Ήταν μια καθημερινή βραδιά, παίρνοντας το γεύμα μου στο διαμέρισμά μου, όταν ξαφνικά ένοιωσα αφόρητη σωματική αδυναμία. Προσπάθησα να σταθώ όρθιος, αλλά τα γόνατά μου λύγισαν και έπεσα στο πάτωμα. Έμοιαζε με ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά ολόκληρο το σώμα μου.

Τα άκρα μου μούδιασαν και έπεσα καταγής. Είχα την αίσθηση  της παράλυσης  και το συναίσθημα ότι είχα περάσει σε μια άλλη διάσταση, όπου τα πάντα γύρω μου φαινόντουσαν διαφορετικά και ομιχλώδη . Για μένα ήταν μια πρωτοφανής υπαρξιακή κατάσταση.

Εδώ θέλω να επισημάνω ότι πριν γευματίσω, πλάγιασα για να ξεκουραστώ. Είχα τότε,  πολλές παραισθήσεις, μια εμπειρία που είχα βιώσει 7 μήνες πρωτύτερα. Δεν ήταν όνειρο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις  μπορούσα να θυμηθώ πολύ αργότερα λεπτομέρειες αυτών των παραισθήσεων. Παράλληλα θέλω να διευκρινίσω πως δεν παίρνω ναρκωτικά ή γιατρικά, όπως επίσης δεν πάσχω από ψυχικές διαταραχές, και δεν έχω συμβουλευτεί ψυχιάτρους.

Επιστρέφοντας τώρα στο θέμα μας, θέλω να τονίσω πως όταν ένοιωσα αυτό το ‘’ηλεκτρικό σοκ’’ και προσπάθησα να σταθώ όρθιος, έπεσα προς τα πίσω και έριξα τον κάδο των σκουπιδιών που βρισκόταν ακριβώς πίσω μου.

Δεν μπορούσα να σταθώ και δεν είχα την σωματική δύναμη να συντονίσω τα άκρα μου. Σύρθηκα στο πάτωμα και με πολύ κόπο κατάφερα να πιάσω το τηλέφωνο και να καλέσω την Κινέζα σπιτονοικοκυρά μου την κυρία Lee,  για να με βοηθήσει.

Όταν ανέβηκε στο διαμέρισμα μου, την στιγμή που μένει στον όροφο από κάτω, κάλεσε το πρώτων βοηθειών . Σ’αυτό το σημείο θέλω να πάω πίσω στον χρόνο, και ν’αναφέρω ότι την στιγμή που η σπιτονοικοκυρά μου με είδε σ’αυτή την άθλια κατάσταση, πήγε στο σπίτι της και μου έφερε τρόφιμα για να πάρω δύναμη. Μου έφερε τρία βρασμένα αυγά, χυμό φρούτων και ένα ποτήρι γάλα. Μου φέρθηκε σαν να ήμουν το παιδί της και γ’αυτό νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Η  κυρία Lee πίστευε πως είχα πάθει εγκεφαλικό, το έμαθα αργότερα από τον γιό της.

Στο  πρώτο βοηθειών που ήρθε να με πάρει , βρισκόντουσαν  δύο νοσοκομειακοί. Ο ένας ήταν ο οδηγός και καθόταν μπροστά μου. Ο ίδιος μου ζήτησε την κάρτα μου υγείας , την οποία και του την έδωσα. Την κάρτα την κράτησε και ήρθε σ’επαφή με το υγειονομικό κέντρο της πόλης για να εντοπίσει κάποιο νοσοκομείο που θα μπορούσε να με δεχθεί.

Αρχικά ο νοσοκόμος ανακάλυψε πως δεν υπήρχε νοσοκομείο με ελεύθερο χώρο, τελικά όμως βρέθηκε ένα νοσοκομείο για τους ασθενείς με Covid 19. Δεν είχα ποτέ συμπτώματα γ’αυτό τον ιό, όπως επίσης δεν είχα κάνει το εμβόλιο για τον Covid 19, αφού αισθανόμουν υγιής και δυνατός για περισσότερο από 2 χρόνια.

Σαν συμπέρασμα θα μπορούσα να πω πως υπήρχε μια κάποια σκοπιμότητα για να με τοποθετήσουν σ’αυτό το νοσοκομείο και στην συνέχεια της περιγραφής μου θ’αποκαλυφτούν οι πραγματικοί λόγοι.

Τα τελευταία 8 χρόνια είχα πρόβλημα με την μέση μου από τον καιρό που αναχώρησα από την Αθήνα για να επιστρέψω στον Καναδά. Αυτό το πρόβλημα με την μέση μου ξεκίνησε με την πρωτοβουλία μου ν’αγοράσω στην Αθήνα καλοκαιρινά πέδιλα που τελικά ήταν ελαττωματικά. Φορώντας τα πέδιλα για περισσότερο από 2 μήνες, η σπονδυλική μου στήλη αποδυναμώθηκε, και στην συνέχεια αντιμετώπισα προβλήματα στο περπάτημα.

Αναχωρώντας από την Αθήνα , στο αεροδρόμιο με μετέφεραν με ένα καροτσάκι του αεροδρομίου γιατί είχα δυσκολία να μετακινηθώ.

Λένε πως ο Covid 19 κτυπάει το πιο αδύναμο σημείο του σώματος, και στην δική μου περίπτωση ήταν τελικά η σπονδυλική μου στήλη.

Όταν έφτασα στο Μόντρεαλ, άρχισα να κάνω περπάτημα τακτικά και επίσης γράφτηκα για να κάνω μαθήματα Yoga τρεις φορές την εβδομάδα. Σύντομα είδα μεγάλη βελτίωση στην σωματική μου αντοχή και μεγαλύτερη άνεση στις κινήσεις μου.

Τώρα θέλω να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με την πανδημία του Covid 19, που διέλυσε πολλές κοινωνίες και τις οικονομίες πολλών χωρών στην υφήλιο.

