Γ- Πολιτική Παγκοσμιοποίηση β) Τα Πρώτα Έθνη της Βορείου Αμερικής και οι Αφροαμερικανοί κάτω από την Αμερικανική Πολιτική Ηγεμονία

Οι Αφροαμερικανοί κάτω από την Αμερικανική Πολιτική Ηγεμονία

Ι –Εισαγωγή

Διαβάζοντας τα διάφορα έγγραφα και τις εκθέσεις που αφορούν την ιστορία των Αφροαμερικανών, αρχίζοντας από την άφιξή τους σαν Αφρικανοί σκλάβοι στην Βόρειο Αμερική στις αρχές του 17ου αιώνα, δεν μπορούσα παρά να νιώσω την ίδια ανθρώπινη αηδία για την πολιτική της Ευρωπαικής Αποικιοκρατίας και μετέπειτα της Αμερικανικής Αποικιοκρατίας σχετικά με αυτά που υπέστησαν οι Ιθαγενείς Αμερικανοί στην ιστορία τους, σαν τα Πρώτα Έθνη της Ηπείρου.

Σαν Έλληνας πολίτης, αισθάνομαι άβολα και πολιτικά αποξενωμένος , ανήκοντας σε μια Ευρωπαική πολιτική κουλτούρα με τα ‘’δήθεν’’ δημοκρατικά πολιτικά ιδανικά της και τις ‘’δήθεν’’ Χριστιανικές ανθρωπιστικές αξίες της, και γιατί όχι, αισθάνομαι μια υπαρξιακή απόγνωση που είμαι κομμάτι ενός ‘’σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού’’ που τα τελευταία 6,000 χρόνια, έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας και του ανθρώπινου δυναμικού για την συσσώρευση και την κατανάλωση υλικών αγαθών σε βάρος της φυσικής και πνευματικής ακεραιότητας του είδους του, παράλληλα καταστρέφοντας το φυσικό περιβάλλον που τον συντηρεί.

Το ‘’σύγχρονο’’ και ‘’εξελιγμένο’’ ανθρώπινο είδος έχει αποδείξει ότι είναι δυσλειτουργικό και σε δυσαρμονία με τις ισορροπίες της φύσης, σε αντίθεση με όλους τους άλλους ζωντανούς οργανισμούς πάνω στην γη. Ο ‘’εξελιγμένος’’ και ‘’σύγχρονος’’ άνθρωπος έχει ενισχύσει και έχει επιταχύνει μια αυτοκαταστροφική και μηδενιστική ανθρώπινη εξέλιξη που φυσικά θα καταλήξει στην ‘’εξαφάνισή’’ του, όπως συνέβηκε στο παρελθόν με τους δινοσαύρους.

Η ιστορία των Αφροαμερικανών τα τελευταία 400 χρόνια , είναι ουσιαστικά η ιστορία της Μαύρης Δουλείας που πρωτοστάτησε στην Αμερικανική Ήπειρο τον 16ο αιώνα , και που αποτέλεσε ένα σημαντικό παράγοντα του Ευρωπαϊκού Ιμπεριαλισμού και μιας Δυτικής Παγκοσμιοποίησης στο Δυτικό Ημισφαίριο. Σαν συνέπεια, για να κατανοήσουμε καλύτερα την Αμερικανική Παγκοσμιοποίηση και την κοινωνικο-πολιτική και οικονομική κατάσταση των Αφροαμερικανών σήμερα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας με τον θεσμό της Μαύρης Δουλείας όπως αυτή εξελίχθηκε και εφαρμόστηκε στην Βόρειο Αμερική από τον 17ο αιώνα.

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας για τους Αφροαμερικανούς, θα εξετάσουμε αρχικά τις διάφορες διαστάσεις της Μαύρης Δουλείας όπως αυτή εισήχθη και θεμελιώθηκε στην Βόρειο Αμερική από τον 17ο αιώνα, αρχικά στις Αμερικανικές αποικίες της Βρετανίας και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ιδρύθηκε σαν έθνος-κράτος το 1776.

Μετά θ’αναφερθούμε στην επίσημη Αμερικανική κυβερνητική πολιτική σχετικά με τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών μέχρι σήμερα.

Στην συνέχεια, σ’αυτό το μέρος του άρθρου μας θα παρατηρήσουμε την συμμετοχή , την συνεισφορά και την πολιτειακή θέση των Αφροαμερικανών σαν μαχητές πολέμου στα πλαίσια της άμυνας των Αμερικανικών Αποικιών και αργότερα στις Ένοπλες Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό το κρατικό λειτούργημα των Αφροαμερικανών σαν στρατιωτικοί μαχητές ή σαν κανονικοί στρατιώτες είναι ένας πολύ καλός ιστορικός δείκτης που περιγράφει την κοινωνικο-πολιτική θέση και τα κοινωνικο-πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών στον Βορειοαμερικανικό γεωπολιτικό χώρο και στην πολιτική του κουλτούρα τα τελευταία 400 χρόνια.

Τώρα θα καταγράψουμε τις έννοιες πολιτικών ορισμών που θεωρώ ότι είναι κρίσιμοι σχετικά με το υλικό του άρθρου μας για την ιστορική πορεία των Αφροαμερικανών τα τελευταία 400 χρόνια.

Πολιτικός φυλετικός διαχωρισμός(apartheid) – μια πολιτική ή ένα σύστημα διαχωρισμού ή διάκρισης με βάση την φυλή (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Αποικιοκράτης — ένα άτομο που στηρίζει την πρακτική απόκτησης πολιτικού ελέγχου πάνω σε άλλες χώρες και καταλαμβάνοντας αυτές με την εισαγωγή αποίκων (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Απολυταρχικός – αυτός που δείχνει προτίμηση ή που επιβάλλει αυστηρή υπακοή στην εξουσία σε βάρος των προσωπικών ελευθεριών (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Ολιγαρχία – μια μικρή ομάδα ατόμων που έχουν τον έλεγχο μιας χώρας ή ενός οργανισμού (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Εθνοκεντρικός — αξιολογώντας άλλες κουλτούρες με βάση αντιλήψεις που πηγάζουν από αρχές και παραδόσεις της δικής τους κουλτούρας (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Λευκός ρατσιστής( white supremacist) — αυτός που πιστεύει πως οι λευκές φυλετικές ομάδες είναι ανώτερες των άλλων φυλών, και σαν συνέπεια θα πρέπει να τους εξουσιάζουν (μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.thefreedictionary.com)

Ρατσισμός — πρόληψη , διάκριση, ή ανταγωνισμός που απευθύνεται ενάντια σε άτομο διαφορετικής φυλής και που βασίζεται στην πεποίθηση ότι η φυλή του είναι ανώτερη (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Λιντσάρισμα(lynching) — η εκτέλεση ή η θανάτωση ενός ατόμου από τον όχλο δίχως καμία δικαστική διαδικασία (μετάφραση στα ελληνικά)(https://thefreedictionary.com)

Κοινωνική Αφομοίωση(social assimilation) – στην ανθρωπολογία και στην κοινωνιολογία αντιπροσωπεύει μια διαδικασία όπου άτομα ή ομάδες διαφορετικών φυλετικών προελεύσεων απορροφούνται από την επικρατούσα κουλτούρα της κοινωνίας (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Φυλετικός διαχωρισμός(segregation) — αντιπροσωπεύει τον υποχρεωτικό διαχωρισμό φυλετικών ομάδων σε μια χώρα, σε μια κοινότητα ή σ’ένα ίδρυμα (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.oxforddictionaries.com)

Κοινωνική Ενσωμάτωση(social integration) — η απαλλαγή προηγούμενων φυλετικών διαχωρισμών σε κοινωνικούς και κρατικούς φορείς (μετάφραση στα ελληνικά)(www.collinsdictionary.com)

Πολιτική κουλτούρα(political culture) – είναι μια σειρά από απόψεις, αρχές και συναισθήματα που προσφέρουν τάξη και έννοια σε μια πολιτική διαδικασία και που παρέχουν τις βαθύτερες υποθέσεις και τους κανόνες που ελέγχουν συμπεριφορές σ’ένα πολιτικό σύστημα (μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.wikipedia.org)

Τώρα θα καταγράψουμε τις προσωπικές εντυπώσεις τριών Αφροαμερικανών πολιτικών ηγετών που επηρέασαν την κοινωνικο-πολιτική εξέλιξη των Αφροαμερικανών στην διάρκεια του 20ου αιώνα. Αυτοί οι πολιτικοί πρωταγωνιστές προσέφεραν στην κοινότητα των Αφροαμερικανών, ιδεολογικές και πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές που καθόρισαν την ιστορική της ταυτότητα μέσα στην Αμερικανική κοινωνία και στο Αμερικανικό κράτος. Αυτοί οι Αφροαμερικανοί ηγέτες δημιούργησαν εκείνα τα πολιτιστικά εργαλεία για να προωθηθούν τα πολιτικά δικαιώματα και τα κοινωνικο-οικονομικά συμφέροντα των Αφροαμερικανών μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

W.E.B. Du Bois

O   W.E.B. Du Bois (1868-1965) ήταν ένας απόφοιτος του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Harvard , που διατέλεσε σαν ιστορικός, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος και πολιτικός αγωνιστής. Ήταν Σοσιαλιστής και υπέρ του κοινωνικού φυλετικού διαχωρισμού.

Προερχόταν από μια οικογένεια μικρών γαιοκτημόνων από την Αμερικανική πολιτεία της Massachusetts . O Du Bois υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της πολιτικής οργάνωσης NAACP(Εθνικός Οργανισμός για την προαγωγή των Μαύρων της Αμερικής), που δημιουργήθηκε το 1909 από μια ομάδα πολιτικά ενεργών μαύρων και λευκών Αμερικανών πολιτών και αντιπροσωπεύει τον αρχαιότερο πολιτικό οργανισμό των Ηνωμένων Πολιτειών για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών.

