(το κείμενο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους τους πρώην μαθητές μου και μαθήτριές μου που τελικά επέλεξαν την “μετριότητα” και την “εικονική πραγματικότητα” για χάρη της κοινωνίας τους, των οικογενειών τους και της “επιβίωσής” τους)
Σε αυτό το κείμενο που ακόμη μια φορά θα εξετάσουμε τα ιστορικά αίτια για την Ελληνική οικονομική και πολιτική κρίση του 2012, θα επανέρθουμε στην εποχή όταν ο Κώστας Σημίτης “διέπρεψε” σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δηλαδή μεταξύ το 1996 και το 2004, γιατί πιστεύω ότι αυτή είναι η “πιο κρίσιμη” σύγχρονη Ελληνική ιστορική περίοδος όπου θεμελιώθηκαν ολοκληρωτικά και αμετάκλητα εκείνες οι οικονομικές και πολιτικές συνιστώσες για την “διαγραφή” της Ελλάδας σαν ένα σύγχρονο και αυτόνομο έθνος-κράτος. Ένα “εξελιγμένο” Δυτικό έθνος-κράτος που να διαθέτει εκείνα τα κοινωνικά μέσα και τις κρατικές υποδομές που θα προστάτευαν την ασφάλεια των πολιτών της και της εθνικής επικράτειας, την οικονομική πρόνοια και την οικονομική εξέλιξη της κοινωνίας “στο σύνολό της”, όπως επίσης και την θέση της χώρας διεθνώς!!!!!
Στο κείμενό μας θα καλύψουμε “πολιτικά στιγμιότυπα” και “ιστορικές αποκαλύψεις” που δεν αναφέραμε στα προηγούμενα άρθρα μας σχετικά με την Ελληνική Κρίση του 2012, παρουσιάζοντας έτσι μια πιο “σφαιρική” και “πλήρη” εικόνα για το πόσο “διεφθαρμένο” και “σάπιο” είναι το Ελληνικό Κοινωνικό Κατεστημένο, όπως επίσης και για το πόσο “ραγιάδες” και “πουλημένοι” είναι η Πολιτική Ηγεσία της χώρας μας!!!!
Πριν όμως ασχοληθώ με εκείνα τα άτομα που πρωτοστάτησαν στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική “εξαθλίωση” της Ελλάδας, δηλαδή της Ελλαδίτσας μας, θα ήθελα να καταγράψω κάποια επίθετα και κάποιες επονομασίες που ταιριάζουν απόλυτα με το “υπαρξιακό υπόβαθρο” αυτών των “υποκειμένων” ή και των “παραμορφωμένων ατόμων”. Οι περιγραφικές λέξεις γι’ αυτές τις “μεταλλαγμένες ανθρώπινες οντότητες” είναι οι εξής: Ψυχοπαθείς, συναισθηματικά ανασφαλείς, υπαρξιακά κουτές, αυτοκαταστροφικές, ψυχολογικά διπολικές, κοινωνικά δυσλειτουργικές, εγωκεντρικές, ναρκισσιστικές, κτητικές, ασεβείς, ασυνείδητες, σκοτεινές, αφύσικες, ανέντιμες, ανήθικες, προδοτικές, υλιστικές, αχόρταγες, ψυχικά μίζερες και ερωτικά ανεπαρκείς!!!! Λοιπόν, κάθε φορά που θα αναφέρομαι σε κάποια προσωπικότητα σε αυτό το κείμενο, να θυμάστε αυτές τις περιγραφικές λέξεις, γιατί σας υπόσχομαι ότι όλα αυτά τα “κοινωνικά πρόσωπα” είναι σχεδόν ταυτόσημα , δηλαδή “εφήμερα ανθρώπινα τέρατα”!!!!
Για να καταγράψουμε ουσιαστικά και αντικειμενικά το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της Ελλάδας στην διάρκεια της Ελληνικής Πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη(1996-2004), θα ξεκινήσουμε με κάποιες αναλυτικές διατυπώσεις από το Μέρος Ε’ της σειράς κειμένων μας που αφορούν την Ελληνική Κρίση του 2012. Σε αυτές τις πολιτικές αλλά και ιστορικές περιγραφές αναφέραμε τα εξής, ‘… Το δεύτερο ιστορικό γίγνεσθαι που διευκόλυνε την “παραποίηση” των οικονομικών δεδομένων του Δημόσιου Ελλείμματος της Ελλάδας(το 2000, για να καταφέρει η χώρα να εισαχθεί σαν μόνιμο μέλος στην Ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2001) ίσχυε η κοινωνικο-πολιτική καθημερινή Ελληνική πραγματικότητα που καταδείκνυε ένα Πρωθυπουργό, τον Κώστα Σημίτη, να κυβερνάει ένα “πελατειακό κράτος”, το Ελληνικό Κράτος, που σήμαινε ότι διαιωνιζόταν ένα “σάπιο κρατικό οικοδόμημα” που διέθετε σε Αυτόν και στους “στενούς συνεργάτες” του, της όποιας “επαγγελματικής” ή “κοινωνικής” προέλευσης, τα εργαλεία και τις διασυνδέσεις “να λύνουν και να δένουν”, δίχως ουσιαστικά να λογοδοτούν είτε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είτε στην Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά τελικά ούτε στην ίδια την Ελληνική Κοινωνία. Η σχεδόν απόλυτη απουσία ενός Δημοκρατικού Πολιτεύματος!!!! Ο Κώστας Σημίτης σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας λειτούργησε σαν “γενικός δερβέναγας” ή σαν “φεουδάρχης” σε μια Οθωμανική Επαρχία του 18ου αιώνα, ακριβώς όπως είχε συμπεριφερθεί ηγετικά και “ο πολιτικός μέντοράς του”, ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος διατέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας τα προηγούμενα χρόνια(1981-1989), (1993-1996)…’ !!!!
Επίσης στο ίδιο άρθρο(Μέρος Ε’) επισημάναμε ότι ‘… ο Κώστας Σημίτης με το κοινοβουλευτικό πολιτικό κόμμα που ηγείτο, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, διέθετε την πλειοψηφία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, που σήμαινε ότι από αυτόν τον νευραλγικό νομοθετικό χώρο δεν θα αντιμετώπιζε σχεδόν ποτέ μια κάποια ουσιαστική αντιπολίτευση ή σύγκρουση στις πολιτικές του, τουλάχιστον από το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων Βουλευτών. Δεύτερο, ο Κώστας Σημίτης έλεγχε άμεσα ή έμμεσα τους υπουργούς και τους ανώτερους αξιωματούχους των υπουργείων, των κρατικών τραπεζών, της δημόσιας διοίκησης, των ενόπλων δυνάμεων και των κρατικών μέσων ενημέρωσης. Μια “αναχρονιστική” και “αρτηριοσκληρωτική” κρατική υποδομή που βασιζόταν στο “κομματικό πελατειακό πολιτικό μηχανισμό”, με κυρίαρχο διαμεσολαβητή το ΠΑΣΟΚ και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του( υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων, διοικητές και διευθυντές κρατικών τραπεζών και κρατικών ασφαλιστικών ταμείων, διοικητές και διευθυντές κρατικών νοσοκομείων, διευθυντές κρατικών μέσων ενημέρωσης, διοικήσεις εργατικών σωματείων του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων, ανώτερων αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων, και πολλούς άλλους ισχυρούς “κρατικούς κομματικούς γλείφτες”…’ .