Πρώτα από όλα έχω πληροφορηθεί από έγκυρες ιατρικές εκθέσεις  πως ο ιός  Covid 19 δεν έχει απομονωθεί μέσα σ’εργαστήρι, έτσι ώστε να βρεθεί ένα αντίδοτο για την παραγωγή του εμβολίου που θα είναι αποτελεσματικό όπως τα εμβόλια του παρελθόντος,  όπως  το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας, της φθίσης και της σκαρλατίνας.

Δεύτερο, το εμβόλιο που έχουν παράγει είναι ένα ‘’πειραματικό εμβόλιο’’ , που συνδυάζει μια σειρά από ιούς που σχετίζονται με αυτά της γρίπης ή της ινφλουέντζας , και που κατασκευάστηκε μέσα  μόνο σ’ένα χρόνο, ενώ τα εμβόλια που γνωρίζουμε  σήμερα, βγήκαν στο κοινό μετά από πολλά χρόνια προπαρασκευής. Έτσι λοιπόν είναι ένα ‘’πειραματικό εμβόλιο’’ , και τον κόσμο τον χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωο. Ήταν μια ‘’ιατρική κομπίνα’’ που την προώθησαν οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες με την έγκριση και την συνοχή των περισσοτέρων γιατρών και νοσοκομείων που είχαν μεγάλα οικονομικά οφέλη όπως συμβαίνει συχνά με ‘’επικίνδυνες παθήσεις’’ όπως είναι ο καρκίνος και η σκλήρυνση κατά πλάκας.

Οι περισσότεροι γιατροί δωροδοκήθηκαν ή και εκβιάστηκαν για να εγκρίνουν την χρήση αυτών των εμβολίων, η μη αποδοχή από αυτούς  σήμαινε δικαστικές ποινές  από ‘’στημένα  δικαστήρια’’ ή απώλεια της ιατρικής επαγγελματικής τους άδειας. Παρ’όλα αυτά τα κυριότερα κίνητρα για τους επαγγελματίες γιατρούς και για τους πολιτικούς  γραφειοκράτες ήταν τα λεφτά και το κοινωνικό κύρος τους.

Τελικά, το ποσοστό θανάτων από τον Covid 19  ήταν χαμηλό, παρόμοιο με αυτό της γρίπης, επηρεάζοντας τα άτομα με βαριές παθήσεις όπως η παχυσαρκία, ο  διαβήτη, και επίσης η σωματική φθορά λόγω προχωρημένης ηλικίας.

Ο Covid 19 δεν ήταν πανδημία και είχε τον ίδιο κύκλο ζωής όπως αυτός της γρίπης. Ο αριθμός θανάτων από αυτόν τον ιό ήταν σχεδόν  παρόμοιος με αυτόν της εποχιακής γρίπης  που στις επίσημες ιατρικές στατιστικές των χωρών είχαν διαγραφεί εκείνη την περίοδο. Έτσι οι εγκληματίες γιατροί , το προσωπικό των νοσοκομείων και των υγειονομικών κυβερνητικών κέντρων κατέγραφαν τους ασθενείς της γρίπης ως θανάτους από τον Covid 19.

Τα πάντα μαρτυρούσαν μια παγκόσμια ιατρική συνωμοσία που πίεζε τις χώρες να ξοδέψουν δισεκατομμύρια δολάρια για να προμηθευτούν αυτά τα εμβόλια. Πολλές οικονομίες αναγκάστηκαν να κλείσουν , δημιουργώντας τις ιδεατές κοινωνικές συγκυρίες για την έναρξη της Μεγάλης Οικονομικής Αναδιάρθρωσης(Great Economic Reset) που για πολλά χρόνια το Παγκόσμιο Οικονομικό Συνέδριο(World Economic Forum), η  Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας(World Health Organization) , τα Ηνωμένα Έθνη(United Nations) και άλλες διεθνείς οργανώσεις  παγκοσμιοποίησης έχουν πρωτοστατήσει για να επιβάλλουν μια Παγκόσμια Κυβέρνηση(One World Government).

Οι ηγέτες της Παγκοσμιοποίησης είχαν παράγει μια εικονική υγειονομική πραγματικότητα, την ‘’τεχνητή πανδημία’’ με την συνεργασία των μαζικών μέσων ενημέρωσης παγκοσμίως, για την ιδέα μιας θανατηφόρας πανδημίας, καθοδηγούμενη από τις φαρμακευτικές εταιρίες , τα νοσοκομεία, τους γιατρούς  και τα διάφορα κυβερνητικά υγειονομικά κέντρα. Όλοι αυτοί οι διεστραμμένοι και ψυχοπαθείς πρωταγωνιστές, αντιπροσωπεύουν μια σπείρα, μια Cabal διεθνών εγκληματιών, μια παγκόσμια συνωμοτική οργάνωση, τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτή η παγκόσμια συνωμοσία θα ωφελούσε τους ηγέτες της Παγκοσμιοποίησης διεθνώς, οικονομικά και πολιτικά,  σε βάρος  του κόσμου γενικότερα, οι οποίοι θα είχαν εξαθλιωθεί κοινωνικά. Οι κινήσεις ή οι πρωτοβουλίες αυτών των πρωταγωνιστών μακροπρόθεσμα,θα είχαν σαν αντίκτυπο την δραματική αύξηση του ρυθμού θανάτων σε όλη την υφήλιο, μειώνοντας έτσι τον ανθρώπινο πληθυσμό της γης, το πιο σημαντικό κριτήριο για την Νέα Παγκόσμια Τάξη αυτών των ‘’ψυχοπαθών ηγετών’’, που επιδιώκουν μια μελλοντική ‘’παγκόσμια δυστοπία’’που είναι η Λατρεία Θανάτου.

Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων παγκοσμίως πείσθηκε να κάνει το εμβόλιο για τον Covid 19, μέσω κυβερνητικών διατάξεων, κοινωνικών πιέσεων και προπαγάνδας. Σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα αναγκάστηκαν να κάνουν το εμβόλιο για να κρατήσουν τις δουλειές τους, όπως το προσωπικό των νοσοκομείων, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι στρατευμένοι, οι πιλότοι και οι εκπαιδευτικοί όπως και οι μαθητές σχολείων, κολεγίων και πανεπιστημίων.

Φυσικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποτέλεσαν τους πιο σημαντικούς φορείς προπαγάνδας για το εμβόλιο του Covid 19, την στιγμή που οι διαφημίσεις που στήριζαν οικονομικά την πληθώρα εταιριών ενημέρωσης και ψυχαγωγίας προερχόντουσαν από τις μεγάλες εταιρίες φαρμάκων  όπως την  Phizer, την   Johnson και  Johnson, και την  Moderna. Αυτές οι εταιρίες φαρμάκων διέθεταν τα οικονομικά μέσα για να δωροδοκήσουν γιατρούς, νοσοκομεία, γραφειοκράτες και πολιτικούς, όπως επίσης και δημοσιογράφους.

Όλοι αυτοί οι κοινωνικοί παράγοντες προώθησαν τα προϊόντα τους  για ν’αποκτήσουν μεγάλες απολαβές και για να δολοφονήσουν ομάδες του πληθυσμού που ήταν αναλώσιμες όπως οι ηλικιωμένοι και οι βαριά ασθενείς. Όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων επιβίωναν οικονομικά μέσω των κυβερνητικών επιδοτήσεων όπως των συντάξεων γήρατος.

Αν η δικαιοσύνη σαν θεσμός λειτουργούσε ομαλά, όλοι αυτοί οι εγκληματίες που στήριξαν την διανομή των εμβολίων του Covid 19 , θα έπρεπε να είχαν καταδικαστεί  σε ισόβια δεσμά.

Ο μεγαλύτερος αριθμός των ατόμων παγκοσμίως είναι ταυτόχρονα θύματα και θήτες σ’αυτή την μαζική και ιστορική γενοκτονία. Είναι θύματα διότι υπέστησαν τις διάφορες  αρνητικές παρενέργειες των εμβολίων, σε πολλές περιπτώσεις  πεθαίνοντας, αλλά υπήρξαν και θήτες διότι ενέκριναν συνειδητά αυτό το ‘’πειραματικό εμβόλιο’’ βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των ανθρώπων γενικότερα, αλλά πιο σημαντικά εκθέτοντας  την υγεία των παιδιών τους.

Οι άνθρωποι αποδέχτηκαν συνειδητά να λειτουργήσουν σαν ενεργοί φορείς  σ’αυτή την ‘’λατρεία θανάτου’’(death cult)  των Χαζάρων Εβραίων, οι οποίοι ελέγχουν και χειρίζονται τον υγειονομικό κοινωνικό τομέα, την οικονομία, την πολιτική και τα  μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως, ειδικά στην Δύση, σε τέτοιο σημείο που μια χώρα για να μπορέσει να έχει την άδεια διανομής του εμβολίου για τον Covid 19, θα πρέπει η κυβέρνησή της να υπογράψει ένα συμφωνητικό ή ένα πρωτόκολλο που θα τους παραχωρεί νομική ασυλία σε περίπτωση καταδίκης σχετικά με τις αρνητικές παρενέργειες του εμβολίου.

Οι κυβερνήσεις  υπέγραψαν ένα συμφωνητικό με τις σκοτεινές δυνάμεις ή συμβολικά με την Εβραϊκή θεότητα του Moloch, ξεπουλώντας την ψυχή τους για οικονομική ασφάλεια, για πλουτισμό και για να καλύψουν την δειλία τους.

Λοιπόν ζούμε κάτω από το ‘’έμβλημα του θηρίου’’(666) ή του Σατανά, το Θηρίο που θα χειρίζεται κάθε άποψη της ζωής μας και όπου η ανθρώπινη θυσία, ειδικά η θυσία των παιδιών, θα παίζει κρίσιμο ρόλο για να ενεργοποιηθεί ‘’το κάρμα’’ των ηγετών της Παγκοσμιοποίησης. Ως  παράδειγμα αυτής της μεταφυσικής τακτικής  είναι η απόσπαση της  ελιξήριας ουσίας αίματος ‘’adrenochrome’’ από το αίμα παιδιών που θυσιάζονται ή ακρωτηριάζονται.

Αυτό το διαβολικό και διεστραμμένο κοινωνικό περιβάλλον που μόλις  περιέγραψα θα το αναδείξω περιγράφοντας την επίσκεψή μου σε Καναδικό κρατικό νοσοκομείο και την παραμονή μου σ’αυτό το νοσοκομείο για περισσότερο από ένα μήνα.

Υποστηρίζεται πως ο Covid 19 ή ο ‘’τεχνητός ιός’’ που έχει κατασκευαστεί σαν ‘’βιολογικό όπλο’’ (bio-weapon), επιτίθεται στο πιο ευπαθές  σημείο του σώματος, είτε είναι η καρδιά, οι πνεύμονες ή η σπονδυλική στήλη,  που τελικά είναι η δική μου περίπτωση.

Για ν’αντιμετωπίσω αυτή την σωματική μου κατάσταση , ξεκίνησα το τακτικό περπάτημα και γράφτηκα σε μαθήματα Yoga τρεις φορές την εβδομάδα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρατήρησα μεγάλη βελτίωση στην σωματική μου αντοχή και μια άνεση στις κινήσεις μου.