Το 1910, ο Du Bois οργάνωσε και έγινε ο πρώτος εκδότης του επίσημου περιοδικού αυτής της πολιτικής οργάνωσης με την ονομασία ‘’The Crisis’’(Η Κρίση), της οποίας η έκδοση επέτρεψε σε πολλούς νέους συγγραφείς και δημοσιογράφους, μαύρων και λευκών,να στοιχειοθετήσουν την εξέλιξη του κινήματος για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών, ένα κοινωνικό λειτούργημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Μέχρι το τέλος της πρώτης δεκαετίας της έκδοσης του περιοδικού , η κυκλοφορία του είχε φτάσει τα 100,000 έντυπα μηνιαίως.

Σαν ένας ενεργός Μαύρος Εθνικιστής και Σοσιαλιστής, ο Du Bois βρισκόταν μόνιμα σε πολιτική σύγκρουση με τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Πληροφοριών και με την Αμερικανική Κυβέρνηση. Το 1951, η Αμερικανική κυβέρνηση κατάσχεσε το Αμερικανικό διαβατήριό του και το κράτησε για αρκετά χρόνια. Το 1963, ο Du Bois παρέδωσε μόνιμα την Αμερικανική του υπηκοότητα και έγινε πολίτης της Αφρικανικής χώρας της Ghana, όπου και πέθανε την ίδια χρονιά στα 95 του.

Ο W.E.B. Du Bois στο αυτοβιογραφικό του έργο ‘’The Dusk of Dawn’’(Το Λυκόφως της Αυγής), σχετίζοντας τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών με τον Δυτικό Ιμπεριαλισμό διατυπώνει την ακόλουθη θέση.

‘’…Ποτέ ξανά στην σύγχρονη εποχή , ένας ισχυρός και πολιτισμένος λαός δεν απείλησε να υιοθετήσει ένα τόσο άνανδρο δόγμα για την μεταχείριση των συμπολιτών τους, γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην ίδια γη. Απογυμνωμένοι από πολυλογίες και προσχήματα, όπως και την πραγματική του κακοήθεια, το νέο Αμερικανικό δόγμα προτείνει , ‘να φοβάσαι ν’αφήνεις τους μαύρους ν’αναδειχθούν κοινωνικά για να μην καταλήξουν ίσοι με τους λευκούς’ . Αυτό ισχύει σε μια χώρα που δηλώνει πως ακολουθεί τις αρχές του Ιησού Χριστού. Η βλασφημία αυτής της πορείας μπορεί ν’αντιπαραταχθεί μόνο με την ίδια την δειλία της…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(σελ.619, The Dusk of Dawn-The Library of America, 1986)

Martin Luther King Jr. (1929-1968)

O   Martin Luther King Jr., υπήρξε ένας Αμερικανός Βαπτιστής πάστορας και Αφροαμερικανός πολιτικός αγωνιστής, που αναδείχθηκε σαν τον πιο σημαντικό εκπρόσωπο και ηγέτη του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών, από το 1955 μέχρι την δολοφονία του το 1968,στην πόλη του Memphis της πολιτείας του Tennessee. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη της Atlanta της πολιτείας της Georgia, όπου ο πατέρας του ήταν και αυτός Βαπτιστής πάστορας. O Martin Luther προώθησε τα πολιτικά δικαιώματα των   Αφροαμερικανών μέσα από την πολιτική φιλοσοφία του ‘’της μη βίας’’ και ‘’της πολιτικής ανυπακοής’’.

Το 1948, ο Martin Luther King πήρε το πρώτο πτυχίο του στην Κοινωνιολογία από το κολλέγιο Morehouse της   Atlanta, Georgia, ενώ τελικά , έλαβε το διδακτορικό του στην Θεολογία το 1955, από το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Το 1964, του απένειμαν το Βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, για τον αγώνα του κατά των φυλετικών ανισοτήτων χρησιμοποιώντας ‘’πολιτική αντίσταση δίχως βία’’.

Στην Αυτογραφία του , ο Martin Luther King Jr., διατυπώνει τις εξής παρατηρήσεις , σχετίζοντας την πολιτική καταπίεση των Αφροαμερικανών από την Αμερικανική κυβέρνηση με την αποικιοκρατία της Δύσης και του Δυτικού Ιμπεριαλισμού παγκοσμίως.

‘’…Αυτή η αποφασιστηκότητα του Αφροαμερικανού να κατακτήσει την ελευθερία του από όλα τα μέσα καταπίεσης, πηγάζει από την ίδια βαθιά επιθυμία που κινητοποιεί καταπιεσμένους λαούς σε όλη την υφήλιο.Η λαϊκή βοή δυσαρέσκειας στην Ασία και στην Αφρική , είναι ανθρώπινη έκφραση για την αναζήτηση ελευθερίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας από άτομα που για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξαν θύματα της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού. Στην πραγματικότητα λοιπόν, η φυλετική κρίση στην Αμερική, είναι κομμάτι μιας μεγαλύτερης παγκόσμιας κρίσης…’’. (μετάφραση στα ελληνικά)(σελ.106-107, The Autobiography Of Martin Luther King Jr., Editor Clayborne Carson, Warner Books, 1998)

Malcolm X (1925-1965)

O Malcolm X ήταν γιός ενός Βαπτιστή πάστορα στην πολιτεία της Nebraska, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Υπήρξε υποστηρικτής του Μαύρου Εθνικισμού και της ‘’μη-ενσωμάτωσης’’( non-integration) των Αφροαμερικανών στην κοινωνία των Λευκών της Αμερικής, αμφισβητώντας έτσι την πολυφυλετική μη-βίαια πολιτική προσέγγιση του Martin Luther King Jr. .

Επιρέασε σημαντικά το Κίνημα Μαύρης Δύναμης( Black Power Movement) της δεκαετίας του 1960 στις Ηνωμένες Πολιτείες,παρά το γεγονός ότι σαν Μαύρος Μουσουλμάνος προσήλυτος,οι πολιτικές και οι ιδεολογικές του πεποιθήσεις ταυτιζόντουσαν με την θρησκευτική του οργάνωση, την Αμερικανική Μουσουλμανική οργάνωση , ‘’The Nation of Islam’’( Το Ισλαμικό Έθνος).

Ο Malcolm X δολοφονήθηκε το 1965 , στο Harlem της Νέας Υόρκης, από μέλη της θρησκευτικής οργάνωσής του, γιατί είχε έρθει σε διάσταση με τον ηγέτη του,τον Elijah Muhammad (1897-1975).Ο Malcolm X είχε μεγάλη πολιτική και ιδεολογική απήχηση στους νέους των λαϊκών στρωμάτων των Αφροαμερικανών.

Στην αυτογραφία του παρουσιάζει την ακόλουθη περιγραφή που αναφέρεται στην καθημερινή του ζωή όταν αυτός μεγάλωνε στην επαρχία σαν παιδί , στην Αμερικανική πολιτεία της Nebraska, στην δεκαετία του 1930.

‘’…Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αυτοί( αναφερόμενος στους Λευκούς γείτονές του) δεν είχαν συνειδητοποιήσει πως εγώ είχα τις δυνατότητες να σκέφτομαι και να καταλαβαίνω, ότι δεν ήμουν ένα κατοικίδιο ζώο( pet ), αλλά ένα ανθρώπινο όν. Δεν έβλεπαν σε μένα την ίδια ευαισθησία, εξυπνάδα και κατανόηση που θ’αναγνώριζαν σ’ένα λευκό αγόρι που βίωνε κάτω από τις ίδιες συνθήκες σαν εμένα. Αλλά είναι ιστορικά αποδεδειγμένο με την περίπτωση των λευκών σχετικά με τους μαύρους, ότι αν και βιώνουμε μαζί, δεν μας θεωρούν κομμάτι από αυτούς…Άν και έδειχναν ότι είχαν ανοίξει την πόρτα, αυτή παραμένει κλειστή. Έτσι ποτέ δεν μ’έβλεπαν γι’αυτό που πραγματκά ήμουν…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)( σελ.27, The autobiography of Malcolm X – Ballantine Books, New York 1992)

Θα ολοκληρώσουμε την εισαγωγή αυτού του άρθρου για την ιστορία των Αφροαμερικανών, καταγράφοντας ένα σχόλιο που έκανε ο Ajamu Baraka, Εθνικός Οργανωτής του πολιτικού κινήματος ‘’Black Alliance for Peace’’(Η Μαύρη Συμμαχία για την Ειρήνη) και ο υποψήφιος αντιπρόεδρος το 2016, για το Κόμμα των Πρασίνων των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2017, σε έκθεσή του σχετίζοντας την Αμερικανική Παγκοσμιοποίηση και τον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό με την κοινωνικο-πολιτική θέση των Αφροαμερικανών σήμερα επισημαίνει τα εξής:

‘’…Η φιλοπολεμική πολιτική της κυβέρνησης του προέδρου Trump όσον αφορά την ευαίσθητη και επικίνδυνη κατάσταση στην Βόρειο Κορέα , είναι η τελευταία άγαρμπη πολεμοχαρής έκφραση που έχει χαρακτηρίσει των Ηνωμένων Πολιτειών τις γεωπολιτικές στρατηγικές , ξεκινώντας από την αιματηρή πορεία αποίκησης της Βορείου Αμερικής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα….Καθήκον λοιπόν όλων μας που ιστορικά είμαστε τα θύματα στην διάρκεια του 522 χρόνων εφιάλτη μιας Δυτικής αποικιοκρατίας και μια καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και συστηματικής αποκτήνωσης, είναι να είμαστε σίγουροι να μην μπλέξουμε τα δικά μας συμφέροντα και δεδομένα με τα συμφέροντα και την ημερήσια διάταξη ηγεμονίας του άξονα Ηνωμένων Πολιτειών, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ. Για το απελευθερωτικό κίνημα των μαύρων,θα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για το ποιοί είναι οι φίλοι μας και ποιά είναι τα συμφέροντά μας , αλλά ακόμη πιο ξεκάθαροι για το ποιοί είναι οι εχθροί μας και ποιά είναι τα συμφέροντά τους…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.pambazuka.org)

ΙΙ — Η   Μαύρη Δουλεία στην Αμερικανική Ήπειρο

Θα ξεκινήσω αυτό το μέρος του άρθρου μας που αναλύει τις ιστορικές διαστάσεις της Μαύρης Δουλείας στην Αμερική, και πιο συγκεκριμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, διατυπώνοντας μια αναφορά της Ms. Daine Ramey Berry, καθηγήτρια   Ιστορίας και   Αφρικανικών Μελετών, στο Πανεπιστήμιο του Texas στο Austin, από το άρθρο της ‘ Η δουλεία στην Αμερική-ξανά στην επικαιρότητα’ ( Slavery in America: back in the headlines) στο ακαδημαϊκό περιοδικό ‘’The Conversation’’, που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2014.

