Επειδή έχουμε χορτάσει τις τυπικές και στημένες ευχές κάθε πρωτοχρονιά,που σε μεγάλο βαθμό κανείς δεν τις πιστεύει,εγώ θα τολμήσω αντί για ευχές να μεταφέρω σε όλους σας κάποιες προσωπικές υποδείξεις για να μην ξεχνάμε ποιοί είμαστε και προς τα που πάμε.
Αγαπητή μου φίλη,
Άν δεν απατώμαι, εσύ και ο συζηγός σου, προέρχεστε από απλές λαικές οικογένιες, αλλά πού έκαναν ότι μπορούσαν για ν΄αναθρέψουν και να μορφώσουν τα παιδιά τους-και οι δύο πολύτεκνες οικογένειες. Μήπως ποτέ πιστέψατε ότι επειδή οι οικογένειές σας δεν διέθεταν ένα ισχυρό οικονομικό προφίλ, ότι αυτό έβλαψε και το κοινωνικό τους προφίλ; Εγώ δεν το πιστεύω, αλλά νομίζω ότι εσείς είστε αυτής της άποψης! Η κοινή σας πορεία και φιλοσοφία δείχνουν ότι θεωρείτε σοβαρό κοινωνικό μειονέκτημα κάποιος ή κάποια να υστερεί οικονομικά! Κρίμα που αποκαλείτε τον εαυτό σας Χριστιανοί, δηλαδή οπαδοί της φιλοσοφίας του Χριστού. Μιας φιλοσοφίας που διδάσκει τις αρετές της απλότητας και ταπεινότητας. Λοιπόν κρίμα όλες οι προσευχές σας, κρίμα όλες οι χριστιανικές τελετές όπου συμμετείχατε, και τελικά κρίμα τα εκατοντάδες κεριά που έχετε ανάψει σε εκκλησίες!
Η εξέγερση των νέων Πανελλαδικά τον τελευταίο μήνα είναι απόλυτα δικαιολογημένη και ταυτόχρονα σημείο ενθαρρυντικό για το μέλλον της Ελληνικής Κοινωνίας. Είναι δικαιολογημένη η εξέγερση γιατί τα νέα παιδιά πρώτα από όλα νιώθουν ότι έχουν εγκαταλειφθεί από όλους,από το κράτος, από τους γονείς τους, από τους καθηγητές τους και από τους “πνευματικούς πατέρες” της χώρας.
Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το Κεφάλαιο 21 του παιδικού μυθιστορήματος “Ο Μικρός Πρίγκιπας” του Antoine de Saint Exupery (1900-1944). Περιγράφει τον διάλογο μεταξύ της “σοφής” αλεπούς και του “εξωγήινου” αγοριού,του μικρού πρίγκιπα,όπου η αλεπού εξηγεί στο μικρό αγόρι την πραγματική έννοια της ζωής.Ο γάλλος συγγραφέας στο παραμύθι αυτό χρησιμοποιεί την προσωπικότητα του “εξωγήινου” αγοριού για να εκφράσει πολλές αλήθειες σχετικά με την χαμένη αθωότητα μας και τις πιθανότητες που διαθέτουμε για να επαναφέρουμε στην ζωή μας το σέβας προς την “ιερότητα”της ζωής. Οι εικονογραφίες του βιβλίου είναι δημιουργήματα του συγγραφέα.
Αγαπητή μου φίλη,
Παλαιότερα, έχω γράψει γράμματα στον σύζηγό σου και στα παιδιά σου για να τους συμβουλέψω για τον τρόπο συμπεριφοράς τους όταν εσύ βίωνες δυσκολίες στην υγεία σου και στον ψυχικό σου κόσμο-πάντα με ρίσκο, γιατί ήμουν άμεσος και λεπτομερής. Έχω επίσης γράψει γράμματα στα παιδιά σου για να τα συμβουλέψω το πώς θα πρέπει ν΄αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους και την ζωή γενικότερα για να νιώθουν πιο ήρεμοι και δυνατοί μπροστά στα ψέματα και στην υποκρισία της κοινωνίας, πάντα προστατεύοντας την υγεία τους και τον ψυχικό τους κόσμο. Επίσης, έχω γράψει σε σένα και στον σύζηγό σου σκέψεις για τα παιδιά σας όταν αυτά πλέον ξεκινούσαν τις σπουδές τους στο εξωτερικό.