Τελικά το νοσοκομείο που με δέχτηκε ήταν το νοσοκομείο Notre Dame που βρίσκεται στο κέντρο της πόλις του Μόντρεαλ, στ’ανατολικά, παράλληλα του ποταμού Saint Laurent, κοντά στην γέφυρα  Champlain.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, ένας από τους δύο νοσοκομειακούς  παρέδωσε την κάρτα μου υγείας στην ‘’ρεσεψιόν’’ του νοσοκομείου και αμέσως μετά, νοσοκόμοι με οδήγησαν σε διάφορα τμήματα του νοσοκομείου για εξετάσεις, ξεκινώντας από εξετάσεις των πνευμόνων και της καρδιάς χρησιμοποιώντας  ηλεκτρονικά μηχανήματα ήχου( ultra sound scanners).

Στην συνέχεια, μέτρησαν την πίεσή μου και πήραν δείγματα αίματος για ανάλυση. Από τις αναλύσεις αίματος βρήκαν πως είχα ελαφριά μορφή  διαβήτη , κάτι που γνώριζα από εξετάσεις στο παρελθόν. ‘’Ως  εκ θαύματος’’ επίσης εντόπισαν τον ιό του Covid 19, αν και ποτέ αυτός ο ιός  δεν έχει απομονωθεί σε εργαστήριο. Επίσης ποτέ δεν είχα τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας που είναι παρόμοια με αυτά της γρίπης.

Αυτό είναι το τέχνασμα των νοσοκομείων για να σε κατατάξουν σαν ασθενή του Covid 19 και να εισπράξουν ένα ειδικό επίδομα από την κυβέρνηση.

Αυτό το κυβερνητικό επίδομα αυξάνεται ανάλογα σε ποιο στάδιο βρίσκεται ο ασθενής, από την αρχική θεραπεία του μέχρι το τελικό στάδιο του θανάτου. Η κυβέρνηση του Καναδά αναζητούσε ένα μεγάλο αριθμό ασθενών με αυτόν τον ιό για να καλύψει την υγειονομική της πολιτική των εμβολίων, της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας προσώπου σε κοινούς χώρους, όπως επίσης και για την απομόνωση των πολιτών στα σπίτια τους.

Όλο αυτό το σκηνικό ‘’ανθρώπινης παράνοιας’’ αντιπροσωπεύει μια απέραντη υγειονομική συνωμοσία όπου εμπλέκονται εκατομμύρια ιατροί , δημόσιοι υπάλληλοι και πολιτικοί.

Υπολογίζω πως στην αρχή της νοσηλείας μου, μου έδωσαν  κάποιου τύπου ηρεμιστικό ώστε να με κρατήσουν ήρεμο και παθητικό, σαν συνέπεια δεν μπορούσα να θυμηθώ ξεκάθαρα τις εμπειρίες  μου στις πρώτες μέρες της παραμονής μου, συμπεριλαμβάνοντας και τις διάφορες εξετάσεις  που μου έκαναν.

Την στιγμή που είχα εισαχθεί επίσημα και τυπικά στο δωμάτιό μου, το προσωπικό  έκανε τα πάντα για να με απομονώσουν από τον εξωτερικό κόσμο, πολλές φορές μην επιτρέποντας σε μένα να παίρνω τηλεφωνήματα στο δωμάτιό μου από φίλους και συγγενείς. Μου παρείχαν μια σειρά από ιατρικά αν και δεν είχα σοβαρά συμπτώματα  μιας κάποιας ασθένειας.

Οι περισσότεροι γιατροί προτείνουν ιατρικά που πολλές φορές είναι άχρηστα, ακόμα και για επικίνδυνες ασθένειες όπως τον καρκίνο ή τον διαβήτη.

Σε γενικές γραμμές,  αυτά τα ιατρικά δεν θεραπεύουν αλλά παρατείνουν  την χρήση τους, ακριβώς όπως συμβαίνει για θέματα ψυχασθένειας. Η ιατρική είναι ένα διεφθαρμένο επάγγελμα, αλλά που είναι καλά θεμελιωμένο κοινωνικά, που ωφελεί οικονομικά τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, αλλά που γενικά  δεν ωφελεί υγειονομικά τους ασθενείς.

Είναι μια ‘’σπείρα κακοποιών’’ ή μια ‘’Cabal’’ εγκληματιών παγκοσμίως, που συνεργάζονται με κυβερνήσεις  για να κρατήσουν τους ανθρώπους ευάλωτους σωματικά και εξαρτημένους  ψυχολογικά.

Αυτή είναι και η αιτία που οι περισσότερες κυβερνήσεις προωθούν τον εμβολιασμό, όλων των ειδών των εμβολίων. Αυτή είναι επίσης και η αιτία που το εμβόλιο για τον Covid 19, προωθήθηκε από τις περισσότερες κυβερνήσεις, αν και δεν είχε δοκιμαστεί καταλλήλως για την θεραπευτική του αποτελεσματικότητα ή για τις αρνητικές σωματικές του παρενέργειες.

Τώρα θα σας περιγράψω τις συνθήκες διαβίωσης στο νοσοκομείο, εννοώντας το γενικό περιβάλλον και τις υπηρεσίες του προσωπικού, όπως επίσης και τις καθημερινές νοσοκομειακές ρουτίνες.

Όπως έχω ήδη αναφέρει, με τοποθέτησαν σε μια ειδική πτέρυγα του νοσοκομείου που ειδικεύονταν για ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ιό του Covid 19, που σημαίνει πως βρισκόμουν σε απομόνωση ή σε ‘’καραντίνα’’, όπου δεν μου επιτρεπόταν να κινηθώ εκτός της πτέρυγας, ούτε ακόμη για να περπατήσω κάποια μικρή απόσταση.

Τις  πρώτες 3 μέρες, το νοσοκομείο μου παρείχε ενδοφλεβικά ένα μίγμα(cocktail) από ιατρικά, που μετά από 4 μέρες το απέσυραν. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως σ’αυτό το μίγμα ιατρικών συμπεριλαμβανόταν ισχυρές  δόσεις καταπραϋντικών, την στιγμή που οι αισθήσεις μου σχετικά με το περιβάλλον μου είχαν διαστρεβλωθεί και δεν μπορούσα να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου. Ένοιωθα πολύ άγχος, και μετά την δεύτερη μέρα ζήτησα κάποιο ηρεμιστικό.