Στο άρθρο της , η καθηγήτρια λέει τα εξής :’’…Ο ελέφαντας που κάθεται στο κέντρο της ιστορίας μας αρχίζει και φαίνεται πιο καθαρά- Η δουλεία στην Αμερική συνέβηκε, και όλοι εμείς ακόμα βιώνουμε τις επιπτώσεις της…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)( http://theconversation.com)

Συμφωνώ απόλυτα με την πολιτική θέση που εκφράζει η Αφροαμερικανίδα καθηγήτρια, γιατί πιστεύω πως κανένα κομμάτι της ιστορίας της Αμερικής δεν έχει επηρεάσει περισσότερο το κοινωνικο-πολιτικό και το κοινωνικο-οικονομικό οικοδόμημα των Ηνωμένων Πολιτειών , όπως και την πολιτιστική της εικόνα, όσο η Μαύρη Δουλεία που εισήχθη στην Βόρειο Αμερική τον 17ο αιώνα. Η Μαύρη Δουλεία προσέφερε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, εκείνες τις οικονομικές και δημογραφικές προϋποθέσεις για να εξελιχθεί τον 19ο αιώνα σε μια από τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες του κόσμου. Την μετέτρεψε επίσης σε μια δυνατή στρατιωτική δύναμη, που τον 19ο αιώνα, νίκησε Βρετανούς, Γάλλους   και Ισπανούς στο έδαφός της , εξασφαλίζοντας έτσι την γεωπολιτική της ακεραιότητα, όπως και τις επεκτατικές στρατηγικές της στην Βόρειο Αμερική, στο Μεξικό, στην Καραϊβική και στην Κεντρική Αμερική.

Τελικά, η Μαύρη Δουλεία στην Αμερική, διαμόρφωσε την πολιτική κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών, της οποίας η κυβέρνησή της στήριζε και ακόμη στηρίζει ότι αντιπροσωπεύει μια Συνταγματική Δημοκρατία, ενώ η πολιτική της απέναντι στους Ιθαγενείς Ινδιάνους και στους Αφροαμερικανούς δείχνει ότι είναι ουσιαστικά   ένα ‘’ολιγαρχικό κράτος’’που ελέγχεται από συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Το Αμερικανικό Κατεστημένο ή το Βαθύ Κράτος( the Deep State ) όπως σήμερα το αποκαλούν , σπάνια σεβάστηκε τις πολιτικές αρχές του Αμερικανικού Συντάγματος ή τις Νομοθεσίες και τις Συνταγματικές Τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν από την Αμερικανική Βουλή, και που ‘’θεωρητικά’’προωθούσαν κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη για όλους τους πολίτες.

Το κυρίαρχο κοινωνικό δυναμικό της Μαύρης Δουλείας ,που τελικά μεταμόρφωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια πρώτης κατηγορίας πολιτική και στρατιωτική παγκόσμια δύναμη, και στην συνέχεια στην Πρώτη Υπερδύναμη στην υφήλιο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ότι οι σκλάβοι παρείχαν το αναγκαίο ‘’φτηνό εργατικό δυναμικό’’, πολλές φορές ένα ‘’εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό’’, που στήριξε, ενίσχυσε και επέκτεινε τις βάσεις της ισχύος της, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά.

Παρ’όλα αυτά, αυτό που η Μαύρη Δουλεία επηρέασε περισσότερο την Αμερικανική κοινωνία, λευκή και μαύρη,ήταν την πολιτική της κουλτούρα, κοινωνικός παράγοντας ενός δυσλειτουργικού και αντιδραστικού πολιτικού περιβάλλοντος , υπονομεύοντας της χώρας την εθνική ενότητα, την λαϊκή συναίνεση για πολιτική αντιπροσώπευση και εξέλιξη των πολιτών, όπως και ένα αρμονικό πολιτιστικό και φυλετικό χώρο διαβίωσης , που λάθος οι ιστορικοί τον αποκαλούν ‘’το χωνευτήρι της γης’’( the melting pot of the world).

Η ουσία αυτής της δυσαρμονίας της Αμερικανικής κοινωνίας πηγάζει από το φαινόμενο της κυριάρχησης μιας σειράς προσωπικών στάσεων, αρχών και συναισθημάτων που ο Λευκός Αμερικανός διατηρεί απέναντι στους Αφροαμερικανούς, και αντιθέτως. Υπάρχει μια διχοτομία στην ‘’προσωπικότητα’’(persona) και στην ‘’ψυχοσύνθεση’’(psyche) αυτών των δύο φυλών που έχει ενσταλαχθεί από τις ιστορικές εμπειρίες της Μαύρης Δουλείας, που ακόμη αγγίζουν τις βαθύτερες κοινωνικές προϋποθέσεις και τους κοινωνικούς κανόνες που ελέγχουν την λαϊκή συμπεριφορά μέσα στο πολιτικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Λευκός Αμερικανός θεωρεί τον Αφροαμερικανό σαν ένα ανθρώπινο κοινωνικό παράγωγο της Μαύρης Δουλείας, με καμιά ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα, και σαν συνέπεια, φυλετικά κατώτερος και κοινωνικο-πολιτικά σχεδόν άκυρος. Αντίθετα, ο Αφροαμερικανός αναγνωρίζει στον Λευκό Αμερικανό, τον ‘’επιστάτη δούλων’’(slave master), που πάντα είναι ‘’έτοιμος και πρόθυμος’’ να τον υποτάξει και να τον εκμεταλλευτεί ,αποκηρύσσοντας τα δικαιώματα του σαν Αμερικανός πολίτης να συμμετέχει και να εξελίσσεται ‘’ισότιμα’’, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά μέσα στην ίδια του την χώρα. Ο Αφροαμερικανός πιστεύει απόλυτα ότι ο Λευκός Αμερικανός τον θέλει να παραμείνει μιας ‘’δευτέρας κατηγορίας πολίτου’’ σε μόνιμη βάση.

Αυτές οι συγκρουόμενες κοινωνικές θέσεις και αρχές, στην διάρκεια του χρόνου έχουν εσωτερικευθεί στον Λευκό Αμερικανό και στον Αφροαμερικανό, αλλά η διχοτομία μεταξύ της ‘’προσωπικότητας’’(persona) και της ‘’ψυχοσύνθεσης’’(psyche) είναι πραγματική και ενεργός, παραμονεύοντας στο υποσυνείδητο. Είναι έτοιμη να εμφανιστεί συνειδητά, που κάποια στιγμή θα εκραγεί σε μια ολομέτωπη και καταστροφική φυλετική αναμέτρηση, όπως συνέβηκε ‘’σποραδικά’’ και ‘’περιορισμένα’’ στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.

Πριν εξετάσουμε τις διάφορες πτυχές της Μαύρης Δουλείας στην Βόρειο Αμερική, θα πρέπει ν’αναφέρουμε ότι η πρώτη χρήση της Δουλείας στην Αμερικανική Ήπειρο, εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα με την επεκτατική πολιτική των Ισπανών στο Μεξικό, στην California και στην νοτιοδυτική και νοτιοανατολική Βόρειο Αμερική. Εκείνη την ιστορική εποχή της Δουλείας , οι Ισπανοί αποικιοκράτες δεν χρησιμοποίησαν Αφρικανούς σκλάβους αλλά Ιθαγενείς Αμερικανούς.’’…Σχεδόν από το 1542, όταν ο Juan Rodriguez Cadrillo, Ισπανός εξερευνητής, διεκδίκησε την περιοχή της California για την Ισπανία, η εξαναγκαστική δουλεία των Ιθαγενών Αμερικανών προέκυψε όταν Ισπανοί στρατιώτες χρησιμοποίησαν ιθαγενείς δουλοπάροικους για να χτίσουν στρατιωτικά παραπέτα, φρούρια και Καθολικές ιεραποστολές…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://historycooperative.org)

Σε όλη την διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα, ιεραποστολές σε όλο το Μεξικό και την νοτιοδυτική Βόρειο Αμερική , συλλάμβαναν Ιθαγενείς Αμερικανούς, τους βαπτίζανε Καθολικούς και μετά τους αναγκάζανε να δουλέψουν για τα διάφορα έργα τους στην απέραντη Αμερικανική Αυτοκρατορία της Ισπανίας. Αυτοί οι Ιθαγενείς δούλοι , έκαναν εργασίες σαν γεωργοί, κτίστες, βοσκοί, μαραγκοί, και άλλα. Παρά το γεγονός ότι αυτοί οι ιθαγενείς δουλοπάροικοι ήταν πιο φτηνοί και πιο εύκολα προσβάσιμοι από τους Αφρικανούς σκλάβους , με τον χρόνο, επαληθεύτηκε πως οι ιθαγενείς ήταν λιγότερο αξιόπιστοι και ανθεκτικοί για να υποστούν τις σκληρές συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας όπως οι Αφρικανοί σκλάβοι. Σαν αποτέλεσμα, οι αυξανόμενες ανάγκες εργατικού δυναμικού για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες βαμβακιού, καπνού και άλλων γεωργικών προϊόντων των νοτίων περιοχών της Βορείου Αμερικής, οδήγησαν σε μια ραγδαία αύξηση του εμπορίου της Μαύρης Δουλείας και μια κατακόρυφη μείωση των Ιθαγενών Αμερικανών σαν δουλοπάροικοι.(https://historycooperative,org)

