Έχω επιλέξει να δημοσιοποιήσω μήνυμα ενός αναγνώστη (ανώνυμα) της ιστοσελίδας μου όπως επίσης και την απάντησή μου σε αυτόν, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να αποσαφηνίσω κάποιες υπαρξιακές και όχι κοινωνικές θέσεις που στηρίζω σχετικά με την ταυτότητα του Σύγχρονου Ανθρώπου μέσα από την πολιτισμική του εξέλιξη των τελευταίων 7,000 χρόνων- δηλαδή από την εγκατάσταση καλά οργανωμένων ανθρώπινων κοινοτήτων(οικισμοί, πλεονάσματα βασικής τροφής μέσω μιας επιτηρούμενης γεωργίας και κτηνοτροφίας, εξειδίκευση εργασίας, κοινωνικο-πολιτική ιεράρχηση, κλπ.). Μέσα από αυτό το πέρασμα του “πολιτισμικού” χρόνου και της “πολιτισμικής” εξέλιξης, ο Σύγχρονος Άνθρωπος απέδειξε πως διαθέτει εκείνες τις βιολογικές δυνατότητες για να “μεγαλουργεί” με την πραγματική έννοια της λέξης, που δεν έχει καμία σχέση με εξουσία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση, με τεχνολογία που σκοτώνει ανθρώπινες ζωές και το φυσικό περιβάλλον, με κατασκευαστικά επιτεύγματα που δοξάζουν το Ανθρώπινο Είδος σαν το επίκεντρο της Γης αλλά και του Σύμπαντος, ούτε τελικά έχει καμία σχέση με τη συσσώρευση υλικών αγαθών σε βάρος της ποιότητας ζωής όλων, ανθρώπων και άλλων ζωντανών που βιώνουν μαζί μας πάνω σ’ αυτόν τον ταλαιπωρημένο πλανήτη που ο Άνθρωπος τον ονόμασε Γη.

(περισσότερα…)

(το συγκεκριμένο κείμενο για τις τελευταίες μέρες του τότε νέου Αλέξανδρου Ωνάση το αφιερώνω στους πρώην Έλληνες μαθητές και στις πρώην Ελληνίδες μαθήτριές μου που συνεχίζουν να πουλάνε τρέλα στην καθημερινή τους ζωή και να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν γι’ αυτά που πραγματικά συμβαίνουν γύρω τους. Κακό δικό τους!!!)

Ξεκινώντας αυτό το μέρος που περιγράφει με περισσότερη λεπτομέρεια τις “πραγματικές” συνθήκες και τα “πραγματικά” δεδομένα σχετικά με το αεροπορικό “ατύχημα” που αφαίρεσε την ζωή του Αλέξανδρου Ωνάση, θα θέλαμε ακόμη μια φορά να καταγράψουμε το “επίσημο” πόρισμα πραγματογνωμοσύνης που εξέδωσε ο τότε Πρόεδρος του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και μελλοντικός Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο κ. Στέφανος Ματθίας – ένα δικαστικό πόρισμα στο οποίο συνέκλιναν οι τρεις “νόμιμοι” και “επίσημοι” φορείς αεροναυπηγικής πραγματογνωμοσύνης, δηλαδή η Επιτροπή Διερευνήσεως Ατυχημάτων της Ελληνικής Πολιτικής Αεροπορίας, η Επιτροπή Ασφάλειας Πτήσεων της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και ο βρετανός τεχνικός εμπειρογνώμονας αεροναυπηγικής , ο κ. Adam Hunter, ο οποίος αντιπροσώπευε νομικά την πλευρά του Αριστοτέλη Ωνάση. Αυτό το δικαστικό πόρισμα που εξεδόθη τον Ιούλιο του 1973, διατύπωνε τα εξής για τα αίτια του αεροπορικού “δυστυχήματος”, “…η αντίθετος της κανονικής λειτουργίας των πηδαλίων κλίσεως, οφειλόμενη στην αντίστροφον σύνδεσιν των συρματόσχοινων κινήσεως αυτής. Ακόμη συνετελέσασαι αιτίαι είναι η πλημμελής επίβλεψις και έλεγχος των εις το αεροσκάφος εκτελεσθεισών εργασιών, υπό των αρμοδίων τεχνικών υπηρεσιών, όπως και ο μη εντοπισμός υπό του χειριστού (δηλαδή του Αλέξανδρου Ωνάση) της αντιστρόφου ανταποκρίσεως των πηδαλίων κλίσεως, κατά τον προ της πτήσεως έλεγχον…” (σελ.3.http://www.tovima.gr/default.asp?pid).