Στην συνέχεια , ένας από τους γιατρούς  της ομάδας που είχε την ευθύνη για μένα, ο επικεφαλής του ψυχιατρικού τομέα,  με επισκέφτηκε για να με εξετάσει και να μου μιλήσει. Του εξήγησα πως χρειαζόμουν ένα ηρεμιστικό για ν’αντιμετωπίσω τις ανασφάλειές μου και την ψυχολογική πίεση του κλειστού χώρου.

Ο  ψυχίατρος  έδωσε οδηγίες να μου παρέχουν το ηρεμιστικό, και αυτή ήταν η τελευταία φορά που πήρα ηρεμιστικό οικειοθελώς. Σύντομα ανέκτησα τον ψυχολογικό έλεγχο των αντιδράσεών μου και των συναισθημάτων μου.

Θα σταθώ για λίγο και θα μιλήσω για τον συγκεκριμένο ψυχίατρο.

Στην διάρκεια της επίσκεψής του για να μιλήσουμε για την κατάστασή μου, με ρώτησε ή μου ανέφερε αν διέθετα την δική μου ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Του εξήγησα πως πράγματι είχα την δική μου ιστοσελίδα εδώ και 15 χρόνια, όπου έγραφα κείμενα στ’αγγλικά και στα ελληνικά, για θέματα που αφορούσαν κοινωνικές  σχέσεις και την πολική. Η ουσία των κειμένων μου ήταν ‘’αντικομφορμιστική’’ , ήταν βασισμένα σε αντικειμενικά δεδομένα και όχι στην εικονική πραγματικότητα του κατεστημένου.

Αργότερα αναρωτήθηκα, πως αυτός ο γιατρός γνώριζε για την ιστοσελίδα μου στο διαδίκτυο, την στιγμή που η ιστοσελίδα μου ήταν ανώνυμη και το μόνο άτομο που είχε την πληροφορία της ταυτότητάς μου ήταν ο τεχνικός μου που βρισκόταν στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα η διαδικτυακή πλατφόρμα όπου ανήκει η ιστοσελίδα μου είναι νομικά δηλωμένη στην Μεγάλη Βρετανία.

Εγώ πιστεύω πως  η πληροφορία για την ιστοσελίδα μου είχε δοθεί στην διεύθυνση του νοσοκομείου από κυβερνητικές υπηρεσίες, οι οποίες κρατούν αρχεία για κάθε πολίτη του Καναδά, ειδικά εκείνων που δεν βιώνουν μια ομαλή κοινωνική ζωή και δεν ακολουθούν τις καθημερινές ρουτίνες  όπως αυτές καθορίζονται από τις αρχές και τους κοινωνικούς κανόνες του κατεστημένου.

Για να αποσαφηνίσω αυτή την παρατήρηση θ’αναφερθώ σε μια προϊσταμένη του νοσοκομείου που δεν λειτουργεί μόνο σαν νοσοκόμα αλλά και σαν κυβερνητική υπάλληλος που έχει την ευθύνη να επιτηρεί την επαγγελματική συμπεριφορά και την απόδοση του νοσοκομειακού προσωπικού όπως και την πρόνοια των ασθενών. Επίσημα και θεσμικά λειτουργεί σαν προϊσταμένη του σωματίου των νοσοκομειακών.

Αυτή η κυρία είναι έγχρωμη και κατάγεται από την Αϊτή. Έκανε τακτικές επισκέψεις στην πτέρυγα όπου βρισκόμουν, μια πτέρυγα όπου νοσηλεύονταν πολλοί ασθενείς με τον Covid 19 και όχι μόνο. Σ’αυτό τον χώρο παρατήρησα και ασθενείς προχωρημένης ηλικίας με ψυχοσωματικές παθήσεις. Η πτέρυγα έμοιαζε μ’ένα άσυλο ψυχασθενών.

Αυτή η συγκεκριμένη προϊστάμενος και κυβερνητική υπάλληλος μου έκανε συχνές επισκέψεις στην αρχή και με ρωτούσε αν είχα κάποια παράπονα σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης στο νοσοκομείο.

Ένα από τα πρώτα σχόλιά της ήταν ότι δεν έβλεπε κάποια γυναίκα στην ζωή μου. Μια πολύ προσωπική και ακατάλληλη ερώτηση που δεν είχε καμία σχέση με την ασθένειά μου. Μια άτοπη ερώτηση από μια νοσοκόμα που δεν είχε την επαγγελματική ιδιότητα να προσεγγίσει ένα ασθενή με παρόμοιες  διευκρινήσεις.

Αυτό σημαίνει πως το νοσοκομείο διαθέτει συγκεκριμένες πληροφορίες  για την προσωπικότητα του ασθενή που δεν έχουν καμία σχέση με τους λόγους ή τις αιτίες εισαγωγής του στο νοσοκομείο.

Υποθέτω πως οι υπηρεσίες πληροφοριών του Καναδά στοιχειοθετούν πληροφορίες για τον κάθε πολίτη, ειδικά των Καναδών που έχουν μεταναστεύσει στην χώρα και έχουν βιώσει μέρος της ζωής τους σ’αυτή την χώρα από τα νεανικά τους χρόνια. Είμαι σχεδόν σίγουρος διαθέτουν λεπτομερή  έγγραφα ή στοιχεία για κάθε Καναδό πολίτη που έχουν σχέση με προσωπικά δεδομένα όπως είναι η μόρφωσή τους, η υγεία τους,  ειδικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής τους ζωής  και τα πολιτικά πιστεύω τους.