Οι Αφρικανοί πρώτα έφτασαν στην Αμερικανική ‘Ηπειρο στα τέλη του 16ου αιώνα, όχι σαν σκλάβοι αλλά σαν εξερευνητές , μαζί με Ισπανούς και Πορτογάλους εξερευνητές. Από την εποχή που πρώτα εισήχθη η Μαύρη Δουλεία στην Βρετανική Βόρειο Αμερική, γύρω στο 1619, όταν ένα Ολλανδέζικο καράβι έφερε 20 Αφρικανούς σκλάβους στην Βρετανική αποικία της Βιργινίας, στην πόλη Jamestown, σχεδόν 240 χρόνια είχαν διαβεί μέχρι την 13η   Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος, που νόμιμα αλλά όχι ‘’πραγματιστικά’’ κατάργησε το 1865 την δουλεία.’’…Αυτό σημαίνει ότι 12 γενεές επιβίωσαν και έζησαν στην Αμερική σαν σκλάβοι, απόγονοι των 500,000 Αφρικανών σκλάβων που είχαν μεταφερθεί στην Βόρειο Αμερική από Ευρωπαίους εμπόρους…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.researchgate.net)

Αρχικά το εμπόριο Αφρικανών σκλάβων είχε την κρατική στήριξη των Δυτικών Δυνάμεων όπως της Ολλανδίας, της Βρετανίας,της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Δανίας και της Πορτογαλίας. Μετά τον 17ο αιώνα, το εμπόριο σκλάβων με την Αφρική, εξελίχθηκε σε ελεύθερο εμπόριο που πλέον ελεγχόταν από διάφορους Ευρωπαίους εμπόρους και Ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρίες. Από την Σενεγάλη μέχρι τον Δέλτα της Νιγέρης(Niger) , οι Ευρωπαίοι είχαν κατασκευάσει μια σειρά από φρούρια κοντά στις Αφρικανικές παραλίες του Ατλαντικού, για να μπορούν να εποπτεύουν τις δραστηριότητες του Μαύρου Εμπορίου σκλάβων. Οι Ευρωπαίοι δουλέμποροι αντάλλαζαν Ευρωπαϊκά ‘’είδη πολυτέλειας’’ και ‘’όπλα’’ με Αφρικανούς αρχηγούς φυλών, οι οποίοι πουλούσαν τους δικούς τους ανθρώπους σαν ‘’εμπορεύσιμο είδος’’, που προερχόντουσαν από χωριά στο εσωτερικό, με πληθυσμούς των 2,000 μέχρι 20,000 κατοίκων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εμπόριο σκλάβων γινόταν μέσα από την ανταλλαγή ‘’εμπορεύσιμων ειδών’’, αλλά επίσης πραγματοποιούνταν μέσα από αιφνίδιες επιδρομές σε χωριά του εσωτερικού με την συνεργασία Ευρωπαίων εμπόρων και των Αφρικανών συνεταίρων τους. (σελ. 207-213, L’Amerique avant les Etats-Unis(1497-1776), Flammarion,2013)

Από το 1676 μέχρι το 1800, στην έξαρση του μαύρου δουλεμπορίου του Ατλαντικού, 6,5 εκατομμύρια σκλάβοι μεταφέρθηκαν στην Αμερικανική Ήπειρο. Από το 1801 μέχρι το 1867, σχεδόν 3,5 εκατομμύρια σκλάβοι μετακινήθηκαν , ενώ τον 16 ο και τον 17 ο αιώνα, 1 εκατομμύριο Αφρικανοί σκλάβοι έφτασαν στον Νέο Κόσμο.

Η Πορτογαλία είχε μεταφέρει το 46% του συνόλου, με 5 εκατομμύρια σκλάβους, η Βρετανία το 28% με 3 εκατομμύρια σκλάβους, η Γαλλία μετέφερε 1,5 εκατομμύρια , η Ολλανδία και η Ισπανία 500,000 σκλάβους η κάθε μία. Τελικά, η Σουηδία και η Δανία μετέφεραν 1 εκατομμύριο σκλάβους συνολικά. Λοιπόν , αυτό που παρατηρούμε από αυτές τις στατιστικές, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το Μαύρο Δουλεμπόριο του Ατλαντικού, αντιπροσώπευε μια πολύ ‘’δυναμική διεθνική καπιταλιστική επιχείρηση’’ που στήριζε μια Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία.

Τα πιο σημαντικά γεωγραφικά κέντρα προέλευσης των Αφρικανών σκλάβων ήταν η Σενεγάλη, η Χρυσή Ακτή(Gold Coast), ο Κόλπος του Benin , ο Κόλπος της Biafra,   και η δυτικοκεντρική παραλία της Αφρικής. Στην ανατολική παραλία της Αφρικής τα κέντρα προέλευσης των σκλάβων ήταν η Σομαλία, η Μοζαμβίκη και η Μαδαγασκάρη.(σελ.216-217, L’Amerique avant les Etats-Unis(1497-1776), Flammarion, 2013)

Υπάρχουν δύο σχεδόν άγνωστες διαστάσεις που αφορούν το   Μαύρο Δουλεμπόριο του Ατλαντικού, ενεργό από τον 17ο μέχρι τον 19ο αιώνα, που τροφοδοτούσε με ‘’φτηνό εργατικό δυναμικό’’ τις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές εμπορικές επιχειρήσεις.

Η πρώτη διάσταση έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ‘’οινόπνευμα’’(alcohol) αποτελούσε ένα βασικό εμπορικό είδος που οι Ευρωπαίοι δουλέμποροι το χρησιμοποιούσαν σαν ανταλλαγή με τους Αφρικανούς αρχηγούς φυλών για να προμηθευτούν σκλάβους.

Όπως είχε συμβεί ιστορικά με την περίπτωση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των Ευρωπαίων αποίκων της Βορείου Αμερικής και των ιθαγενών κατοίκων της, δηλαδή των Ινδιάνων, το ‘’οινόπνευμα’’ σαν αλκοολούχο ποτό έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο σαν ‘’εμπορεύσιμο είδος’’ με τους αρχηγούς Αφρικανικών φυλών για την εξαγορά σκλάβων. Όχι μόνο γιατί ήταν πολύ κερδοφόρο για τους Ευρωπαίους δουλεμπόρους και τις Ευρωπαϊκές εμπορικές επιχειρήσεις που παρήγαγαν τα ‘’αλκοολούχα ποτά’’ όπως το ρούμι( στην Καραϊβική, στην Βραζιλία, στην Βόρειο Αμερική και στην Δυτική Ευρώπη), αλλά επίσης επειδή ήταν μια ‘’εθιστική χημική ουσία’’ που δημιουργούσε τοξική εξάρτηση στον καταναλωτή.’’…οι ιθαγενείς της Αφρικής βιάστηκαν με τον ίδιο τρόπο(όπως οι ιθαγενείς της Αμερικής) όταν οι Ευρωπαίοι δουλέμποροι μετέφεραν με καράβια μεγάλες ποσότητες ‘’ρούμι’’ στην Αφρική, παραδίδοντας μερικά βαρέλια από αυτό το αλκοολούχο ποτό στους αρχηγούς Αφρικανικών φυλών….παραμελώντας να τους προειδοποιήσουν για τις εθιστικές και επικίνδυνες ιδιότητες του ‘’οινοπνεύματος’’, οι Ευρωπαίοι δουλέμποροι σκόπιμα εξαπατούσαν τους Αφρικανούς αρχηγούς. Ο εθισμός των Αφρικανών αρχηγών φυλών, τους προέτρεπε να συλλαμβάνουν πολλούς από τους δικούς τους υπηκόους με σκοπό να τους πουλήσουν   σαν σκλάβους για περισσότερο ρούμι…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.towakhon.org)

Το δεύτερο σχεδόν άγνωστο ιστορικό δεδομένο σχετικά με το Τρανσατλαντικό Μαύρο Δουλεμπόριο είναι το ιστορικό γεγονός ότι Ευρωπαίοι Εβραίοι έπαιξαν κρίσιμο ρόλο σε αυτό, όχι μόνο σαν δουλέμποροι αλλά και σαν μεγάλοι γαιοκτήμονες φυτειών με πολλούς σκλάβους, στην Νότιο Αμερική, στην Καραϊβική και στην νοτιοανατολική Βόρειο Αμερική. Αυτή η ιστορική πληροφορία έγινε γνωστή μέσα από τις αποκαλύψεις δύο αξιόπιστων πηγών.

Η πρώτη πηγή είναι το Εβραϊκό πρακτορείο ειδήσεων, ‘’The Jewish Telegraph Agency’’, που πήρε συνέντευξη από τον αξιόλογο Ολλανδό ραβίνο, τον Lody van de Kemp, συνέντευξη που εκδόθηκε στην Εβραϊκή εφημερίδα ‘’The Times of Israel’’ το 2015.

Η δεύτερη πηγή είναι η Αμερικανική θρησκευτική οργάνωση ‘’ Το Έθνος του Ισλάμ’’(The Nation of Islam) , που ήταν υπεύθυνη για την έκδοση του βιβλίου με τον τίτλο, ‘’Η Μυστική Σχέση μεταξύ των Μαύρων και των Εβραίων’’(The Secret Relationship between Blacks and Jews), που χρησιμοποίησε αυθεντικά ιστορικά έγγραφα, ειδικά από Εβραϊκές πηγές.

Οι δύο αυτές επίσημες και καταξιωμένες πηγές, επαληθεύουν την ιστορικότητα ότι Ευρωπαίοι Εβραίοι , ειδικά έμποροι από την Ολλανδία και μεγάλοι γαιοκτήμονες που κατοικούσαν στην Βραζιλία, στην Καραϊβική και στην νοτιοανατολική Βόρειο Αμερική, ελέγχανε μερικές από τις πιο σημαντικές αγορές του εμπορίου της Μαύρης Δουλείας.