Αναφέραμε ότι στην χρονική περίοδο της Ελληνικής Πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη(1996-2004), ουσιαστικά και πρακτικά “στήθηκαν” εκείνες οι οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την “τελειωτική διάλυση” της Ελλάδας σαν ένα “σύγχρονο” και “αυτόνομο” Δυτικό έθνος-κράτος. Αυτή η “σκοτεινή δουλειά” ξεκίνησε το 1998, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη έθεσε σαν βασική της πολιτική και οικονομική στρατηγική, την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ , δηλαδή στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση(ΟΝΕ) των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις 19 Ιουνίου του 2000, παρουσιάστηκε επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη η αίτηση ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Αντικειμενικά, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είχε ενταχθεί στη Ευρωζώνη με βάση τα αυστηρά οικονομικά κριτήρια όπως είχαν διατυπωθεί στην Συνθήκη του Maastricht το 1992, για μια μελλοντική Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση που θα απαρτιζόταν από μέλη κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι δύο πιο κρίσιμες προϋποθέσεις που θα επέτρεπαν σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να γίνει μέλος αυτού του “διεθνές οικονομικού συγκροτήματος” με ένα κοινό νόμισμα, ήταν ότι ο πληθωρισμός αυτής της Ευρωπαϊκής χώρας, θα έπρεπε να είναι κάτω από μία ενδεικτική τιμή αναφοράς(μέσα σε 3 χρόνια, οι τιμές δεν θα έπρεπε να ξεπερνούσαν κατά περισσότερο από το 1.5 % των αντίστοιχων του πιο αποδοτικού κράτους μέλους), και δεύτερο και πιο σημαντικό, το Δημόσιο Χρέος της χώρας θα έπρεπε να είναι μικρότερο από το 60 % του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(Α.Ε.Π.) της ή να εμφανίζει μια πτωτική τάση που να τείνει προς αυτή την απαιτούμενη τιμή. Επίσης, τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού της συγκεκριμένης χώρας θα έπρεπε να είναι χαμηλότερα από το 3 % του Α.Ε.Π. της.
Το 1998, 11 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ζήτησαν επίσημα να ενταχθούν στην ΟΝΕ, κάλυπταν αυτές τις οικονομικές και δημοσιονομικές προδιαγραφές όπως είχαν καταγραφεί στην Συνθήκη του Maastricht , και έτσι η Ευρωζώνη με το κοινό νόμισμα, το Ευρώ, εγκαθιδρύθηκε νόμιμα(διεθνές εμπορικό δίκαιο) την 1η Ιανουαρίου του 1999. Η Ελλάδα εισχώρησε επίσημα στην ΟΝΕ τον Ιανουάριο του 2001, μέσα από πολλά οικονομικά και στατιστικά “κόλπα” και “μαγειρέματα” που τελικά χρεοκόπησαν την Οικονομία της αλλά και την Κοινωνία της γενικότερα!!!!
Οι “Αρχιτέκτονες” ή οι “Τέκτονες” αυτού του “οικονομικού μαγειρέματος” ήταν η Goldman Sachs, η μεγαλύτερη Αμερικανική Επενδυτική Τράπεζα στην υφήλιο, ένας Παγκόσμιος Οικονομικός Οργανισμός που του έχουν δοθεί τα παρατσούκλια “Βρικόλακας”(vampire) από Γάλλους οικονομικούς αναλυτές και “η Φίρμα”(The Firm) από Αμερικανούς οικονομικούς αναλυτές. Από αυτή την Πανίσχυρη Αμερικανική Επενδυτική Τράπεζα, η Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη ζήτησε “βοήθεια” και την “παρέμβασή” της για να χρησιμοποιηθούν “ανεπίσημα” διάφορα στατιστικά τεχνάσματα και διάφορες διεθνείς τραπεζικές συναλλαγές έτσι ώστε το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας να φαίνεται μειωμένο, δηλαδή μικρότερο από το 60% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(Α.Ε.Π.) της ή να εμφανίζει μια πτωτική τάση που να προσεγγίζει αυτή την απαιτούμενη τιμή. Τελικά, η Goldman Sachs δέχθηκε την “ανεπίσημη πρόσκληση” της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη να συμπράξει στο “μαγείρεμα” των δημοσιονομικών δεδομένων του Ελληνικού Κράτους, μετά όμως από τις οικονομικές και επενδυτικές συμβουλές της δικιάς μας “Ελληνίδας Πατριώτισσας” του Εξωτερικού, της Αντιγόνης Λουδιάδη, η οποία εργαζόταν τότε στο Λονδίνο για την Goldman Sachs σαν “διευθυντικό τραπεζικό στέλεχός”, υπεύθυνη για τα σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα της Τράπεζας!!!!
Η Αντιγόνη ή η “Άντι”(φυσικά, ένα μπασταρδεμένο Αρχαίο Ελληνικό Όνομα) Λουδιάδη, έπεισε “με επιμονή” τους προϊστάμενούς της στην Goldman Sachs ότι θα μπορούσαν να έχουν μεγάλα κέρδη βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα από τα χρέη της Ελλάδας, δηλαδή της μικρής μας Ελλαδίτσας !!! Ήταν μια μικρή χώρα, με αδύναμες τραπεζικές υποδομές(να χαιρόμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες πολίτες για την οικονομική συνεισφορά του Λουκά Παπαδήμου, Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας(1994-2002), όπως και αυτή του Θεόδωρου Καρατζά, Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004)…), με παράλληλα ανεπαρκείς στατιστικές των δημοσιονομικών του κράτους και με μια ισχυρή παραοικονομία που υπονόμευε την είσπραξη φόρων και δασμών. Πιο σημαντικά όμως για τις “τραπεζικές εισπρακτικές φιλοδοξίες”(τα χρυσά φλουριά) της Goldman Sachs ήταν το οικονομικό δεδομένο ότι το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας αποτελείτο από “σύνθετα ομόλογα”, αποτιμημένα με “ασαφή κριτήρια” και “απροσδιόριστη δυνατότητα προεξόφλησης”, ιδανικές προϋποθέσεις για “κερδοσκοπία” στις Διεθνείς Χρηματοπιστωτικές Αγορές !!!!
Για όλα αυτά τα “δημοσιονομικά ευτράπελα” του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής Κυβέρνησης θα πρέπει να τιμήσουμε τους “άρτιους” Διεθνείς Έλληνες Οικονομολόγους, δηλαδή τον Κώστα Σημίτη, Πρωθυπουργό της Ελλάδας(1996-2004), τον Λουκά Παπαδήμο, Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας(1994- 2002), τον Θεόδωρο Καρατζά, Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004), όπως και την Ελληνίδα Τραπεζίτη της Goldman Sachs στο Λονδίνο, την Αντιγόνη Λουδιάδη. Όλοι τους “συλλογικά” και “συνωμοτικά” είχαν θέσει εκείνα τα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα για την “γενική διάλυση” και για την “γενική απαξίωση” της Πατρίδας τους. Όλοι τους “πουλημένα τομάρια”!!!!
Ο Κώστας Σημίτης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεχόμενος η Goldman Sachs να αναλάβει τις “δημοσιονομικές εξελίξεις” της Πατρίδας του, όχι μόνο αποφάσισε να “βάλει τον λύκο μέσα στο μαντρί” αλλά και να βάλει “τον Εβραίο τοκογλύφο μέσα στο Ελληνικό Μαγαζί”!!!!