Μια μέρα έπρεπε να επισκεφτώ ένα ειδικό τμήμα καρδιολογίας του νοσοκομείου, αυτό συνέβη μετά που είχα ήδη εξεταστεί για καρδιακές ανωμαλίες με υπέρηχο μηχάνημα στο ίδιο νοσοκομείο. Η γιατρός που με εξέτασε ήταν Ελληνοκαναδέζα που μιλούσε Ελληνικά αλλά με ξένη προφορά. Η γιατρός δεν ήθελε να μου δώσει εξηγήσεις για την διαδικασία της ανάλυσης , αν και αυτή κράτησε περισσότερο από 2 ώρες.

Την επόμενη μέρα με στείλανε σ’έναν  προϊστάμενο καρδιολόγο που ήταν ειδικός για τις παθήσεις καρδιάς λόγω του Covid 19. Οι εξετάσεις πραγματοποιήθηκαν στην προσωπική του κλινική στο νοσοκομείο. Πρώτα μου έκανε τις απλές εξετάσεις και μετά ξεκίνησε να μου κάνει απλές ερωτήσεις  για το ιστορικό της υγείας μου. Είχε φέρει μαζί του ένα πελώριο ‘’ντοσιέ’’ που από ό,τι κατάλαβα είχε όλες τις πληροφορίες για μένα , και ήθελε να εξακριβώσει αν αυτά που του έλεγα ήταν τα πραγματικά δεδομένα. Είχε πληροφορίες για μένα από την στιγμή που είχα μεταναστεύσει στον Καναδά με την οικογένειά μου όταν ήμουν 12 χρονών.

Αυτό που μου φάνηκε περίεργο είναι το γεγονός ότι μέσα από αυτό τον φάκελο δεκάδων σελίδων , με ρώτησε για την φλεγμονή που είχα στο δεξί μέρος του προσώπου μου, ακριβώς κάτω από το αυτί μου και που  δεν φαινόταν καν. Με ρώτησε πως το είχα αντιμετωπίσει.

Το παράξενο της όλης υπόθεσης είναι ότι την φλεγμονή  την απέκτησα πριν 30 περίπου χρόνια όταν τότε ζούσα στη Ελλάδα. Τότε η μητέρα μου είχε πεθάνει από εγκαύματα και από την ένταση πιέστηκα πολύ ψυχολογικά και σωματικά. Η φλεγμονή εμφανίστηκε όταν καθώς κοιμόμουν τα βράδια, έσφιγγα τις μασέλες των δοντιών μου. Η φλεγμονή ήταν καλοήθης και έτσι δεν την αφαίρεσα.

Αυτό συνέβηκε στην Ελλάδα πριν από περίπου 30 χρόνια, όπου είχα ζήσει για 25 χρόνια, πριν επιστρέψω στον Καναδά το 2016. Το ερώτημα για μένα είναι πώς ο γιατρός γνώριζε για μια μη αντιληπτή φλεγμονή και πού βρισκόταν, εφόσον στον Καναδά είχα κάνει εξετάσεις μόνο για διαβήτη, δηλαδή εξετάσεις αίματος και ούρων.

Ένα άλλο γεγονός που μου συνέβηκε ήταν ότι μετά από 3 μέρες της εισαγωγής μου στο νοσοκομείο, ανακάλυψα ότι μου είχαν κλέψει την κάρτα υγείας μου και την κάρτα τραπέζης. Επίσης μετά από μια βδομάδα ένα δέμα όπου είχα ρούχα και 150 δολάρια, το οποίο δέμα μου το είχε φέρει ένας φίλος μου από το διαμέρισμά μου, είχε εξαφανιστεί, ενώ το δέμα το είχα τοποθετήσει σ’ένα ασφαλές ντουλάπι του δωματίου μου.

Αυτά τα δύο συμβάντα έδειξαν πως αυτό το  κρατικό νοσοκομείο δεν ήταν ασφαλές  παρά το ειδικό προσωπικό επιτήρησης και τάξης. Ήταν μια στημένη αμέλεια του ίδιου του νοσοκομείου και του προσωπικού του.

Τα επίσημα έγγραφα που εκλάπησαν μου προξένησαν ψυχολογική ταραχή και ανασφάλεια, διότι η έλλειψη αυτών των εγγράφων θα μπορούσε βραχυπρόθεσμα να με φέρει σ’ένα αδιέξοδο. Είχα την αίσθηση ότι όλα αυτά ‘’τα στημένα ατυχήματα’’ , είχαν σαν σκοπό να με αποδυναμώσουν ψυχολογικά και σωματικά. Ήθελαν να με διαλύσουν σαν προσωπικότητα για τους δικούς τους σκοτεινούς λόγους, που είχε άμεση σχέση με την πολιτική μου στάση και με τα ριζοσπαστικά κείμενα που έγγραφα στην ιστοσελίδα μου για 15 χρόνια.

Επιδίωξαν να με κάμψουν σαν  προσωπικότητα γιατί ήμουν αντικομφορμιστής και ελεύθερα σκεπτόμενος στις πράξεις μου. Το γνώριζαν καλά αυτό. Με χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωο για να δοκιμάσουν τις αντοχές μου.

Όπως έχω ήδη αναφέρει, η πτέρυγα του νοσοκομείου όπου με τοποθέτησαν ήταν χώρος απομόνωσης, δηλαδή ‘’καραντίνα’’. Δεν μου επέτρεπαν να απομακρυνθώ από αυτό τον χώρο και πολύ σπάνια μου επέτρεπαν να λαμβάνω ή να κάνω τηλεφωνήματα από το δωμάτιό μου.

Το δωμάτιο διέθετε μόνο δύο κρεβάτια, ενώ το δεύτερο κρεβάτι ήταν απασχολημένο από διαφορετικούς ασθενείς με διάφορα νοσήματα. Στην διάρκεια των 30 ημερών όπου έμεινα στο νοσοκομείο, ένα από αυτά τα άτομα θα πρέπει να είχε πεθάνει λόγω σοβαρών αναπνευστικών παθήσεων. Τον  είχαν βάλει σε  αναπνευστήρα πριν φύγει από το δωμάτιό του.