Από το βιβλίο ‘’Η Μυστική Σχέση μεταξύ Μαύρων και Εβραίων’’, μαθαίνουμε ότι οι σε πολλές περιπτώσεις σε Ευρωπαϊκές αποικίες στην Αμερικανική Ήπειρο, είτε αυτές ανήκαν στην Γαλλία, στην Βρετανία ή στην Ολλανδία, το εμπόριο της Μαύρης Δουλείας το κυριαρχούσαν Εβραίοι έμποροι και Εβραίοι γαιοκτήμονες, αλλά επίσης εξαρχής, οι Ευρωπαίοι Εβραίοι δουλεμπόροι ήταν ενεργοί και στην Βόρειο Αμερική.’’…Αυτό επίσης ίσχυε και για την Βόρειο Αμερική, όπου τον 18ο αιώνα, Εβραίοι συμμετείχαν στο ‘τριγωνικό εμπόριο’(triangular trade) που μετέφερε σκλάβους από την Αφρική στην Καραϊβική και εκεί τους πουλούσαν για μολάσσα(πετιμέζι ζαχαροκαλάμου), που στην συνέχεια το εισήγαγαν στις βορειοδυτικές Αμερικανικές αποικίες που το μετέτρεπαν σε ρούμι για να πουληθεί στην Αφρική…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://noir.org)

Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Εβραϊκή εφημερίδα ‘’The Times of Israel’’ το 2015, ο Ολλανδός ραβίνος Lody van Kamp, βασισμένος σε αυθεντικά ιστορικά έγγραφα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι Ευρωπαίοι Εβραίοι, ειδικά Εβραίοι από την Ολλανδία, συμμετείχαν ενεργά στο Μαύρο Δουλεμπόριο του Ατλαντικού , λέγοντας ότι, ‘’…Χρήματα είχαν κερδηθεί από τις Εβραϊκές κοινότητες στην Νότιο Αμερική, εν μέρη από το εμπόριο σκλάβων- χρήματα που τα έστελναν στην Ολλανδία όπου Εβραίοι τραπεζίτες τα χειριζόντουσαν…’’. Μετά ο ραβίνος προσθέτει, ‘’…και μη Εβραίοι ήταν ένοχοι γι’αυτό, όπως και εμείς. Νιώθω και εγώ εν μέρη ένοχος…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(http://feujn.org)

Περισσότεροι από το 90% των σκλάβων από την Αφρική είχαν σαν τελικό προορισμό την Καραϊβική και την Νότιο Αμερική. Μόνο το 6% των Αφρικανών κρατουμένων πήγαιναν στην Βρετανική Βόρειο Αμερική, παρ’όλα αυτά, μέχρι το 1825, οι Ηνωμένες Πολιτείες με την ισχυρή οικονομία της είχε τελικά το 25% των μαύρων σκλάβων του Νέου Κόσμου, και αυτό διότι πολλοί Αφρικανοί σκλάβοι που τελικά κατέληγαν στην Βόρειο Αμερική, προερχόντουσαν από τα νησιά της Καραϊβικής όπου εργαζόντουσαν σε μεγάλες Ευρωπαϊκές φυτείες.

Στην Καραϊβική, στην Ολλανδική Guiana και στην Βραζιλία, η θνησιμότητα των Αφρικανών σκλάβων ήταν τόσο υψηλή και ο ρυθμός γεννήσεων τόσο χαμηλός, που οι γαιοκτήμονες εκεί δεν κατάφερναν να κρατήσουν τον πληθυσμό τους σταθερό δίχως να εισάγουν συνέχεια σκλάβους από την Αφρική. Σαν συνέπεια, οι Αφρικανοί σκλάβοι στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν για περισσότερες γενιές μακριά από την Αφρική παρά αυτοί της Καραϊβικής ή της Βραζιλίας.’’…Τον 19ο αιώνα, η πλειοψηφία των σκλάβων στην Βρετανική Καραϊβική και στην Βραζιλία, ήταν γεννημένοι στην Αφρική. Σε αντίθεση, μέχρι το 1850, οι περισσότεροι μαύροι σκλάβοι των Ηνωμένων Πολιτειών, αντιπροσώπευαν τρίτη, τέταρτη και πέμπτη γενιά Αμερικανών…’’. (μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.gilderlehrman.org)

Από το 1500 μέχρι το 1900, σχεδόν 12 εκατομμύρια Αφρικανοί σκλάβοι είχαν αποβιβαστεί στην Αμερικανική Ήπειρο. Μέχρι το 1808, όταν το τρανσατλαντικό εμπόριο Μαύρης Δουλείας απαγορεύτηκε από την Αμερικανική Βουλή μέσα από κυβερνητικές διατάξεις, μόνο το 6% των Αφρικανών σκλάβων που είχαν φτάσει στον Νέο Κόσμο, κατέληξαν στην Βόρειο Αμερική. Την χρονική περίοδο της Αμερικανικής Επανάστασης κατά των Βρετανών(1765-1783), λιγότερο από το 10% των 500,000 Αφρικανών σκλάβων που βίωναν στις Αμερικανικές αποικίες, βρισκόντουσαν στον Βορά σαν εργάτες σε φυτείες και σαν υπηρέτες σε σπίτια πλουσίων και πολιτικών.(https://eh.net)

Το ταξίδι με καράβι που μετέφερε Αφρικανούς σκλάβους στην Αμερική, έπαιρνε 3 με 6 μήνες, ενώ προς το τέλος της εποχής του δουλεμπορίου στις αρχές του 19ου αιώνα, η διάρκεια του ταξιδιού ήταν 6 βδομάδες ή και λιγότερο. Οι συνθήκες του ταξιδιού ήταν τόσο σκληρές και απάνθρωπες λόγο των πολύ δύσκολων καιρικών συνθηκών και των δυσμενών καταστάσεων διαβίωσης πάνω στο καράβι, που πάρα πολλοί σκλάβοι έχασαν τις ζωές τους στην διάρκεια της μεταφοράς τους, ενώ ακόμη και το προσωπικό το καραβιού είχε σχεδόν 20% απώλειες.

Οι συνθήκες διαβίωσης των σκλάβων στα καράβια που τους μετέφεραν στον Νέο Κόσμο ήταν ανθυγιεινές , απάνθρωπες και φονικές. ‘’…Οι Αφρικανοί σκλάβοι ζούσαν τις περισσότερες ώρες της ημέρας κάτω στ’αμπάρια του καραβιού, στοιβαγμένοι σε πολύ στενούς χώρους, ενώ τους οδηγούσαν για μερικές ώρες στο κατάστρωμα για υποχρεωτικές ασκήσεις. Έρευνες που εκδόθηκαν το 1794, υπολόγιζαν ότι για ένα άντρα , ο διαθέσιμος χώρος στ’αμπάρια του καραβιού , ήταν περίπου 1.83 μέτρα με 1 μέτρο, για την γυναίκα 1.60 μέτρα με 0.50 μέτρα, και για τα κορίτσια 1.20 μέτρα με 0.30 μέτρα. Η ατμόσφαιρα κάτω στο κατάστρωμα ήταν ζεστή και αποπνιχτική, με τις μυρωδιές από εμμετό , ιδρώτα, ασθένεια και θάνατο. Η παροχή νερού ήταν περιορισμένη σε 24 ουγκιές την ημέρα για κάθε άτομο, δηλαδή το ίδιο με δύο τενεκεδάκια αναψυκτικού των 12 ουγκιών, ενώ η τροφή των σκλάβων ήταν κυρίως μαύρα κουκιά και ρύζι…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.thegospelcoalition.org)

Την περίοδο της Αμερικανικής Επανάστασης (1764-1789), περισσότερο από το 50% των Αφροαμερικανών , ζούσαν στην περιοχή του Chesapeake στην βορειοανατολική Αμερική,που κυρίως περιλάμβανε τις Αμερικανικές αποικίες της Virginia και της Maryland. Οι Αφροαμερικανοί σ’αυτή την περιοχή αποτελούσαν το 50 με 60% του συνολικού πληθυσμού, η πλειοψηφία τους ήταν σκλάβοι, αλλά όχι όλοι. Η απογραφή των Ηνωμένων Πολιτειών του 1790, καταγράφει ότι το 8% των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ‘’ελεύθεροι’’.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των μαύρων που κατοικούσαν στην περιοχή Chesapeake, εργαζόντουσαν σε φυτείες καπνού και σε μεγάλα αγροκτήματα. Η καλλιέργεια καπνού απαιτούσε εντατική εργασία, σαν συνέπεια, η χρήση σκλάβων σαν εργατικό δυναμικό ήταν αναγκαία , αγνοώντας αν η δουλεία ήταν μια ηθική πρακτική με βάση τις αυστηρές θρησκευτικές αρχές των Quakers, οι οποίοι ανήκαν στην Εκκλησία της Αγγλίας(Προτεστάντες) και ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι στις Βρετανικές αποικίες της Αμερικής.’’…Η καλλιέργεια καπνού είχε διάρκεια έντεκα μηνών. Ξεκινούσε στα τέλη Ιανουαρίου με την προετοιμασία του εδάφους για φύτεψη, την επισκευή των γεωργικών εργαλείων, και το άπλωμα των σποροφύτων. Όταν η γη ήταν έτοιμη (συνήθως τον Μάρτιο), τα σπορόφυτα φυτευόντουσαν στο χώμα. Μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού, το φυτό του καπνού είχε μεγαλώσει, αλλά χρειαζόταν μόνιμη φροντίδα, γιατί ήταν ευαίσθητο φυτό. Στην εποχή της συγκομιδής , ο καπνός μαζευόταν και προετοιμαζόταν για την μεταφορά του στην Αγγλία…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.history.org)

Σε αντίθεση με την εικόνα του Αφροαμερικανού σκλάβου που προβάλλεται από Αμερικανικά σχολικά και ακαδημαϊκά βιβλία, σαν ένας εργάτης με περιορισμένες ‘’εξειδικευμένες ικανότητες’’ εκτός από την σωματική του δύναμη και την αντοχή του, οι Αφροαμερικανοί σκλάβοι και στην συνέχεια οι Αφροαμερικανοί, βρισκόντουσαν σε όλες τις περιοχές της Βορείου Αμερικής, απασχολούμενοι με κάθε είδους εργασίας που ήταν αναγκαία για την σωστή λειτουργία μιας σύγχρονης οικονομίας.