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Mario Draghi, ο σημερινός Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο Mario Monti, ο πρώην διορισμένος τεχνοκράτης Πρωθυπουργός της Ιταλίας(2011 -2013) και πρώην ισχυρός Ευρωπαίος Επίτροπος(1995-2004) για οικονομικά θέματα, λειτούργησαν και λειτουργούν μέχρι σήμερα(ας μην κοροϊδευόμαστε), “επίσημα” ή και “ανεπίσημα” σαν οικονομικοί σύμβουλοι της Goldman Sachs!!!!
Την χρονική περίοδο που πραγματοποιήθηκαν οι οικονομικές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη και της Αμερικανικής Πολυεθνικής Επενδυτικής Τράπεζας , της Goldman Sachs, για την “είσοδο” της Ελλάδας στην Ευρωζώνη τον Ιανουάριο του 2001, μέσα από “τραπεζικά μαγειρέματα” και “στατιστικά τερτίπια”, ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Mario Draghi και ο Mario Monti, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο “υπέρ” των Χρηματοπιστωτικών Συμφερόντων της Goldman Sachs, πάντα σε βάρος της “οικονομικής αυτοδιάθεσης”, της “οικονομικής αυτοδιαχείρισης” και της “οικονομικής βιωσιμότητας” της Ελλάδας, δηλαδή της Ελλαδίτσας μας!!!!
Η Αντιγόνη Λουδιάδη, ή καλύτερα η Addy Loudiadis, την στιγμή που η ίδια έχει ξεπουλήσει “την ψυχή της” και την “εθνική ταυτότητά της” σε ξένα συμφέροντα, ειδικά σε Παγκόσμια Εβραϊκά Οικονομικά Συμφέροντα, ήταν “η κύρια υπεύθυνη” ή “ο πρωτομάστορας” για την δημοσιονομική αναμόρφωση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να εισχωρήσει σαν μέλος κράτος στην Ευρωζώνη το 2001!!! Η Αντιγόνη Λουδιάδη αφιέρωσε τις “απέραντες οικονομικές γνώσεις της” και τις “δημοσιονομικές μαεστρίες της”, ολόψυχα και εντατικά , για να προωθήσει και για να στηρίξει τις Παγκόσμιες Χρηματοπιστωτικές Φιλοδοξίες της Αμερικανικής Goldman Sachs, “υπονομεύοντας” παράλληλα την οικονομική ανεξαρτησία, την οικονομική αυτοδιαχείριση και την “διεθνή πολιτική αξιοπρέπεια” της χώρας της, της μικρής μας Ελλαδίτσας!!! Ακόμη μια φορά, θα ήθελα να επισημάνω ότι με βάση τις αυστηρές οικονομικές προδιαγραφές όπως αυτές είχαν διατυπωθεί στην Συνθήκη του Maastricht το 1992, για μια μελλοντική Νομισματική Ευρωπαϊκή Ένωση που θα απαρτιζόταν από μέλη κράτη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, το πιο “κρίσιμο οικονομικό κριτήριο” ήταν ότι το Δημόσιο Χρέος της όποιας χώρας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας θα έπρεπε να είναι μικρότερο από το 60% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος(Α.Ε.Π.) της ή να εμφανίζει μια πτωτική τάση που να προσεγγίζει αυτόν τον δημοσιονομικό δείκτη αναφοράς.
Στις 19 Ιουνίου του 2000, παρουσιάστηκε επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη η αίτηση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, και αυτή η χώρα σύντομα εντάχθηκε επίσημα στην ΟΝΕ την 1η Ιανουαρίου του 2001. Η Goldman Sachs με τις “χρηματοπιστωτικές στρατηγικές” της Αντιγόνης Λουδιάδη ή της Addy Loudiadis, βοήθησε “έντεχνα” αλλά και “παράνομα”(νομικοί και στατιστικοί κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης) να “αποκρύψει” ένα μέρος του Δημόσιου Χρέους της Ελλάδας, όπως και να “εξαπατήσει” ένα μεγάλο αριθμό των Υπεύθυνων Οικονομικών Αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποιοι όμως Υπεύθυνοι Οικονομικοί Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης “έκαναν τα στραβά μάτια” σχετικά με αυτές τις “στημένες τραπεζικές συναλλαγές” και τα “στατιστικά δημοσιονομικά τερτίπια”, επιτρέποντας στην Goldman Sachs να εισπράξει τεράστιες χρηματικές απολαβές για τις “τραπεζικές υπηρεσίες” της προς την Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, όπως και πολύ ψηλά επιτόκια για τα δάνεια που θα διέθετε αυτή η Παγκόσμια Αμερικανική Επενδυτική Τράπεζα στο Ελληνικό Κράτος για τουλάχιστον τα επόμενα 10 χρόνια!!! Η Τελική Ιστορική Κατάληξη αυτών των διεργασιών ήταν η “οικονομική πτώχευση” της Ελλάδας και της Ελληνικής Κοινωνίας το 2011, όπως επίσης και η πιο σοβαρή “οικονομική κρίση” στο σύντομο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της Ευρωζώνης!!!
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας τότε, ο Κώστας Σημίτης(1996-2004) και οι πολιτικοί επίλεκτοι και οι κρατικοί αξιωματούχοι της “αυλής” του, ειδικά οι “κρατικοί κολλητοί” του, όπως ο Λουκάς Παπαδήμος, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας(1994-2002) και ο Θεόδωρος Καρατζάς, Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004), και επίσης κάποιοι Υπεύθυνοι Αξιωματούχοι για οικονομικά θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, συνεργάστηκαν “συνωμοτικά” για να ενταχθεί η Ελλάδα σαν κράτος μέλος στην ΟΝΕ το 2001, πάντα όμως με την “παράνομη”(Οικονομικοί Κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Κοινότητας) παρέμβαση και στήριξη της Πανίσχυρης Αμερικανικής Επενδυτικής Τράπεζας, της Goldman Sachs, η οποία και “άδειασε” σε οικονομικό επίπεδο όλες εκείνες τις “εξελικτικές ιστορικές προϋποθέσεις” για να παραμείνει η Ελλάδα ένα “Ανεξάρτητο Δυτικό έθνος-κράτος” και η Ελληνική Κοινωνία μια “Εξελιγμένη Δυτική Κοινωνία”, βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα!!! Πιο “σημαντικό” και “πραγματιστικό” τότε, ήταν το γεγονός ότι οι “οικονομικές παρενέργειες” των παράνομων τραπεζικών παρεμβάσεων της Goldman Sachs αποδυνάμωσαν την “θεσμική συνοχή” και την “οικονομική δυναμική” της Ευρωζώνης σαν την πιο Σημαντική Παγκόσμια Αγορά και το Ευρώ σαν το πιο “ισχυρό αντιμαχόμενο διεθνές νόμισμα” σε σχέση με το Αμερικάνικο Δολάριο!!!