Το άτομο που παρέμεινε στο τέλος  ήταν μια Ιταλο-Καναδέζα, 94 χρονών, μια γυναίκα με πολύ πυγμή και αντοχή.

Μίλησα μαζί της μερικούς μήνες αργότερα, όπου έμενε σ’ένα σύγχρονο και πολυτελές γηροκομείο στο Μόντρεαλ. Αυτή η κυρία ήταν τυχερή γιατί ήταν πλούσια και είχε μια σοβαρή κόρη που την πρόσεχε και την αγαπούσε.

Η ατμόσφαιρα αυτού του χώρου απομόνωσης ήταν καταθλιπτική και ανατριχιαστική, γεμάτη ψιθύρους και υπονοούμενα μεταξύ των νοσοκόμων  και του  ιατρικού  προσωπικού. Η σιγή ήταν εκκωφαντική και τρομακτική. Όλα τα άτομα μοιάζανε με φαντάσματα ή και βρικόλακες, σαν να έβλεπα μια κινηματογραφική ταινία τρόμου. Οι κινήσεις του προσωπικού ήταν μηχανικές, ακολουθώντας πιστά τις ρουτίνες τους  με έλλειψη εμπάθειας και πραγματικής ανθρώπινης επαφής  με τους ασθενείς.

Κάθε πρωί νωρίς, ερχόταν μια νοσοκόμα για να μου κάνει μια ειδική ένεση στη δεξιά μου γάμπα. Αυτή η τεράστια ένεση ήταν για να μην πήξει το αίμα στις αρτηρίες μου. Ήταν μια διαδικασία πολύ οδυνηρή , ενώ μετά από πολλούς μήνες  είχα έντονους πόνους στο σημείο που έβαζαν την ένεση.

Μια άλλη λεπτομέρεια σε σχέση με το δωμάτιό μου, ήταν ότι μπροστά από τα δύο κρεβάτια, πάνω στον τοίχο υπήρχαν δύο γυάλινα διαφανή πλαίσια, σαν καθρέπτες, που τελικά διαπίστωσα λειτουργούσαν σαν  πλαίσια παρακολούθησης, όπως σε αστυνομικούς χώρους ανάκρισης.

Δεν εντόπισα τα ίδια γυάλινα πλαίσια σε άλλα δωμάτια της πτέρυγάς μου. Το ότι με παρακολουθούσαν χρησιμοποιώντας  αυτούς  τους ‘’δήθεν’’ καθρέπτες  το εξακρίβωσα όταν αργά το βράδυ πήγαινα στην τουαλέτα, και μερικά λεπτά αργότερα ερχόταν μια νοσοκόμα στο δωμάτιό μου για να με ρωτήσει τον λόγο της μετακίνησής μου.

Το φαγητό ήταν καλό, αλλά τα στρώματα στο κρεβάτι μου ήταν τελείως άβολα την στιγμή που δεν μπορούσα να τεντώσω το σώμα μου, αφού με είχαν περικυκλώσει με διάφορα μαξιλάρια.

Τα σκεπάσματα δεν ήταν αρκετά ζεστά, ιδιαίτερα τα βράδια όταν έπεφτε η θερμοκρασία. Ταυτόχρονα στο παράθυρο κοντά στο κρεβάτι μου, βρισκόταν ένας πελώριος εξαεριστήρας με ‘’ισχυρό κινητήρα’’που έκανε τρομακτικό θόρυβο όλη την ημέρα. Ο εξαεριστήρας  λειτουργούσε ‘’θεωρητικά’’ για ν’ανανεώνει τον αέρα του δωματίου μου. Τελικά τον έκλεισαν τον εξαεριστήρα γιατί τα βράδια έμπαζε πολύ κρύο αέρα.

Μια από τις αιτίες που πιστεύω πως στο νοσοκομείο με χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωο ήταν το γεγονός ότι δεν με υπέβαλαν καθημερινά μόνο σε ψυχολογικές πιέσεις, αλλά επίσης με ταλαιπώρησαν και σωματικά, κάνοντας χειρουργικές επεμβάσεις δίχως ουσιαστικά να με ρωτήσουν ή να μου δώσουν εξηγήσεις για τις πραγματικές αιτίες αυτών των χειρουργικών επεμβάσεων.

Την δεύτερη βδομάδα στο νοσοκομείο, ένας γιατρός  ήρθε στο δωμάτιό μου νωρίς το πρωί και σχεδόν μου ανακοίνωσε ότι θα μου έκαναν μια ‘’απλή’’ χειρουργική επέμβαση στην σπονδυλική μου στήλη. Την επέμβαση θα την εκτελούσαν σ’ένα νοσοκομείο που βρισκόταν κοντά, γιατί αυτό διέθετε ένα πιο εξειδικευμένο προσωπικό και πιο σύγχρονα χειρουργικά εξαρτήματα.

Στην διάρκεια αυτής της επέμβασης, θα εισήγαγαν ένα ειδικό υγρό χρησιμοποιώντας ένεση που θα έμπαινε στο κάτω μέρος της σπονδυλικής μου στήλης. Το υγρό αυτό ήταν  φωσφορούχο που θα εμφανιζόταν σε φωτογραφικές πλάκες αργότερα. Σ’αυτή την διαδικασία ήμουν υποχρεωμένος  να μείνω απόλυτα ακίνητος για 8  ώρες.

Την επόμενη μέρα, και στο ίδιο νοσοκομείο, μ’έβαλαν σ’έναν θαλαμίσκο με ειδικά ηλεκτρονικά μηχανήματα ανίχνευσης και φωτογράφισης. Η όλη διαδικασία μέσα στον κλειστό θαλαμίσκο διήρκησε 3 ώρες και φυσιολογικά δεν μπορούσα να κινηθώ.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι ποτέ δεν μ’ενημέρωσαν για τ’αποτελέσματα αυτών των ειδικών εξετάσεων.