Οι Αφροαμερικανοί σκλάβοι φρόντιζαν τις καλλιέργειες σιτηρών και οπωροφόρων κήπων της Νέας Αγγλίας(New England colonies), εργαζόντουσαν σαν μεταλλωρύχοι στα ορυχεία σιδηρού και μολύβδου στην κοιλάδα του Ohio, πιλόταραν ψαροκάραβα και δούλευαν στις προκυμαίες των μεγάλων Αμερικανικών λιμανιών του Ατλαντικού, χειριζόντουσαν τυπογραφία στην πόλη της Νέας Υόρκης, γαλακτοκομεία στο Delaware και ήταν οικονόμοι σε νοικοκυριά πλουσίων και πολιτικών από την Florida(νότια άκρη των Αμερικανικών αποικιών) μέχρι την Maine(βόρια άκρη των Αμερικανικών αποικιών).

Πολλές από τις τέχνες και τα επαγγέλματα που εξασκούσαν οι Αφροαμερικανοί σκλάβοι, στήριξαν δημιουργικά και αποτελεσματικά την βιομηχανία, το εμπόριο και την αγρονομία των Αμερικανικών αποικιών , και αργότερα των Ηνωμένων Πολιτειών.Ήταν δεξιότητες που είχαν φέρει μαζί τους από τις διάφορες πατρίδες τους στην Αφρική.’’…Οι Αφρικανοί από την Δυτική Αφρική, έμπειροι στην ναυσιπλοΐα , πιλοτάροντας τις βάρκες τους στις υδάτινες διόδους των περιοχών τους, βοήθησαν ν’ανοίξουν τα ποτάμια και τα κανάλια των βορειοδυτικών συνόρων για τη ναυσιπλοΐα , και έμπειροι Αφρικανοί βοϊδοβοσκοί εφάρμοσαν αυτές τις ικανότητές τους για την γεωργική καλιέργεια με τ’αλέτρι βοϊδιών και για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Πολλοί Αφρικανοί είχαν πολλές γνώσεις πάνω στις μεγάλες φυτείες ρυζιού και λουλακιού(indigo) , που ήταν σχεδόν άγνωστες στους Ευρωπαίους Αμερικανούς. Δίχως αυτές τις εξειδικευμένες γνώσεις των Αφρικανών και των απογόνων τους, οι φυτείες ρυζιού της Νότιας Καρολίνας και της Λουιζιάνας μπορεί ποτέ να μην υπήρχαν …’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.loc.gov)

Τελικά δεν θα πρέπει ν’αγνοήσουμε την επιρροή που είχαν οι Αφρικανοί σκλάβοι στην ‘’κουλτούρα’’ της Αμερικής, μεταφέροντας από τις πατρίδες τους στην Αφρική τις διάφορες θρησκευτικές τους λατρείες, τους ιδιαίτερους οικογενειακούς θεσμούς τους, την μουσική, την τροφή, και την γλώσσα τους, που διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν στην διάρκεια εκατοντάδων ετών στην Βόρειο Αμερική, αποτελώντας στο τέλος σημαντικό μέρος της παραδοσιακής Αμερικανικής κουλτούρας.

Το πιο απτό παράδειγμα αυτής της επιρροής της παραδοσιακής Αφρικανικής κουλτούρας στην σύγχρονη Αμερικανική κοινωνία είναι τα παράγωγα της Αμερικανικής μουσικής, του Αμερικανικού τραγουδιού και χορού. Άν και οι Αφροαμερικανοί είχαν αποκλειστεί κοινωνικά από δημόσιες εκδηλώσεις των τραγουδιών τους, της μουσικής τους και των χορών τους, λόγω του ‘’ρατσισμού’’ της Αμερικανικής κοινωνίας μέσω των ‘’ρατσιστικών νομοθεσιών’’ των διαφόρων Αμερικανικών πολιτειών που στήριζαν τον ‘’φυλετικό διαχωρισμό’’(οι νόμοι Jim Crow) στο μεγαλύτερο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι την δεκαετία του 1960, η παραδοσιακή Αφρικανική μουσική αντιπροσωπεύει τον πυρήνα της σύγχρονης Αμερικανικής μουσικής, όπως την μουσική ‘’blues’’, ‘’spirituals’’, ‘’ragtime’’, ‘’jazz’’ και   ‘’rock n roll’’.

Μια πολύ σημαντική πληροφορία που θα πρέπει να διατυπωθεί εδώ και που έχει σχέση με τους Αφροαμερικανούς και το Μαύρο Δουλεμπόριο   στις Αμερικανικές αποικίες και αργότερα στις   Ηνωμένες Πολιτείες, είναι το ιστορικό δεδομένο ότι οι Αφροαμερικανοί δεν υπήρξαν όλοι σκλάβοι, μερικοί ζούσαν ελεύθεροι. Μερικοί ελεύθεροι Αφροαμερικανοί ήταν πρώην σκλάβοι που είχαν απελευθερωθεί από τους αφέντες τους ή ήταν απόγονοι ελεύθερων σκλάβων . Μερικοί είχαν δραπετεύσει , άλλοι είχαν εξαγοράσει την ελευθερία τους από τους αφέντες τους, ενώ κάποιοι κατοικούσαν σε   Αμερικανικές περιοχές και σε πολιτείες όπου η δουλεία είχε απαγορευτεί από τον νόμο. Αυτός ο πληθυσμός των ελεύθερων Αφροαμερικανών αυξήθηκε σταθερά στην διάρκεια της εποχής της δουλείας. Το 1790, 60,000 ελεύθεροι Αφροαμερικανοί ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1830 υπήρχαν 300,000, ενώ το 1860, 500,000 ελεύθεροι Αφροαμερικανοί κατοικούσαν στην χώρα αυτή.(https://www.loc.gov)

Όταν οι Αφρικανοί αιχμάλωτοι ή οι Αφρικανοί σκλάβοι έφταναν στον προορισμό τους στην Βόρειο Αμερική, τους μετέφεραν σε πρωτόγονα καταφύγια, απομακρύνοντάς τους από τους συνεπιβάτες τους, τους συγχωριανούς τους και τις οικογένειές τους, και μετά τους βγάζαν σε πλειστηριασμό ή ‘’τους βγάζαν στο σφυρί’’.

Ταξινομούσαν τον κάθε Αφρικανό αιχμάλωτο σαν ‘’ιδιωτικό περιουσιακό στοιχείο’’ ή σαν ‘’κινητή ιδιωτική περιουσία’’, και τους οργάνωναν κοινωνικά και νομικά με σκοπό να νομιμοποιήσουν την δουλική τους κοινωνική θέση. Με βάση τον νόμο και την κοινή συναίνεση των Λευκών Αμερικανών τότε, οι Αφρικανοί σκλάβοι ή οι Αφρικανοί αιχμάλωτοι δεν είχαν το δικαίωμα να παίρνουν αποφάσεις για την ζωή τους, για την πρόνοια τους ή για την ασφάλειά τους. Το αφεντικό ή ο ιδιοκτήτης των σκλάβων ήταν το μόνο άτομο που είχε το δικαίωμα να τους πουλήσει,να τους βασανίσει,να τους ανταμείψει , να τους μορφώσει ή ακόμη και να τους θανατώσει.

Μεγάλη έμφαση έδιναν οι Αμερικανικοί νόμοι και η Λευκή Αμερικανική κοινωνία στην ‘’αποκτήνωση’’ του Αφρικανού σκλάβου, επιβάλλοντας σ’αυτόν να λειτουργεί σαν ένα υπάκουο και παθητικό εργατικό εργαλείο, με καμία προσωπική βούληση ή κοινωνική ταυτότητα, ακριβώς όπως ένα βόδι που όργωνε του αφέντη του το αγρόκτημα ή την φυτεία.’’…Όλα εκείνα τα κρίσιμα στοιχεία στις ζωές των σκλαβωμένων Αφροαμερικανών, από την αξιοπρέπεια της εργασίας τους στην γενναιότητα της αντίστασής τους, από την οικογενειακή θαλπωρή στην αναζήτηση της τέχνης, της μουσικής και της θρησκευτικής λατρείας- τα πάντα έπρεπε να πραγματοποιηθούν απέναντι σε προσπάθειες μιας κοινωνίας που στήριζε την δουλεία και απαξίωνε την ανθρώπινή τους ιδιότητα…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.loc.gov)

Λόγω των σκληρών περιστάσεων του ταξιδιού μέσω του Ατλαντικού για τον Νέο Κόσμο, και λόγω των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης και εργασίας στις φυτείες και στ’αγροκτήματα της Βορείου Αμερικής, οι σκλάβοι από την Αφρική ή οι Αφροαμερικανοί , υπέφεραν από μια σειρά από σοβαρές και πολλές φορές θανατηφόρες ασθένειες.

Οι περισσότερες ασθένειες είχαν άμεση σχέση με την έλλειψη πρωτεϊνών, μετάλλων και βιταμινών στην τροφή τους, όπως και στην ποσότητα τροφής που κατανάλωναν. Κοινά νοσήματα στον πληθυσμό των σκλάβων ήταν η ασθένεια ‘’beriberi’’(που προκαλείτε από έλλειψη θειαμίνης), η πελάγρα(που προκαλείτε από έλλειψη νιασίνης), ο τέτονας(που προκαλείτε από έλλειψη ασβεστίου, μαγνησίου και βιταμίνης D), και το οίδημα στομάχου(που προκαλείτε από μεγάλη έλλειψη πρωτεϊνών).