Όλοι εσείς πραγματικά πιστεύετε ότι ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Κώστας Σημίτης, τα διάφορα ηγετικά κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και οι “κρατικοί υπασπιστές” του, όπως επίσης και Σημαντικοί Οικονομικοί Αξιωματούχοι και Πολιτικοί της Ευρωζώνης συνεργάστηκαν “άμεσα” ή “έμμεσα” σε αυτήν την “παράνομη” και “ανορθόδοξη” δημοσιονομική διαδικασία για την ένταξη της Ελλάδας σαν μόνιμο κράτος μέλος στην ΟΝΕ(Οικονομική και Νομισματική Ένωση) γιατί οι ίδιοι το αξιολόγησαν προσωπικά ότι ήταν μια “γόνιμη” και “ελπιδοφόρα” επιλογή για την οικονομική εξέλιξη της Ελλάδας και ολόκληρης της Ευρωζώνης;;; ή γιατί είχαν λάβει “προσωπικές εντολές” από Παγκόσμια Οικονομικά και Πολιτικά Κέντρα και από Διεθνείς Μασονικές Στοές στις οποίες ανήκουν σαν “μόνιμα μέλη” και θα έπρεπε να τις εκτελούν “απόλυτα” για να προστατεύσουν τα προσωπικά τους οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προνόμια που αυτοί οι “σκοτεινοί” Διεθνείς Οργανισμοί τους έχουν “παραχωρήσει”;;;;
Για να τεκμηριώσουμε πιο αντικειμενικά και διαλεκτικά τον “δολοπλόκο” και “ενδοτικό” ρόλο που έπαιξε ο Κώστας Σημίτης σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας, προωθώντας Παγκόσμια Ξένα Συμφέροντα όπως και τα Συμφέροντα του Ελληνικού Κοινωνικού Κατεστημένου, θα αναφερθούμε σε κάποιες προσωπικές του πρωτοβουλίες που “ουσιαστικά” και “πρακτικά” υπονόμευσαν τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές “ασπίδες” της χώρας του και του λαού του, όπως επίσης και της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Σύνολό της!!!
Θα ξεκινήσουμε με το “πραγματικό ιστορικό γεγονός” όταν ο Κώστας Σημίτης, Πρωθυπουργός της Ελλάδας, και οι “κρατικοί κολλητοί” του , πούλησαν τον Αύγουστο του 2003, 20 τόνους χρυσού από τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδας σε Ξένες Τράπεζες και σε Ξένους Οικονομικούς Οργανισμούς. Πρώτα από όλα, αυτοί οι 20 τόνοι χρυσού αντιπροσώπευαν το 1/6 των αποθεμάτων χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας, αποθεμάτων χρυσού του Ελληνικού Κράτους που στηρίζουν στις Παγκόσμιες Αγορές την Ελληνική Οικονομία. Δεύτερο, η εκποίηση αυτού του Ελληνικού Χρυσού πραγματοποιήθηκε “μυστικά”, δίχως την νομοθετική έγκριση του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που σημαίνει ότι όλη αυτή η διαδικασία αντιπροσώπευε μια “παράνομη πολιτική πράξη” ή ένα “νομικό κακούργημα”. Τρίτο, την εποχή που εκποιήθηκαν “μυστικά” οι 20 τόνοι του Χρυσού του Ελληνικού Κράτους από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον Κώστα Σημίτη και τους “κρατικούς κολλητούς” του, η τιμή του χρυσού Παγκοσμίως βρισκόταν σε πολύ χαμηλές τιμές, δηλαδή γύρω στα 300 Αμερικανικά Δολάρια η ουγκιά. Αυτό σημαίνει ότι ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Κώστας Σημίτης, με τους Έλληνες “πολιτικούς συντρόφους” του , “ζημίωσαν χρηματικά” το Ελληνικό Δημόσιο ενώ παράλληλα “ενίσχυσαν χρηματικά” τις Ξένες Τράπεζες που θα πουλούσαν αυτό το χρυσό αργότερα στις Παγκόσμιες Αγορές σε ανεβασμένες τιμές , αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τα αποθεματικά τους σε κεφάλαια!!!!
Η επίσημη αιτιολογία που δόθηκε πολύ αργότερα από τους Έλληνες Κρατικούς Οικονομικούς Αξιωματούχους υπεύθυνους για αυτή την “μυστική χρηματιστηριακή ανταλλαγή” ήταν, ότι αυτοί οι 20 τόνοι χρυσού(που Συνταγματικά και Νομικά είναι περιουσία του Ελληνικού Λαού) πουλήθηκαν για να επενδυθούν τα λεφτά που προσκομίσανε σε “ασφαλείς επενδυτικές τοποθετήσεις” που θα μπορούσαν να αποφέρουν μεγαλύτερες αποδόσεις(2% μέχρι 4%) , όπως σε ξένα ομόλογα και στο Ευρώ!!!
Για να κατανοήσουμε καλύτερα το “ιστορικό δεδομένο” ότι αυτή η “παράνομη πώληση” των 20 τόνων χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας δεν αποφασίστηκε από τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας και τους “κρατικούς κολλητούς” του για να ενισχύσουν ειδικά το Δημόσιο Ταμείο της χώρας, αλλά περισσότερο για να καλύψουν εκείνης της εποχής τα “αποθεματικά κενά σε κεφάλαια” μεγάλων Αμερικανικών Τραπεζών όπως την Morgan Stanley και την Lehman Brothers, θα αναφερθούμε στο “τρανταχτό ιστορικό παράδειγμα” της Μεγάλης Βρετανίας , όταν ο Gordon Brown υπηρετούσε σαν Υπουργός Οικονομικών(1997-2007) με την Κυβέρνηση των Εργατικών του Tony Blair. Ο Gordon Brown, φυσικά με την πολιτική έγκριση του Βρετανού Πρωθυπουργού, του Tony Blair(του διάσημου σύγχρονου χρυσοθήρα πολιτικού),εκποίησε “δίχως διαγωνισμό” 400 τόνους χρυσού του Κράτους από το 1999 μέχρι το 2002, τροφοδοτώντας “απευθείας” Μεγάλες Αμερικανικές Τράπεζες και Αμερικανικούς Οικονομικούς Οργανισμούς!!!
Αυτές οι “εκποιήσεις” χρυσού του Βρετανικού Κράτους από την Βρετανική Κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος, έστειλαν τις τιμές του χρυσού Παγκοσμίως στα χαμηλότερα επίπεδα σε 20 χρόνια, δηλαδή γύρω στα 250 με 300 Αμερικανικά Δολάρια την ουγκιά. Όπως με το “εκποιημένο χρυσό” από την Ελληνική “Σοσιαλιστική” Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, έτσι και με το “εκποιημένο χρυσό” της Βρετανικής Κυβέρνησης των “Εργατικών” του Tony Blair, οι Μεγάλες Αμερικανικές Τράπεζες το πούλησαν σταδιακά στις Παγκόσμιες Αγορές με “τεράστια κέρδη”, ζημιώνοντας έτσι οικονομικά την Δημόσια Περιουσία αλλά και τον Λαό αυτών των 2 κρατών, εφόσον “αυτός ο χρυσός” ανήκε “Νόμιμα” και “Συνταγματικά” στο Έθνος τους και στην Κοινωνία τους!!!
Εδώ θα ήθελα να σταθώ σε ένα “ισχυρό πολιτικό όνομα” εκείνης της εποχής, δηλαδή στις αρχές του 2000, που λειτούργησε σαν βασικός και στρατηγικός συντελεστής για τις κρίσιμες οικονομικές “ατασθαλίες” και “παρανομίες” του Κώστα Σημίτη ως Πρωθυπουργού της Ελλάδας, ακριβώς όπως ο Λουκάς Παπαδήμος, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας(1994-2002) και ο Θεόδωρος Καρατζάς, Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004). Αναφέρομαι στον Νικόλαο Γκαργκάνα (1937- ), που υπήρξε και αυτός ένα “αναπόσπαστο συνεταιράκι” στο “δωσίλογο” και “ξενόφερτο” Κονκλάβιο του Κώστα Σημίτη!!!!