(περισσότερα…)

Όπως είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο μέρος του άρθρου μας για τον Αριστοτέλη Ωνάση, ο μοναχογιός του, ο Αλέξανδρος Ωνάσης, μερικούς μήνες πριν τον θάνατό του σε αεροπορικό “ατύχημα” στο αεροδρόμιο των Αθηνών, είχε ανακοινώσει στον πατέρα του “επίσημα” ότι πρώτα απ’ όλα θα εγκατέλειπε την Ολυμπιακή Αεροπορία και επίσης ότι θα παντρευόταν την Fiona Thyssen και θα ζούσαν μαζί στο “δικό” τους σπίτι που είχαν “οι δυο τους” αγοράσει στη Δυτική Ευρώπη. Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ήθελε ν’ απαλλαγεί από τις “αφόρητες” ψυχολογικές πιέσεις του πατέρα του και είχε βρει το “αντίδοτο” στις σχέσεις αγάπης και έρωτα που είχε συνάψει με την πλούσια, δυναμική και απελευθερωμένη Fiona Thyssen, μια ώριμη γυναίκα 16 χρόνια μεγαλύτερή του (σελ.3 – http://www.men.gr/58/onasis/index8.htm).

(περισσότερα…)

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης, μοναχογιός του Αριστοτέλη Ωνάση και της Αθηνάς (Τίνας) Λιβανού, γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 20 Απριλίου 1948 και πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1973 στην Αθήνα σε αεροπορικό “δυστύχημα” στην ηλικία των 24 ετών- μάλλον από δολοφονική ενέργεια και χάρη στις απέραντες εμμονές του πατέρα του να λειτουργεί σαν παντοκράτορας στον επιχειρηματικό κόσμο αλλά και στην οικογενειακή του ζωή. Στην συνέχεια, θα προσπαθήσουμε κάπως να προσδιορίσουμε τι ακριβώς συνέβηκε εκείνη την τραγική μέρα του αεροπορικού δυστυχήματος στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα και ποια τα πιθανά αίτια.

(περισσότερα…)

Ο Αλέξανδρος Ωνάσης (1948-1973), μοναχογιός του Αριστοτέλη Ωνάση, παρά την νεαρή ηλικία του και τα “χρυσά φλουριά” του πατέρα του, το λίγο διάστημα που έζησε σαν ενήλικας, απέδειξε ότι όχι μόνο διέθετε δυνατή προσωπικότητα και ένα εύστροφο μυαλό, αλλά επίσης αντιμετώπιζε την καθημερινότητα με τόλμη, με πάθος, με πολύ συναίσθημα, αλλά και με αντικειμενικότητα, σε αντίθεση με τον πατέρα του και μέντορά του (με την αρνητική έννοια). Ο Αλέξανδρος κάποια στιγμή, αναφερόμενος στις σχέσεις του πατέρα του με την σύζυγό του, την Jackie Kennedy, είπε τα εξής:”…Ο πατέρας μου λατρεύει τα ονόματα (τους ισχυρούς και διάσημους) και η Jackie λατρεύει τα λεφτά…” (μετ. Από τ΄ αγγλικά) (σελ. 1. http://thinkexist.com/quotes/alexander_onassis/).

(περισσότερα…)

Στα προηγούμενα μέρη του άρθρου μας για τον Αριστοτέλη Ωνάση, περιγράψαμε τις στρατηγικές του, τις προσωπικές του επιδιώξεις και το ήθος του στα πλαίσια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του διεθνώς, και το πως εκμεταλλεύτηκε μ’ένα "στυγνό" και ακραίο "εγωκεντρικό" τρόπο αντιπάλους, συνεταίρους και κοινωνίες, ιδιαίτερα όταν όλοι αυτοί οι παράγοντες βρισκόντουσαν σε ευάλωτη ή ανοχύρωτη θέση απέναντι στις "αρπακτικές" προθέσεις και επιθέσεις του έλληνα εφοπλιστή. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, αντιμετώπισε τις "τελείως" προσωπικές σχέσεις του ,είτε αυτές αφορούσαν την ίδια του την οικογένεια, είτε τις 3 γυναίκες που σημάδεψαν την ζωή του, δηλαδή την Αθηνά Λιβανού, την Μαρία Κάλλας και την Jackie Kennedy. Στα πρώτα μέρη του άρθρου μας για τον Ωνάση, είχαμε αναφέρει πως από νεαρή ηλικία , ξεκινώντας την μακρά και πολυσύνθετη επιχειρηματική του πορεία από την Αργεντινή, χρησιμοποίησε την "ανδρική" του γοητεία και το "σεξουαλικό" του ένστικτο για να προσεγγίσει αρχικά “ώριμες” γυναίκες με οικονομικό και κοινωνικό κύρος(άρχουσα τάξη) , ενώ την στιγμή που έγινε κοινωνικά αποδεκτός σαν ένας ανερχόμενος πετυχημένος εφοπλιστής, άρχισε να "στοχεύει τα πυρά" του προς εκείνες τις γυναίκες που θα τον έκαναν διάσημο στην "οικονομική αφρόκρεμα" της υφηλίου, ιδιαίτερα στον κύκλο των Ελλήνων Εφοπλιστών. Έτσι παρατηρούμε πως οι "ώριμες" πλούσιες γυναίκες της υψηλής…

