Το παιδί μας
Εδώ και πολλά χρόνια,πηγαίνω σε μια κλειστή πισίνα ,γιατί αγαπώ το κολύμπι και επίσης επειδή η επαφή μου με το νερό με ηρεμεί και με αναζωογονεί.Οι ώρες που κολυμπάω είναι μεταξύ 1μ.μ. και 3μ.μ., πρώτα από όλα γιατί είναι οι ώρες μου οι ελεύθερες (λόγω των ιδιαιτέρων μαθημάτων),ενώ τις ωρες αυτές είναι λίγα τα άτομα που επισκέπτονται το κολυμβητήριο.Παράλληλα αυτές τις ώρες δεν υπάρχουν νέα παιδιά,που σημαίνει ηρεμία και ησυχία. Πριν περίπου τρία χρόνια,παρατήρησα ένα μικρό αγοράκι να έρχεται στην πισίνα με προσωπική δασκάλα κολύμβησης. Το παρατήρησα γιατί εκείνες τις ώρες δεν κολυμπούν παιδιά αλλά και διότι το αγοράκι φαινόταν καχεκτικό ,μικροσκοπικό, φοβισμένο και όχι τόσο διατεθημένο ν΄ακολουθήσει τις οδηγίες της δασκάλας του.Είχα υπολογίσει (λάθος) ότι το αγοράκι θα πρέπει να ήταν μεταξύ 7 και 8 χρονών.