Την χρονιά(2003) της “αντισυνταγματικής εκποίησης” του χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδας, ο Νικόλαος Γκαργκάνας ήταν ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας(2002-2008), αντικαταστώντας τον Λουκά Παπαδήμο που είχε αποχωρήσει το 2002, μετά που είχε ολοκληρώσει την “υποχθόνια προσφορά” του για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και στην τελική Οικονομική Πτώχευση της Ελλάδας το 2012!!! Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε το “ιστορικό γεγονός” ότι ο Λουκάς Παπαδήμος, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, διορίστηκε εκείνη την χρονιά(2002) από τις Αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης σαν Υποδιοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή μια Αγαπημένη αλλά και πολύ Διεφθαρμένη Ευρωπαϊκή Πολιτική Οικογένεια!!!
Ο Νικόλαος Γκαργκάνας δεν είναι ένα “τυχαίο άτομο” στην πολύ σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Ο ίδιος ήταν δίπλα στο Κώστα Σημίτη από την αρχή της “πολιτικής καριέρας” και της “πολιτικής ανάβασης” του τελευταίου στις δεκαετίες του 60 και του 70, ενώ όταν ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε σημαντικές υπουργικές θέσεις με την Ελληνική Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, στις δεκαετίες του 80 και του 90, ο Νικόλαος Γκαργκάνας συμμετείχε σε σημαντικές “διορισμένες κρατικές θέσεις” σαν οικονομικός σύμβουλος σε διάφορα Ελληνικά Υπουργεία και σε διάφορους Ελληνικούς Κρατικούς Οργανισμούς. Ο Νικόλαος Γκαργκάνας διορίστηκε από τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη, Πρωθυπουργό της Ελλάδας, σαν Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας το 1996, με Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας τον Λουκά Παπαδήμο και Υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Γιάννο Παπαντωνίου, και δεν αναφέρω τον τελευταίο ονομαστικά τυχαία, και θα το διαπιστώσετε αυτό αργότερα !!! Ο Νικόλαος Γκαργκάνας έληξε την θητεία του σαν Υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας το 2002, αναλαμβάνοντας την Διοίκηση αυτής της Τράπεζας(2002-2008) μετά την αποχώρηση του Λουκά Παπαδήμου εκείνη την χρονιά. Ακόμη μια φορά, ήταν ο “εκσυγχρονιστής” Έλληνας Πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης, που τον “στήριξε πολιτικά” και τον “διόρισε”!!!
Ο Νικόλαος Γκαργκάνας έπαιξε “κύριο ρόλο” σε καθοριστικές αποφάσεις και στρατηγικές για την πορεία της Ελληνικής Οικονομίας τότε, όπως επίσης και “πρωταγωνιστικό ρόλο” στο κυβερνητικό σχέδιο ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2000, από την θέση του Υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας!!! Τώρα κατανοείτε καλύτερα τι ακριβώς εννοούσα πριν, με την επισήμανση μου για το “δωσίλογο” και “ξενόφερτο” Κονκλάβιο του Κώστα Σημίτη εκείνη την πολύ Κρίσιμη και Καταστροφική Ιστορική Εποχή της Ελλάδας, δηλαδή της Ελλαδίτσας μας;;;;
Τρίτο Σκοτεινό Ιστορικό Γεγονός σχετικά με την Αποκλειστική Ομάδα των “πολιτικών προδοτών” και των “πολιτικών απατεώνων” του Έλληνα Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη(1996-2004), είναι η σταδιακή Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, ξεκινώντας από το 1999, με Κύριους Υπεύθυνους τον ίδιο τον Έλληνα Πρωθυπουργό και αυτή η Ομάδα των “αυλικών” του. Όλοι αυτοί οι “δήθεν εκσυγχρονιστές”, συνωμοτικά και εσκεμμένα προκάλεσαν την οικονομική αποδυνάμωση του μέσου Έλληνα Πολίτη και της Ελληνικής Κοινωνίας γενικότερα, ακολουθώντας μια “υποχθόνια” Πολιτική και Οικονομική Στρατηγική που σε γενικές γραμμές ολοκληρώθηκε με την ανάθεση στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και τα λεγόμενα Μεγάλα Έργα υποδομών που οικοδομήθηκαν πριν, για να μπορέσει η Ελληνική Κυβέρνηση να προωθήσει την υποψηφιότητα της χώρας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Υπερτιμημένα Κρατικά Κατασκευαστικά Έργα όπως το Μετρό της Αθήνας, το Τραμ της Αθήνας, το νέο Ελληνικό Αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” , η Αττική Οδός, και φυσικά όλες οι Νέες Αθλητικές Εγκαταστάσεις που θα εξασφάλιζαν την ομαλή εκτέλεση των διαφόρων Ολυμπιακών Αθλημάτων !!!
Από την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999 και μετέπειτα , όπως και με τα Υπερτιμημένα Μεγάλα Κατασκευαστικά Έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, Ξένα Οικονομικά Συμφέροντα, το Οικονομικό και Πολιτικό Κατεστημένο της Ελλάδας, όπως και οι Κρατικοί και Πολιτικοί Συνεργάτες του Κώστα Σημίτη, και φυσικά ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός, “τσέπωσαν” δισεκατομμύρια ευρώ που πολύ “απλά” και “αντικειμενικά” τα πλήρωσε τελικά ο μέσος Έλληνας Πολίτης , ο μέσος Έλληνας Φορολογούμενος και το Ελληνικό Δημόσιο. Αυτά τα οικονομικά και πολιτικά “ευτράπελα” της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, οδήγησαν την Ελληνική Κοινωνία και το Ελληνικό Κράτος σε μια “πραγματική” Οικονομική Πτώχευση το 2012, με ένα Δημόσιο Χρέος άνω των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ , δηλαδή πάνω από το 185% του Α.Ε.Π. της χώρας, της μικρής μας Ελλαδίτσας!!! Να τους χαιρόμαστε όλους αυτούς τους Έλληνες Πολιτικούς και Έλληνες Μεσάζοντες(ραγιάδες), της όποιας ηλικίας, του όποιου γένους, της όποιας κοινωνικής προέλευσης, της όποιας μόρφωσης, του όποιου επαγγέλματος και της όποιας “ιδεολογικής” ή “κομματικής” πολιτικής πεποίθησης!!!!!
Σχετικά τώρα με το Μεγάλο Σκάνδαλο ή την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου που πρωτοστάτησε το 1999, θα ξεκινήσω με ένα απόσπασμα από το Μέρος Ε’ των κειμένων μου για την Ελληνική Κρίση του 2012, που παρουσιάζει πολύ συνοπτικά μια “γενική εικόνα” των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραμέτρων, χαρακτηριστικών και παρενεργειών εκείνου του “κατακλυσμικού χρηματιστηριακού συμβάντος” που αφόπλισε την μελλοντική “σταθερότητα” και “εξέλιξη” της χώρας μας, της μικρής μας Ελλαδίτσας!!!
Σε αυτό το μικρό απόσπασμα λέω τα εξής, ‘…Συγκεκριμένα, με την “κατάρρευση” του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999, χιλιάδες Έλληνες μικροεπενδυτές εξαπατήθηκαν, εξαφανίζοντας μέσα σε λίγους μήνες τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής, όπως επίσης και “λεηλατήθηκαν” μεγάλο μέρος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων του κράτους που είχαν επενδυθεί σε διάφορες μετοχές του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, ιδιαίτερα σε μετοχές κρατικών εταιριών, πάντα με τις οδηγίες της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη μέσα από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης , έτσι ώστε να ενισχυθεί “πλασματικά” το Ελληνικό Χρηματιστήριο…’
‘… Δισεκατομμύρια ευρώ με το σημερινό νόμισμα της χώρας(τότε ήταν η δραχμή) φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό από τα δικά μας “Ελληνικά Λαμόγια”, αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της “χρηματικής κλοπής” των απλών Ελλήνων επενδυτών φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό από τα “Ξένα Λαμόγια” που συνεργαζόντουσαν “πολύ στενά” και “συνωμοτικά” με τα δικά μας Λαμόγια, τους “δήθεν” ντόπιους Έλληνες επιχειρηματίες αλλά και “εθνικούς προδότες”…’.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης(1996-2004) και το Κονκλάβιό του των κρατικών και πολιτικών “συνεταίρων” του, μπόρεσαν να εφαρμόσουν τις “αντεθνικές” και “ραδιούργες” κυβερνητικές στρατηγικές τους λόγω μιας “παθητικής πολιτικής στήριξης” από το Ελληνικό Κοινοβούλιο εφόσον το ΠΑΣΟΚ έλεγχε την πλειοψηφία των εδρών του, μέσα από την “δυναμική σύμπραξη” του Ελληνικού Κρατικού Μηχανισμού και των Εργατικών Συνδικάτων των Δημοσίων Υπαλλήλων(πελατειακό κράτος) και παράλληλα με την οικονομική και πολιτική “κάλυψη” Ξένων Κέντρων Εξουσίας όπως των διαφόρων Ηγεσιών την Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κεντρική Τράπεζας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Ισχυρές Πολυεθνικές Τράπεζες και Παγκόσμιοι Χρηματοπιστωτικοί Οργανισμοί σαν το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από Ιδιωτικά Αμερικανικά και Ευρωπαϊκά Οικονομικά Συμφέροντα!!! Παρ’ όλα αυτά, ένας κύριος εσωτερικός συντελεστής ή παράγοντας που “πρακτικά” και “θεσμικά” θεμελίωσε την νομιμοποίηση και προώθησε την εκτέλεση αυτής της “Σκοτεινής Κυβερνητικής Πολιτικής” του Κώστα Σημίτη και των “στενών συνεργατών” του ήταν η “θετική Ελληνική δημοσιογραφική προπαγάνδα” που έπεμπε τότε υπέρ αυτής της “διαστρεβλωμένης” και “αντεθνικής” Πολιτικής Στρατηγικής του Έλληνα Πρωθυπουργού από τα περισσότερα “ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης” και από το σύνολο των “κρατικών μέσων ενημέρωσης”!!!!!
Φυσικά, τα “κρατικά μέσα ενημέρωσης” από πολύ παλιά ελεγχόντουσαν από την Κεντρική Κυβέρνηση και πάντα στήριζαν “με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο” τους βασικούς προγραμματισμούς και τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές της όποιας Ελληνικής Κυβέρνησης, εφόσον ανέκαθεν λειτουργούσε το “πελατειακό κράτος” που σίγουρα γιγαντώθηκε μετά το 1981, με τις “προοδευτικές” Ελληνικές Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αλλά παράλληλα, και τα “ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης”, ειδικά τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια που νομιμοποιήθηκαν και αναπτύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στην δεκαετία του 90, ευθυγραμμίστηκαν με την Κυβερνητική Πολιτική και τις Κυβερνητικές Πρωτοβουλίες του Έλληνα Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη, επειδή υπήρχαν πολλά οικονομικά συμφέροντα μέσα από αυτή την “πολιτική στάση”!!! Οι διάφοροι ιδιοκτήτες Ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών που ήταν επίσης και ιδιοκτήτες ισχυρών Ημερησίων Ελληνικών Εφημερίδων, λάβαιναν αναθέσεις(δίχως νόμιμους κρατικούς διαγωνισμούς) από την Ελληνική Κυβέρνηση για τα Μεγάλα Δημόσια Έργα Υποδομών , γιατί αυτοί οι Έλληνες Επιχειρηματίες που αντιπροσωπεύουν το Οικονομικό και Κοινωνικό Κατεστημένο της χώρας, παράλληλα διέθεταν και Κατασκευαστικές Εταιρίες μεγάλου βεληνεκούς που συνεργαζόντουσαν με Ξένες Πολυεθνικές Κατασκευαστικές Εταιρίες!!!
Ανταποκρινόμενη λοιπόν σε ένα πιο “εξελιγμένο τύπο” του Ελληνικού Πελατειακού Κράτους, αυτή η οικονομικο-πολιτική “συμπόρευση” μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη και των Ιδιοκτητών των Ιδιωτικών Μέσων Ενημέρωσης έγινε πιο “συγκεκριμένη” και “αποκλειστική” με την ανάθεση σε αυτούς των Μεγάλων Κατασκευαστικών Έργων Υποδομών που εκτελέστηκαν εκείνα τα χρόνια ακριβώς πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αυτά τα Μεγάλα Δημόσια Έργα , κάποια από τα οποία έχουμε ήδη αναφέρει και που κόστισαν με τις “φουσκωμένες τιμές” τότε, πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ(με το σημερινό νόμισμα της Ελλάδας), προσέδωσαν “σεντούκια από χρυσά φλουριά” σε όλους εκείνους τους “διεφθαρμένους ντόπιους καλοθελητές”, είτε αυτοί ήταν Έλληνες Επιχειρηματίες είτε Έλληνες Πολικοί ή και Κρατικοί Αξιωματούχοι, ταυτόχρονα όμως αδειάζοντας τα Ταμεία του Κράτους και επιβαρύνοντας τις επόμενες γενιές με “υπέρογκα εξωτερικά χρέη”!!!!!
Η πολιτική επιρροή των Ελληνικών Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης είτε Κρατικών είτε Ιδιωτικών, λειτούργησε “δυναμικά” και “αποτελεσματικά” υπέρ της Κυβερνητικής Πολιτικής του Κώστα Σημίτη, ιδιαίτερα σε σχέση με το “στημένο οικονομικό παιχνίδι” της Απαξίωσης και της Κατάρρευσης του Ελληνικού Χρηματιστηρίου ξεκινώντας από το 1999. Ήταν εκείνη την εποχή που τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης περνούσαν “έντονα” και “δυναμικά” τις πολιτικές δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη, του Λουκά Παπαδήμου, Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, του Θεόδωρου Καρατζά, Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, και του Γιάννού Παπαντωνίου, τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Πολιτικές δηλώσεις που αναφερόντουσαν σε μια “ισχυρή” Ελληνική Οικονομία που θα πρέπει να στηρίζεται σε ένα Λαϊκό Καπιταλισμό, προτρέποντας τους μικροκαταθέτες Ελληνικών Τραπεζών να επενδύσουν τα χρήματά τους σε μετοχές του Ελληνικού Χρηματιστηρίου.