Το κινητό τηλέφωνο δεν είναι “ελληνική εφεύρεση”, ούτε επίσης χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα όταν αυτό πρωτοεμφανίστηκε στήν παγκόσμια αγορά πριν περίπου 20 χρόνια.Τα δεδομένα αυτά είναι πλήρως κατανοητά την στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ μιά βιομηχανικά ανεπτυγμένη χώρα ενώ οι κοινωνικο-οικονομικές της δομές δεν αντιστοιχούν στα εξελιγμένα και πολυδιάστατα συστήματα που ισχύουν σε ανεπτυγμένες χώρες όπως των διαφόρων κρατών της Δυτικής Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ιαπωνίας.
Οι στίχοι που ακολουθούν προέρχονται από το ποιητικό έργο “Ο Προφήτης” του Kahlil Gibran (1883-1931), ενός σύγχρονου ποιητή που επηρέασε σημαντικά την γενιά της δεκαετίας του 60 στην Δύση. Βοήθησε αυτή την γενιά στίς υπαρξιακές της αναζητήσεις να κατανοήσει καλύτερα την έννοια της ζωής και την έννοια των ανθρώπινων σχέσεων πέρα από τους καθιερωμένους κοινωνικούς ρόλους και την καθιερωμένη ηθική.
Το προσωπικό γράμμα απευθύνεται σ΄ ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια πολύ καλή φίλη για είκοσι χρόνια. Γινήκαμε πολύ καλοί φίλοι με αυτήν και το σύζυγό της, πρώτα απ΄ όλα γιατί έδωσα ότι το καλύτερο στα δύο της αγόρια, ξεκινώντας από την παιδική τους ηλικία και συνεχίζοντας στα δύσκολα εφηβικά χρόνια, σαν δάσκαλος ιδιαιτέρων μαθημάτων. Όπως είχε επισημάνει ο σύζυγός της επανειλημένα, λειτούργησα σα δάσκαλος με πρότυπο το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες, με γνώμονα τις γνώσεις αλλά και την ελεύθερη σκέψη και συμπεριφορά. Σημείο αναφοράς ήταν πάντα ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος των παιδιών.
Σήμερα, πολλοί οικονομολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες έχουν εκφράσει την άποψη ότι τελευταία έχει δωθεί μεγάλη έμφαση στην όλη έννοια της «παγκοσμιοποίησης». Αυτοί οι ειδήμονες επισημαίνουν το γεγονός ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η παγκοσμιοποίηση υπήρχε από τα αρχαία χρόνια ξεκινώντας από τις Περσικές Αυτοκρατορίες, συνεχίζοντας με τις Ελληνιστικές Αυτοκρατορίες και αργότερα φτάνοντας στις Ρωμαϊκές Αυτοκρατορίες. Η θέση τους θα τολμούσαμε να πούμε είναι ακριβής μέσα στα πλαίσια μιας οικονομικής ή και διοικητικής κοινωνικής δομής, αλλά δεν είναι και τόσο ακριβής μέσα σε ένα κοινωνικό – πολιτιστικό ή ανθρωπολογικό αναλυτικό πλαίσιο.
Η ακόλουθη σύντομη αναφορά είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. David G. Cooper (1931-1986), “Ο Θάνατος της Οικογένειας”. Ο Dr. David G. Cooper είναι από τους πιο διάσημους ψυχιάτρους-θεωρητικούς του 20ου αιώνα και ένας από τους ιδρυτές του κινήματος ενάντια στην παραδοσιακή ψυχιατρία (anti-psychiatry) που ξεκίνησε στη Δύση την δεκαετία του 60.