Αφήσαμε την “Ολυμπιακή Αεροπορία” για τον επίλογο, γιατί πιστεύω πως είναι εκείνη η επιχειρηματική πράξη του Ωνάση που εκθέτει περισσότερο την “μονοδιάστατη” και “στυγνή” προσωπικότητα του “έλληνα εφοπλιστή” (Neanderthal), αλλά και την μανία των σύγχρονων Ελλήνων να μυθοποιούν την “μετριότητα” και το “ψέμα”. Αναλύοντας τα διάφορα στοιχεία για την “Ολυμπιακή Αεροπορία”, θα διαπιστώσουμε το μεγάλο χάσμα που υπάρχει μεταξύ τις “σύγχρονες ελληνικές μυθοπλαστίες” και την “σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα” (σε όλα τα μήκη και πλάτη), όπως επίσης και τις απέραντες διαστάσεις “υποκρισίας” και “αμοραλισμού”* που ο ίδιος ο Ωνάσης διέθετε, εφόσον πάντα το έπαιζε πολύ “Ρωμιός”, που λάτρευε τον ελληνικό πολιτισμό (αρχαίο και σύγχρονο), που σεβόταν το “ελληνικό γένος” του και που ήταν βαθιά ερωτευμένος με τα φυσικά κάλη της Ελλάδας. Νομίζω ότι αυτήν την “υπερλατρεία” του ελληνικού στοιχείου την εκφράζουν σχεδόν όλοι οι σύγχρονοι Έλληνες-το πόσο αυθεντικό και πηγαίο είναι αυτό το συναίσθημα, ας το ρωτήσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

(περισσότερα…)

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ξεκινά ουσιαστικά τις ναυτιλιακές του επιχειρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1930 στην Αργεντινή, όταν επενδύει τα πρώτα του λεφτά αγοράζοντας δύο παλιά ατμόπλοια, τα οποία και τα ονομάζει “Σωκράτη” και “Πηνελόπη” προς τιμή των γονιών του. Σ΄αυτές τις “επιδερμικές οικογενειακές συναισθηματικές εκδηλώσεις”, εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα “πρώτοι”!! Σύντομα όμως ο Ωνάσης συνειδητοποιεί πως οι μεγάλες απολαβές μελλοντικά βρίσκονται στην μεταφορά πετρελαίου από θάλασσα. Έτσι μετέπειτα, οι περισσότερες κινήσεις του στην ναυσιπλοία θα ήταν τα δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαίου, ιδιαίτερα από τις χώρες παραγωγής πετρελαίου της Μέσης Ανατολής.

(περισσότερα…)

Την πιο ακριβή και ολοκληρωμένη περιγραφή όσον αφορά την “φιλοσοφία ζωής” του Ωνάση την διατύπωσε ο στενότερος συνεργάτης του και πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, ο Στέλιος Παπαδημητρίου. Ο ίδιος είπε τα εξής για τον Αριστοτέλη Ωνάση: “Οι επιχειρηματικές βλέψεις και φιλοδοξίες του ήταν μεγάλες. Είχε από νωρίς καταλάβει ότι η ζωή ανήκει στους δυνατούς που τολμούν, όχι στους τολμηρούς που είναι αδύναμοι, ή στους δυνατούς που κάθονται φρόνιμα. Είχε μια λατρεία στο θάρρος και τη δύναμη του ανθρώπου, και άπλωνε το χέρι του όσο πιο μακριά μπορούσε. Με προσοχή όμως για να μην του το κόψουν” (σελ. 8 – www.rodosport.gr/enlefko/onasis.htm).

(περισσότερα…)

Υπάρχουν δύο βασικές αιτίες που έχω επιλέξει τον Αριστοτέλη Ωνάση σαν το “σύγχρονο πρότυπο” του Ανθρώπου “Neanderthal”-η μία είναι προσωπική και η άλλη είναι πιό γενική. Η πρώτη αιτία που διάλεξα τον Αριστοτέλη Ωνάση σαν το σύγχρονο πρότυπο “Neanderthal”, έχει σχέση με τον μεγάλο γιό της φίλης που έχω γράψει τα τόσα γράμματα στην ιστοσελίδα μου, και που ήταν μαθητής μου από τα 12 του χρόνια, μέχρι που έφυγε στο εξωτερικό για σπουδές. Ο πατέρας του, που είναι ένας πραγματικά πετυχημένος επιχειρηματίας, μόνο μιά φορά(από ότι γνωρίζω) του έκανε δώρο βιβλίο, και αυτό σε ηλικία 17 ετών. Το μοναδικό αυτό βιβλίο, ήταν η βιογραφία του Αριστοτέλη Ωνάση, γιατί όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο γιός, ήθελε ο πατέρας του να του περάσει τις “κατάλληλες” πληροφορίες για το πως ένα άτομο μπορεί να γίνει “κοινωνικά πετυχημένο” και φυσικά “οικονομικά ισχυρό”. Για τον γιό, αυτή η κίνηση του πατέρα του του φάνηκε παράξενη”εκείνη την εποχή”, και δεν νομίζω πως διάβασε το βιβλίο ποτέ.

(περισσότερα…)