Σαν συνέπεια, το Ελληνικό Χρηματιστήριο οδηγήθηκε σε ανεξέλεγκτη άνοδο, φτάνοντας στις 6.350 μονάδες μέσα από “πλασματικές Μετοχές”, “πλασματικών Ελληνικών Επιχειρήσεων”, δηλαδή οι λεγόμενες “φούσκες”, που πρακτικά και πραγματιστικά δεν αντιπροσώπευαν “παραγωγικές” και “κερδοφόρες” οικονομικές μονάδες!!! Αυτή η “υποχθόνια” Κυβερνητική Οικονομική Προπαγάνδα συνεχίστηκε “σταθερά” και “αμετάκλητα” από τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης και μετά την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999, με αποτέλεσμα πολλοί μικροεπενδυτές να χάσουν σχεδόν όλα τα λεφτά τους μέσα σε μερικούς μήνες!!!!
Για τον Έλληνα Πρωθυπουργό, τον Κώστα Σημίτη, και για την “μαφιόζικη κλίκα” του των Ελλήνων Πολιτικών, των Ελλήνων Κρατικών Αξιωματούχων, όπως και των Ξένων και Ντόπιων Επιχειρηματιών και Τραπεζιτών, ήταν εκείνη την κρίσιμη εποχή “επιτακτικό” να παρουσιάσουν μια “δήθεν” σταθεροποίηση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου και φυσικά της ίδιας της Ελληνικής Οικονομίας , γιατί έπρεπε ο Κώστας Σημίτης με το πολιτικό του κόμμα το ΠΑΣΟΚ , να εμφανιζόταν(εικονική πραγματικότητα) σαν ένας “ισχυρός” και “πετυχημένος” Έλληνας Πολιτικός Ηγέτης για τις επόμενες Ελληνικές Κοινοβουλευτικές Εκλογές του 2000!!! Στα πλαίσια αυτής της “φιλόδοξης” και “μακιαβελικής” πολιτικής φιλοσοφίας, ο Κώστας Σημίτης μέσα από “αντιδημοκρατικές” και “αντισυνταγματικές” ενέργειες και κινήσεις και στηριζόμενος στις “εκτεταμένες” και “απολυταρχικές” εξουσίες του Λουκά Παπαδήμου, Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, του Θεόδωρου Καρατζά, Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, και του Γιάννου Παπαντωνίου, Υπουργό Εθνικής Οικονομίας τότε, ανέβασε “τον δείκτη” του Ελληνικού Χρηματιστηρίου “τεχνητά”, αγοράζοντας “επιλεγμένες μετοχές”, ιδιαίτερα μετοχές Ελληνικών Κρατικών Επιχειρήσεων, με χρήματα των Ελλήνων Φορολογούμενων που είχαν καταθέσεις σε Ελληνικές Κρατικές Τράπεζες, όπως και με χρήματα από τα “αποθεματικά κεφάλαια” των Ελληνικών Κρατικών Ασφαλιστικών Ταμείων!!!!
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης, ήθελε “με κάθε τρόπο” και “με κάθε μέσον” να κερδίσει τις επόμενες Ελληνικές Κοινοβουλευτικές Εκλογές του 2000 με το ΠΑΣΟΚ , που ήταν και ο Πρόεδρος αυτού του κοινοβουλευτικού πολιτικού κόμματος, όχι μόνο γιατί επεδίωκε και αναζητούσε να διαιωνίσει την “ολιγαρχική πολιτική εξουσία” του σαν ένας αυθεντικός Οθωμανός Φεουδάρχης του 18ου αιώνα, αλλά επίσης γιατί εκείνη την περίοδο, δηλαδή μεταξύ του 2000 και του 2004, θα κατασκευαζόντουσαν τα περισσότερα από τα Μεγάλα Δημόσια Έργα Υποδομών, ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αυτά τα Μεγάλα και Πανάκριβα Δημόσια Έργα θα κόστιζαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ένα σημαντικό μέρος πληρωμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και “φυσικά” ο Κώστας Σημίτης, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, στόχευε έτσι ώστε ο ίδιος με τους ντόπιους και τους ξένους “συνεργάτες” του, είτε επιχειρηματίες είτε πολιτικούς, να βρεθούν στις “κατάλληλες” και “στρατηγικές” θέσεις για να μοιραστούν μεταξύ τους αυτά τα “τεράστια χρηματικά λάφυρα”!!!!!
Θα πρέπει τώρα, να επικεντρωθούμε ακόμη μια φορά και με περισσότερη “σαφήνεια” στην σημαντική πολιτική και κοινωνική επιρροή των Ελληνικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης(Μ.Μ.Ε.), είτε των Ιδιωτικών είτε των Κρατικών, στην “διάδοση”, στην “νομιμοποίηση” και στην “ενίσχυση” της Κυβερνητικής Στρατηγικής του Κώστα Σημίτη με βασικό της πρόγραμμα την Ελληνική Οικονομική και Πολιτική “διαμεσολάβηση”(ραγιαδισμός) για την “προστασία” και την “κάλυψη” Διεθνών Συμφερόντων στον Ελλαδικό γεωπολιτικό χώρο και ταυτόχρονα, την οικονομική και πολιτική “απαξίωση” και “αποδυνάμωση” του Ελληνικού Κράτους και του Ελληνικού Έθνους!!! Αυτή η “πολιτική συνωμοσία” του Έλληνα Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη, με τους “ραγιάδες” Έλληνες πολιτικούς και κρατικούς “συντρόφους” του, δηλαδή το Πολιτικό Κονκλάβιό του, στόχευε έτσι ώστε η Ελλάδα σαν χώρα και σαν κοινωνία να είναι “ευάλωτη” και “ανεπαρκείς” για να διαθέτει τα μέσα και τις δυνατότητες να αντιμετωπίσει δυναμικά και συγκροτημένα τις όποιες “καταστρατηγικές εθνικές επιθέσεις” προερχόμενες από τα διάφορα Διεθνή Κέντρα Εξουσίας αλλά και από ένα σημαντικό κομμάτι του Οικονομικού και Κοινωνικού Ελληνικού Κατεστημένου που είχε περισσότερα “κοινά σημεία”(προσωπικά συμφέροντα) σαν μεσάζοντες με τους Ξένους Οικονομικούς και Πολιτικούς Παράγοντες παρά με την ίδια την Πατρίδα τους, την Κοινωνία τους και το Έθνος τους!!!!