Σαν επίπτωση ενός αδύναμου ανασοποιητικού συστήματος, οι σκλάβοι επίσης έπασχαν από διάρροια, κοκίτη , δυσεντερία και μια σειρά από αναπνευστικά νοσήματα, που προκαλούσαν την βρεφική και παιδική θνησιμότητα να είναι δύο φορές μεγαλύτερη από αυτές των Λευκών Αμερικανών.(https://gilderlehrman.org)

Το εγχώριο δουλεμπόριο στις Ηνωμένες Πολιτείες μετατόπισε μεγάλο αριθμό Αφροαμερικανών σε όλο τον Νότο και στα Δυτικά, και παρά το γεγονός ότι η Αμερικανική Βουλή ψήφισε το Μαύρο Δουλεμπόριο παράνομο το 1808, το δουλεμπόριο στο εσωτερικό της χώρας επεκτάθηκε, και ο πληθυσμός των σκλάβων σχεδόν τριπλασιάστηκε τα επόμενα 50 χρόνια. Το εγχώριο δουλεμπόριο συνεχίστηκε μέχρι την δεκαετία του 1860, σκορπίζοντας 1,2 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά σχεδόν σε όλη την χώρα, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς είχαν γεννηθεί στην Αμερική.

Οι ιδιοκτήτες των σκλάβων για να κάνουν την δουλεία πιο κερδοφόρα, παρείχαν στους σκλάβους την ελάχιστη ποσότητα τροφής και χώρου κατοικίας. Οι σκλάβοι ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται από τα ξημερώματα μέχρι το ηλιοβασίλεμα, ενώ η Κυριακή ήταν συνήθως μέρα αργίας, έτσι ώστε αυτοί να κάνουν τις απαραίτητες επισκευές στις κατοικίες τους και να βρεθούν με τις οικογένειές τους.Άν και ένας νέος σκλάβος ήταν πιο αποδοτικός εργασιακά, η μέση τιμή μιας σκλάβας ήταν μεγαλύτερη μέχρι την εφηβεία της, διότι είχε την ικανότητα να γεννήσει παιδιά, που με βάση των νόμων της χώρας, αυτά τα παιδιά ήταν επίσης σκλάβοι του ιδιοκτήτη της μητέρας.(https://www.gilderlehrman.org)

Οι σκλάβοι που εγαζόντουσαν σε κτήματα είχαν λιγότερο βάρος εργασίας από αυτούς που δούλευαν σε φυτείες, είτε αυτές ήταν φυτείες καπνού,βαμβακιού ή ρυζιού. Λόγω της ποικιλίας των αγροτικών προϊόντων και των ζωντανών, οι σκλάβοι που δούλευαν σε φυτείες ή σε κτήματα διέθεταν κάποια ‘’πλεονεκτήματα’’ σε σχέση με τους σκλάβους που δούλευαν σε αστικά κέντρα ή σε σπιτικά. Οι πρώτοι ζούσαν σε αυτοτελείς οικογενειακές μονάδες , εργαζόντουσαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και συνήθως όχι τις Κυριακές. Παρ’όλα αυτά , με τους σκλάβους στις φυτείες και στ’αγροκτήματα, υπήρχαν περισσότερες περιπτώσεις να πουληθούν ή να μεταφερθούν σε άλλα σπιτικά. Επίσης αυτοί οι σκλάβοι , αντιμετώπιζαν μια πληθώρα από σκληρές και βάναυσες τιμωρίες γιατί τους θεωρούσαν λιγότερο σημαντικούς από τους σκλάβους των σπιτικών ή των αστικών κέντρων.

Λίγοι ήταν οι άντρες σκλάβοι που εργαζόντουσαν σε σπιτικά, εφόσον για τις οικιακές εργασίες χρησιμοποιούσαν περισσότερο σκλάβες. Ο μεγαλύτερος αριθμός των ανδρών σκλάβων που δούλευαν σε αστικά κέντρα ήταν οδηγοί αμαξών και υπηρέτες,ενώ άλλοι ήταν απασχολημένοι σε μαγαζιά ή τους νοικιάζαν σε άλλες οικογένειες. Οι σκλάβοι σε αστικά κέντρα δεν είχαν τον ίδιο διαθέσιμο χώρο κατοίκησης όσο οι σκλάβοι της υπαίθρου, εφόσον έμεναν σε σοφίτες πάνω από μαγειρία, πλυσταριά και στάβλους.

Οι σκλάβοι των αστικών κέντρων εργαζόντουσαν εφτά μέρες την βδομάδα, ενώ τα καθήκοντά τους λόγω της μεγάλης ποικιλίας τους, δεν ήταν συνδεδεμένα με συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτών των σκλάβων ήταν ότι βρισκόντουσαν σ’ένα κοσμοπολίτικο περιβάλλον, που τους επέτρεπε διαφόρων ειδών εμπειριών και μια ελεύθερη κινητικότητα.’’…Οι σκλάβοι των αστικών κέντρων και οι οικιακοί σκλάβοι συνήθως ντυνόντουσαν καλύτερα, έτρωγαν καλύτερη τροφή, και είχαν περισσότερες ευκαιρίες να κινηθούν με σχετική ελευθερία. Επίσης αυτοί οι σκλάβοι λειτουργούσαν σαν μεσάζοντες μεταξύ των σκλάβων των αγροκτημάτων και των αφεντών τους. Ήταν ενήμεροι για πολλά θέματα που συζητιόντουσαν στο ‘’μεγάλο σπιτικό’’. Γνώριζαν τα πάντα, από τις διαθέσεις του αφέντη τους μέχρι τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις. Η αγορά ήταν το κέντρο συνάθροισης , το κέντρο δικτυακών επαφών…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://www.history.org)

Οι συνθήκες διαβίωσης των σκλάβων στην Βόρειο Αμερική, ειδικά στον Νότο, θεωρούνται από ιστορικούς σαν ‘’από τις χειρότερες στην ιστορία’’. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ιδιοκτήτες φυτειών παρείχαν στους σκλάβους χώρους κατοίκησης, αλλά τις περισσότερες φορές, οι σκλάβοι ήταν υποχρεωμένοι να φτιάχνουν τα δικά τους καταλύματα, και μετά να τα συντηρούν στην διάρκεια του ‘’ελεύθερου χρόνου’’ τους , που ήταν πολύ περιορισμένος. Σε γενικές γραμμές, οι σκλάβοι κτίζανε τις δικές τους καλύβες, παρόμοιες με αυτές που είχαν στην Αφρική, δηλαδή με αχυρένιες στέγες.

Μερικές φορές, περισσότερα από 10 άτομα ζούσαν σε μια καλύβα. Οι σκλάβοι είχαν πολύ λίγα έπιπλα, ενώ τα κρεβάτια τους ήταν τις περισσότερες φορές φτιαγμένα από άχυρα και κουρέλια. Την στιγμή που οι σκλάβοι δεν κρατούσαν δικά τους χρήματα, αυτοί ήταν απόλυτα εξαρτημένοι στους αφέντες τους για την παροχή κατοικίας ή κατασκευαστικών υλικών, για χύτρες και κατσαρόλες για μαγείρεμα, όπως και για τροφή και ρουχισμό. Πολλές φορές οι σκλάβοι χρησιμοποιούσαν μια άδεια κολοκύθα, με την ονομασία ‘’calabash’’, για να μαγειρεύουν μέσα το φαγητό τους.

Οι περισσότεροι γαιοκτήμονες φυτειών και αγροκτημάτων παρείχαν στους σκλάβους αρκετή τροφή για να τους κρατήσουν σωματικά αρκετά δυνατούς και για να συντηρήσουν τις αντοχές τους ώστε ν’αποδώσουν εργασιακά, αυτός είναι και ο λόγος που το διαιτολόγιο των σκλάβων ήταν κυρίως λιπαρά κρέατα και ψωμί καλαμποκιού. Μερικοί από αυτούς τους γαιοκτήμονες επέτρεπαν στους σκλάβους τους να έχουν ένα μικρό κομμάτι γης για να μεγαλώνουν αγροτικά προιόντα που θα πλαισίωναν το διαιτολόγιο τους. Οι περισσότεροι σκλάβοι δούλευαν από νωρίς το πρωί μέχρι το σούρουπο. Μερικοί γαιοκτήμονες υποχρέωναν τους σκλάβους τους να εργάζονται κάθε μέρα, άλλοι τους επέτρεπαν να έχουν μια μέρα τον μήνα ελεύθερη, ενώ κάποιοι τους ‘’παραχωρούσαν’’ την Κυριακή σαν μέρα ‘’ανάπαυλας’’.

Οι σκλάβοι στην διάρκεια του ‘’περιορισμένου ελεύθερου χρόνου’’ τους, επισκεύαζαν τις καλύβες τους, έφτιαχναν τα οικιακά σκεύη τους, μαγείρευαν ή ξεκουραζόντουσαν με τις οικογένειές τους. Δεν επέτρεπαν σε σκλάβους να διαβάζουν ή να γράφουν , ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τους άφηναν να πηγαίνουν στην εκκλησία τις Κυριακές. Η μεγάλη πλειοψηφία των σκλάβων αποδεχόντουσαν τον σκληρό και μαρτυρικό τρόπο ζωής τους, ‘’κάνοντας τα πάντα’’ για να επιβιώσουν. Οι σκλάβοι σπάνια διαμαρτυρόντουσαν, φοβούμενοι τις ποινές της σωματικής βίας και κακοποίησης από τους ‘’αφεντάδες’’ τους, που περιλάμβαναν το μαστίγωμα, την φυλάκιση στα κάτεργα με ελάχιστη τροφή και νερό ή τις χαραξιές του σώματος με πύρινο σίδερο όπως με τα βόδια.(https://www.historythenet.com)

Στο εγχώριο δουλεμπόριο, οι δουλέμποροι μετέφεραν τα 2/3 των   σκλάβων με προορισμό τα δυτικά της χώρας, μόνο μια μειονότητα από αυτούς τους σκλάβους ήταν με τις οικογένειες τους και τους αφέντες τους. Οι δουλέμποροι δεν ήθελαν και δεν ήταν υποχρεωμένοι να μεταφέρουν τους σκλάβους με τις οικογένειές τους, την στιγμή που οι γαιοκτήμονες αναζητούσαν μόνο νέους άντρες σκλάβους , που σήμαινε για μια ακόμη φορά την διάσπαση των οικογενειακών μονάδων και των συγγενών των σκλάβων. Τελικά, αυτή η πρακτική άλλαξε γιατί οι γαιοκτήμονες αποφάσισαν ότι ήταν πολύ πιο κερδοφόρο να συντηρούν ένα εργατικό δυναμικό που θα πολλαπλασιαζόταν, και έτσι άρχισαν να προσλαμβάνουν ένα ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών, προωθώντας οικογενειακές μονάδες σκλάβων.

