερική ομορφιά και μοναδικοτητα.Φοβούνται να νιώσουν μέρος του συνόλου με πραγματικούς υπαρξιακούς όρους,αναλογίζοντας τους κινδύνους και τα απρόβλεπτα,αλλά αγνοώντας τις ευκαιρίες για μια περισσότερο ενδιαφέρουσα και δημιουργική θνητή ζωή.