Λοιπόν, για να αποκαλύψουμε “κάπως” το πόσο “πουλημένα τομάρια” και το πόσο “εθνικοί προδότες” είναι οι δικοί μας Έλληνες Πολιτικοί και Έλληνες Κρατικοί Αξιωματούχοι, θα αναφερθούμε σε μια “επίσημη” δήλωση ή συμβουλή , του Θεόδωρου Καρατζά, του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004), που ο ίδιος διατύπωσε μέσα από μια συνέντευξη που είχε δώσει στην Μεγάλη Ημερήσια Ελληνική Εφημερίδα “Το Βήμα” τον Νοέμβριο του 2000, ένα χρόνο μετά την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου μέσα από “στημένα οικονομικά τεχνάσματα” της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, και μερικούς μήνες πριν την ένταξη της Ελλάδας σαν μόνιμο κράτος-μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης(Ο.Ν.Ε.) ή της Ευρωζώνης, ακόμη μια φορά μέσα από “στημένα οικονομικά τεχνάσματα” της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη!!! Οι δύο αυτές “κρίσιμες ιστορικές περιπτώσεις” ή τα δύο αυτά “κρίσιμα ιστορικά γεγονότα” συνέβησαν για να “εξυπηρετήσουν” τις οικονομικές επιδιώξεις(χρυσά φλουριά) και τα πολιτικά συμφέροντα Ξένων Κέντρων Εξουσίας, και σε δεύτερο βαθμό, τις οικονομικές επιδιώξεις(χρυσά φλουριά) και τα πολιτικά συμφέροντα σημαντικού μέρους της Ελληνικής Άρχουσας Τάξης .Οι δύο αυτοί παράλληλοι σχηματισμοί, λειτουργώντας σαν καλοί Οικονομικοί και Πολιτικοί Συνεταίροι “δεν έδιναν πεντάρα” για την Οικονομική Αυτοδιάθεση, την Πολιτική Ανεξαρτησία και την Εθνική Αξιοπρέπεια της Ελλάδας και της Ελληνικής Κοινωνίας γενικότερα!!!!
Ο Θεόδωρος Καρατζάς, Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, της μεγαλύτερης εμπορικής τράπεζας της χώρας, στις 19 Νοεμβρίου του 2000, απαντώντας σε ερωτήσεις ενός δημοσιογράφου της Ελληνικής Ημερησίας Εφημερίδας “Το Βήμα”, συμβουλεύει τους Έλληνες Αναγνώστες της, ένα κοινό που σε γενικές γραμμές αντιπροσωπεύει την μεσοαστική τάξη της Ελληνικής Κοινωνίας, λέγοντας τα εξής, ‘…Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι πλέον αποκλειστικός διαχειριστής της λαϊκής αποταμίευσης. Έτσι τα μακροπρόθεσμα κεφάλαια του επιχειρηματικού τομέα αντλούνται απευθείας από την κεφαλαιαγορά, εξέλιξη η οποία συνεισφέρει στη βελτίωση της κεφαλαιακής δομής των επιχειρήσεων. Η επιτυχία των επιχειρήσεων, με την σειρά της, αντανακλάτε στον ευρύτερο αριθμό των μετοχών της. Η αύξηση μακροπροθέσμων κεφαλαίων βέβαια δεν πρέπει να γίνεται μόνο με την μορφή του μετοχικού κεφαλαίου αλλά με αυτήν του εταιρικού δανεισμού μέσω ομολόγων. Η δεύτερη αυτή εναλλακτική δεν είχε πλήρως αξιοποιηθεί λόγω του ατελούς νομικού πλαισίου που υπήρχε ως σήμερα, το οποίο έχει εσχάτως εξομαλυνθεί. Κατά συνέπεια, η βέλτιστη κατανομή των πηγών άντλησης κεφαλαίων για μια εταιρία δίνει ουσιαστικά αξία στους μετόχους. Ταυτόχρονα, το επενδυτικό κοινό αποκτά πολλές επιλογές για μακροπρόθεσμες επενδύσεις…’ .
Από τα λεγόμενα ή τις “οικονομικές συμβουλές” του Θεόδωρου Καρατζά προς το Ελληνικό Κοινό, 1 χρόνο μετά την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, αναγνωρίζουμε στο πρόσωπό του, “καθαρά” και “ξάστερα”, ένα πουλημένο, ανήθικο και αντεθνικό “πολιτικό κουμάσι”!!! Ο Θεόδωρος Καρατζάς, για να ενισχύσει την “ηγετική κυβερνητική υπόσταση” του Έλληνα Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη, και ταυτόχρονα για να “θωρακίσει” την κρατική ηγεμονική θέση του Έλληνα Πρωθυπουργού σαν του “κύριου Έλληνα διαμεσολαβητή” ή σαν του “πρωτοκλασάτου Έλληνα ραγιά” που θα υπερασπίσει και θα προστατεύσει όλα εκείνα τα Ξένα Οικονομικά και Πολιτικά Συμφέροντα στην “πατρίδα” του, ακόμη μια φορά προτρέπει τους Έλληνες Πολίτες, είτε καταθέτες σε τράπεζες είτε ιδιοκτήτες εταιριών, να επενδύσουν πάλι τα χρήματά τους στο Ελληνικό Χρηματιστήριο, αν και πάρα πολλοί Έλληνες επενδυτές σε αυτό το Χρηματιστήριο είχαν χάσει σημαντικά χρηματικά ποσά την προηγούμενη χρονιά μέσα από τα “οικονομικά τερτίπια” της Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη!!!
Τελικά, μέχρι το 2006, το Ελληνικό Χρηματιστήριο είχε “σχεδόν” διαλυθεί και “ακόμη μια φορά” Έλληνες επενδυτές σε ομόλογα και σε μετοχές του Ελληνικού Χρηματιστηρίου έχασαν τεράστια χρηματικά ποσά, και για αυτό ας είναι καλά οι οικονομικές συμβουλές του Θεόδωρου Καρατζά, του Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, και όλων εκείνων των Ελλήνων Πολιτικών και των Ελλήνων Κρατικών Αξιωματούχων που στήριξαν την “ξενόφερτη” και “αντεθνική” Ελληνική Κυβερνητική Πολιτική του Κώστα Σημίτη στην Πατρίδα τους!!!
Για να ολοκληρώσω αυτή την “σάπια”, “προδοτική” και “μελανή” εικόνα του Πραγματικού Ιστορικού Περιεχομένου της Ελληνικής Κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη(1996-2004), θα ήθελα να αναφέρω το Πραγματικό Ιστορικό Γεγονός όπου “ακριβώς μετά” την Κατάρρευση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου το 1999, ο “ανήθικος” και “διπολικός” Κώστας Σημίτης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, δήλωσε “επίσημα” στον Ελληνικό Τύπο και φυσικά στο Ελληνικό Κοινό, ‘ Ας πρόσεχαν!!!’, επιρρίπτοντας τις ευθύνες αυτής της “σκανδαλώδης χρηματικής απάτης” στους Έλληνες επενδυτές του Ελληνικού Χρηματιστηρίου, ειδικά στους χιλιάδες Έλληνες μικροεπενδυτές!!!
Τώρα, ρωτάω όλους εσάς, αντικειμενικά και ορθά, “είναι για φτύσιμο” ο Θεόδωρος Καρατζάς, Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας(1996-2004), όπως και ο Κώστας Σημίτης, ο Έλληνας Πρωθυπουργός(1996-2004);;;, το “alter ego” του πρώτου!!! Ναι ή Όχι;;;; Εγώ απαντάω αμέσως, λέγοντας ότι και τα δύο αυτά “πολιτικά υποκείμενα” και “ένδοξοι πατριώτες”, όπως και εκατοντάδες άλλοι Έλληνες Προδότες του “στενού κύκλου” τους, είτε αυτοί ήταν Έλληνες Πολιτικοί, Έλληνες Κρατικοί Αξιωματούχοι είτε Έλληνες Επιχειρηματίες, θα έπρεπε “απλά” και “χαλαρά” να είχαν οδηγηθεί στο “εκτελεστικό απόσπασμα” για Εσχάτη Προδοσία, μια “νομότυπη λαϊκή δικαιοσύνη” που έχει εφαρμοστεί στην Χώρα μας από τα Αρχαία Χρόνια!!!
Αντιγόνη Λουδιάδη
(μια σύγχρονη Μείδια)