Σταδιακά, η δουλεία εξελίχθηκε σ’ένα δυναμικό κοινωνικό συστατικό την εθνικής οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών.’’…για παράδειγμα, όλες οι τραπεζικές,ναυτιλιακές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις της Νέας Υόρκης ήταν οικονομικά συνδεδεμένες με την δουλεία,όπως και άλλες επιχειρήσεις σε κύρια λιμάνια του Βορά. Τα βαμβακουργία του Βορά στην Νέα Υόρκη και στις πολιτείες της Νέας Αγγλίας(New England States), επεξεργαζόντουσαν το βαμβάκι και έφτιαχναν ενδύματα για τους σκλάβους της χώρας. Μέχρι το 1822,το 50% των εξαγωγών της πόλης της Νέας Υόρκης είχαν άμεση σχέση με το βαμβάκι…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.wikipedia.org)

Το εγχώριο δουλεμπόριο στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε εξελιχθεί στην πιο σημαντική οικονομική επιχείρηση του Νότου, εκτός από την γεωργική παραγωγή των φυτειών, ενώ οι επιχειρησιακές δομές της ήταν από τις πιο σύγχρονες της χώρας, στους τομείς της μεταφοράς, της χρηματοδότησης και της διαφήμισης. Στις αρχές της Αμερικανικής Επανάστασης(1765-1783) και στις πρώτες δεκαετίες μετά, κάθε πολιτεία του Βορά είχε καταργήσει την δουλεία, λήγοντας με την πολιτεία του New Jersey το 1804, παρ’όλα αυτά, οι σκλάβοι σε αυτές τις πολιτείες δεν απελευθερώθηκαν αμέσως.

Μέχρι το 1815,το εγχώριο δουλεμπόριο αποτελούσε μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες που διήρκησε μέχρι τα τέλη του 1860. Στην δεκαετία του 1860, ο πληθυσμός των σκλάβων στην Αμερική είχε φτάσει τα 4 εκατομμύρια, ενώ από τις 1,515,605 οικογένειες Λευκών Αμερικανών που διέμεναν στις 15 πολιτείες που συνέχισαν να συντηρούν την δουλεία, σχεδόν 400,000 οικογένειες είχαν σκλάβους, δηλαδή το 25% του πληθυσμού τους, που αντιπροσώπευε το 8% του συνολικού πληθυσμού όλων των οικογενειών Λευκών Αμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες.(https://en.wikipedia.org)

Την στιγμή που η ‘’μαύρη δουλεία’’ αποτελούσε ένα σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό παράγοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες από την εποχή της ίδρυσής της το 1776, Συνταγματικές διατάξεις σχετικά με την δουλεία μπήκαν σε εφαρμογή το 1789.

Στο Άρθρο Ι , παράγραφος 2 του Συντάγματος, καθοριζόταν η κοινωνική θέση ενός σκλάβου ή μιας σκλάβας σαν ‘’ανθρώπινη μονάδα’’ της Αμερικανικής κοινωνίας, αποκαλώντας τους ‘’οι άλλοι άνθρωποι’’(other persons), ενώ τους αξιολογούσαν δημογραφικά σαν ‘’τα 3/5 ενός ανθρώπου’’, που θα μετριόταν όταν οι Αντιπρόσωποι της Αμερικανικής Βουλής και οι φόροι θα έπρεπε να υπολογιστούν για κάθε Αμερικανική Πολιτεία με βάση τον πληθυσμό της.’’…Ο αριθμός των μελών στην Βουλή των Αντιπροσώπων που καθοριζόταν για κάθε πολιτεία βασιζόταν στον πληθυσμό της. ‘’Όλοι οι άλλοι’’(other persons) ήταν οι σκλάβοι. Οι πολιτείες του Νότου ήθελαν οι σκλάβοι να μετρηθούν έτσι ώστε να έχουν περισσότερους αντιπροσώπους στην Βουλή. Οι Βόρειοι πίστευαν ότι οι σκλάβοι δεν θα έπρεπε να υπολογιστούν. Η πρόταση των 3/5 , ήταν ένας συμβιβασμός. Ένας σκλάβος δεν είχε το δικαίωμα της ψήφου, αλλά υπολογιζόταν σαν τα 3/5 ενός ανθρώπου στην καταμέτρηση των πληθυσμών.’’(μετάφραση στα ελληνικά)(σελ.99—Freedom , a history of U.S., Hakim, Joy, Oxford University Press, 2003)

Στο Άρθρο Ι , παράγραφος 9 , ο νόμος απαγορεύει στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να εμποδίζει την εισαγωγή σκλάβων πριν την 1η   Ιανουαρίου του 1808, ενώ το Άρθρο ΙV , παράγραφος 2, απαγορεύει στις Αμερικανικές πολιτείες ν’απελευθερώνουν εκείνους τους σκλάβους που δραπετεύουν σ’αυτές από μια άλλη πολιτεία, ενώ ήταν υποχρεωμένες να επιστρέψουν αυτή την ‘’κινητή περιουσία’’(το σκλάβο) στον ιδιοκτήτη του.

Οι νομικές διευκρινήσεις που είχαν υπαγορευτεί στο Αμερικανικό Σύνταγμα σχετικά με την κοινωνική υπόσταση των σκλάβων , ενίσχυε άνισα την πολιτική επιρροή των Αντιπροσώπων των Νοτίων πολιτειών στην Αμερικανική Βουλή, εφόσον τα 3/5 των σκλάβων που δεν διέθεταν την ψήφο, υπολογιζόντουσαν στην κατανομή των Αντιπροσώπων στην Βουλή, ενώ παράλληλα το μεγαλύτερο ποσοστό των σκλάβων στις Ηνωμένες Πολιτείες βρισκόντουσαν στις πολιτείες του Νότου.

Για ν’αποσαφηνίσουμε καλύτερα το πόσο σημαντική ήταν η Μαύρη Δουλεία σαν θεσμός στην καθημερινή ζωή των Λευκών Αμερικανών, θα μπορούσαμε ν’απευθυνθούμε στον αριθμό των Αμερικανών προέδρων που υπήρξαν ιδιοκτήτες σκλάβων, ξεκινώντας με τον πρώτο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον George Washington(1789-1797), μέχρι τον τελευταίο πρόεδρο που είχε στην κατοχή του σκλάβους, τον Ulysses S. Grant (1869-1877), σχεδόν 100 χρόνια αργότερα.

Ο George Washington(1732-1799), ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ‘’της χώρας των ελευθέρων(the land of the free) και της Συνταγματικής Δημοκρατίας, είχε στην κατοχή του 317 σκλάβους. Ο Thomas Jefferson(1743-1826), ο δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών(1801-1809), και ο πολιτικός που διατύπωσε στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας(the Declaration of Independence) το 1776, πως ‘‘όλοι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι ίσοι’’(all men are created equal), ήταν ιδιοκτήτης 600 σκλάβων. Ο Thomas Jefferson υπήρξε μεγάλος γαιοκτήμονας και σημαντικό δουλέμπορος, που είχε σκλάβα μαιτρέσσα , την Sally Hemings(1773-1835), που του έκανε 5 παιδιά και λειτούργησε σαν επίσημη σύζυγος του , μετά τον θάνατο της γυναίκας του, την Martha Skelton(1772-1836).Ο Thomas Jefferson είχε κάνει πολλά παιδιά με πολλές από τις σκλάβες του.(https://en.wikipedia.org)

Συνολικά 12 Αμερικανοί προέδροι ήταν ιδιοκτήτες σκλάβων σε κάποια περίοδο της ζωής τους, οι οκτώ από αυτούς ενώ κυβερνούσαν.’’…στα 72 χρόνια μεταξύ την εκλογή του George Washington και την εκλογή του Abraham Lincoln, τα 50 χρόνια από αυτά, υπήρχε ιδιοκτήτης σκλάβων σαν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και για όλη αυτή την περίοδο, δεν υπήρχε άτομο που να είχε εκλεγεί πρόεδρος για δεύτερη φορά που να μην ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(https://en.wikipedia.org)

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1865, η Αμερικανική Βουλή με πρόεδρο τον Abraham Lincoln(1861-1865), επικύρωσε την 13η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος που ‘’επίσημα’’ και ‘’θεσμικά’’ κατάργησε την δουλεία, αλλά η ιστορία θα έδειχνε ότι ‘’πραγματιστικά’’ και ‘’αντικειμενικά’’ αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία δεν θ’άγγιζε ουσιαστικά την καθημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της Αμερικής. Οι διαφορετικές νομοθεσίες των Αμερικανικών πολιτειών και η κοινή γνώμη των πρώην πολιτειών του Νότου που νόμιμα διέθεταν σκλάβους, είχαν διαμορφώσει μια πολιτική φιλοσοφία της ανωτερότητας της Λευκής Φυλής(White Supremacy), που επέβαλλε κοινωνικο-πολιτικά και κοινωνικο-οικονομικά εμποδια που θα κρατούσαν τον Αφροαμερικανό σαν ‘’πολίτη δευτέρας κατηγορίας’’ στην ίδια του την χώρα.

Η 13η Τροπολογία του Αμερικανικού Συντάγματος που επικυρώθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1865, διατύπωνε ότι,’’…Ούτε δουλεία ούτε αθέλητη δουλεία, εκτός σαν τιμωρία για αδίκημα που έχει διαπραχθεί από άτομο και έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη , θα ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες ή σε χώρο που υπόκειται στην δικαιοδοσία της…’’.(μετάφραση στα ελληνικά)(σελ.162 –Freedom, a history of U.S.,Hakim, Joy, Oxford University Press, 2003)

Η Μαύρη Δουλεία στην Αμερική