Για να κάνουν την παραμονή μου στο νοσοκομείο ακόμη πιο πιεστική και τρομοκρατική, την επόμενη μέρα ένας γιατρός ήρθε νωρίς το πρωί στο δωμάτιό μου και με πληροφόρησε πως θα πρέπει ν’αφαιρέσουν μικρές ποσότητες υγρών από τον εγκέφαλό μου για να διευκολυνθούν οι κινήσεις μου και η διαύγεια των σκέψεών μου. Όλα αυτά με την αιτιολογία του Covid 19.

Μια γιατρός που την είχα συναντήσει τις προηγούμενες μέρες για να μ’ενημερώσει για την κατάσταση της υγείας μου και για την πορεία των διαφόρων εξετάσεων , μπήκε στο δωμάτιό μου να με πληροφορήσει πως  θα είναι εκείνη  που θα εκτελέσει την χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του υγρού από τον εγκέφαλό μου. Ήταν πολύ νωρίς το πρωί και μου ζήτησε να τοποθετηθώ μπρούμυτα πάνω στο μεταλλικό κάγκελο του κρεβατιού μου που βρισκόταν μπροστά από ένα παράθυρο που θα φώτιζε την όλη διαδικασία.

Η γιατρός ξεκίνησε την χειρουργική επέμβαση δίχως να πάρει υγειονομικά μέτρα προστασίας.

Η γιατρός  είχε την εμφάνιση ενός γιατρού από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών Ναζί που βλέπουμε σε ‘’ντοκιμαντέρ’’ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πιστεύω πως ήταν Βουλγάρα και το παρουσιαστικό της  ταίριαζε με την εποχή των  ‘’κουλάγκ’’ της Σοβιετικής εποχής.

Τελικά ξεκίνησε η χειρουργική επέμβαση όπου η γιατρός χρησιμοποίησε μια τεράστια σύριγγα αφού έκανε μια τοπική αναισθησία στην βάση της σπονδυλικής μου στήλης. Παρ’όλα αυτά η όλη χειρουργική επέμβαση ήταν πολύ οδυνηρή, σε σημείο όπου κραύγαζα καθ’ όλη την διάρκεια της όλης διαδικασίας. Εδώ θέλω να τονίσω ότι δεν έχω ειδικές ευαισθησίες στον πόνο.

Την επόμενη μέρα αυτή η γιατρός ‘’Ναζί’’ με επισκέφτηκε για να με πληροφορήσει για την διαδικασία της επέμβασης , λέγοντάς μου ότι είχαν αφαιρέσει δύο μικρά δοχεία από υγρό. Βρισκόταν στην τρελή χαρά για το χειρουργικό της κατόρθωμα, και  γελώντας με πληροφόρησε πως γνώριζε έναν Αμερικανό χειρούργο που έκανε ακριβώς την ίδια επέμβαση ανοίγοντας μια τρύπα πάνω στο κεφάλι συντομεύοντας έτσι  την όλη διαδικασία.

Η συμπεριφορά της ήταν Σατανική και υπεροπτική, ακριβώς όπως συμβαίνει με τους περισσότερους γιατρούς σήμερα, κάτι που κάπως το καλύπτουν μέσω της διπλωματίας τους και της εικονικής πραγματικότητας της ιατρικής σήμερα.

Η  κατάληξη αυτών των τρομοκρατικών εμπειριών και συνθηκών στο νοσοκομείο, ήταν ότι μετά από ένα μήνα διαμονής μου έδωσαν το εξιτήριο, αλλά όχι με επίσημο ιατρικό έγγραφο της περιγραφής των αποτελεσμάτων των χειρουργικών  επεμβάσεων και των διαφόρων εξετάσεων. Το εξιτήριο μου το παρέδωσε ένας γιατρός που είχε βοηθήσει στην επέμβαση για την αφαίρεση των υγρών από τον εγκέφαλό μου, τονίζοντας  ότι με βρήκαν απόλυτα υγιή   – σκέτη τρέλα και σοφιστεία!!!

Σαν απόδειξη,  ο ίδιος γιατρός μου έδειξε το σύντομο έγγραφο του εξιτηρίου το οποίο διατύπωνε πως η εισαγωγή μου ήταν λόγω του Covid 19 και μιας ελαφριάς μορφής διαβήτη. Επίσης στο ίδιο ιατρικό έγγραφο του νοσοκομείου υπήρχε και μία υποσημείωση  που διευκρίνιζε τα ιατρικά που ‘’δεν έπρεπε’’  να πάρω γι’αυτές τις παθήσεις  – άλλη μια φορά ,σκέτη τρέλα και σοφιστεία!!!

Δεν είμαι σίγουρος αν τελικά θα έβγαινα από το νοσοκομείο ζωντανός και ‘’σώας τας φρένας’’. Αυτό όμως που διαπίστωσα είναι ότι η φαυλότητα και η επαγγελματική ανεπάρκεια των γιατρών και των νοσοκόμων ήταν σκόπιμη για να υποβαθμίσουν και για να θίξουν την προσωπική μου πρόνοια και όλων των ασθενών μακροπρόθεσμα. Η ίδια ιατρική φιλοσοφία έχει μπει σ’εφαρμογή παγκοσμίως με τα εμβόλια για τον Covid 19, με τελικό στόχο την μείωση  του ανθρώπινου πληθυσμού σε όλη την υφήλιο.

Συνοπτικά θα μπορούμε να πούμε πως σήμερα κυριαρχεί στην ιατρική και στην επιστήμη γενικότερα η ‘’Λατρεία του Θανάτου’’ (the Death Cult) ή η μαζική γενοκτονία των ανθρώπων!!!!

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΗΜΕΡΑ