Την πιο ακριβή και ολοκληρωμένη περιγραφή όσον αφορά την “φιλοσοφία ζωής” του Ωνάση την διατύπωσε ο στενότερος συνεργάτης του και πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, ο Στέλιος Παπαδημητρίου. Ο ίδιος είπε τα εξής για τον Αριστοτέλη Ωνάση: “Οι επιχειρηματικές βλέψεις και φιλοδοξίες του ήταν μεγάλες. Είχε από νωρίς καταλάβει ότι η ζωή ανήκει στους δυνατούς που τολμούν, όχι στους τολμηρούς που είναι αδύναμοι, ή στους δυνατούς που κάθονται φρόνιμα. Είχε μια λατρεία στο θάρρος και τη δύναμη του ανθρώπου, και άπλωνε το χέρι του όσο πιο μακριά μπορούσε. Με προσοχή όμως για να μην του το κόψουν” (σελ. 8 – www.rodosport.gr/enlefko/onasis.htm).
Από αυτή την “διπλωματική” αλλά και “επιχειρηματικά” αντικειμενική αξιολόγηση του Αριστοτέλη Ωνάση από κάποιον που τον γνώριζε σε βάθος, θα μπορούσαμε εύκολα να κατανοήσουμε το πώς ο Ωνάσης, μ΄ένα “απλοικό”, “μονοδιάστατο” και “δογματικό” τρόπο συσχέτιζε την “ανθρώπινη δύναμη” και το “ανθρώπινο θάρρος” με την “ανθρώπινη ικανότητα” να μπορεί ν΄αρπάζει, να συνθλήβει και ν΄αποκτά όσο περισσότερα αγαθά και εξουσίες “είναι (παρα-)φύσει δυνατόν”!!!Τα πάντα για το προσωπικό του κοινωνικό κύρος, αδιαφορώντας παντελώς για την “οικουμενική ευεργετική διάσταση” (αλτρουισμός, ενσυναίσθημα) της ανθρώπινης δύναμης και του ανθρώπινου θάρρους. Μέχρι το τραγικό του τέλος, ο Ωνάσης αγνοούσε επιμελώς και με ατάραχη επιμονή αυτήν την “πανανθρώπινη ευεργετική διάσταση” που προσέφερε η φύση στον Άνθρωπο. Τις δυνατότητες, την έμπνευση και το όραμα (υπέρβαση της προσωπικής μας θνητής ύπαρξης) να μεγαλουργήσει στις τέχνες, στις επιστήμες και στην εξελιγμένη διαλεκτική σκέψη με άμεση αναφορά στην κοινή ανθρώπινη πορεία και στην αισθητική της ανθρώπινης ύπαρξης στο σύνολό της.
Ένα από τα ελάχιστα λεγόμενα του Ωνάση που έχουν καταγραφεί είναι και το επόμενο:”Δεν έχω φίλους ούτε και εχθρούς- μόνο ανταγωνιστές” (brainyquote. com-posted by wdwdems). Και πράγματι πιστεύω πως ο Ωνάσης έτσι έβλεπε τους πάντες, ακόμα και τους πιο κοντινούς του ανθρώπους, ακόμα και την ίδια του την οικογένεια όπως και θα στοιχειοθετήσω στο τρίτο μέρος της αφήγησής μου γι΄αυτόν. Είχε αντιμετωπίσει ανταγωνιστικά τις “γυναίκες της ζωής του”, δηλαδή την Αθηνά Λιβανού, την Μαρία Κάλλας και την Jackie Kennedy, όπως επίσης και τα δύο μοναδικά παιδιά του, τον Αλέξανδρο και την Χριστίνα. Ο Ωνάσης δεν μπορούσε ν΄αγαπήσει “πραγματικά” γιατί ήθελε πάντα τον απόλυτο έλεγχο, αγνοώντας “συνειδητά” την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω του.
Θα ήθελα τώρα να σταθώ σε δύο λεπτομέριες που δεν ανέφερα στο πρώτο μέρος του άρθρου μου για τον Αριστοτέλη Ωνάση. Είχα περιγράψει πως στην Αργεντινή ο Ωνάσης χρησιμοποίησε “σεξουαλικά” διάφορες ώριμες αλλά πλούσιες γυναίκες της άρχουσας τάξης της χώρας για να μπορέσει ν΄αναρριχηθεί κοινωνικά και ιδιαίτερα επιχειρηματικά, αλλά αυτό που παρέλειψα είναι το γεγονός ότι εκείνη την εποχή, ο Ωνάσης είχε επίσης “σεξουαλικές” σχέσεις με την Eva Peron, την σύζηγο του στρατιωτικού ηγέτη και προέδρου της Αργεντινής, τον Huan Peron (1946-1952). (σελ. 3 – www.rodosport.gr/enlefko/onasis.htm). Η ίδια το 1951, είχε αποδεχτεί το χρίσμα του κυβερνώντος κόμματος των Περονικών για την θέση του Αντιπροέδρου της Αργεντινής. Υπάρχει η φήμη ότι για την πρώτη του “σεξουαλική” επαφή με την Eva Peron, ο Ωνάσης πλήρωσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, αλλά γι΄αυτόν ήταν μια πολύ καλή επένδυση. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης μπορούσε να καυχιέται σε όλους τότε και σ΄όλη του την ζωή πως είχε την “μαγκιά” και την “τόλμη” να “κατακτήσει” σεξουαλικά την γυναίκα του Προέδρου της Αργεντινής, την χώρα που τον φιλοξένησε όταν αυτός ήταν “απένταρος” και δίχως καμία επαγγελματική προοπτική.
Το δεύτερο στοιχείο που θέλω ν΄αναφέρω είναι το γεγονός ότι “ναί μεν” ο Αριστοτέλης Ωνάσης θέλοντας να “εισβάλλει” στο Ελληνικό Εφοπλιστικό καταστημένο, προσέγγισε “σεξουαλικά” και τελικά κατάφερε να παντρευτεί την μικρή κόρη του Σταύρου Λιβανού, την Αθηνά Λιβανού, στα 17 της χρόνια, αλλά αυτό που ξέχασα να επισημάνω είναι ότι η πρώτη συνάντηση μεταξύ τους έγινε στο Plazza Hotel στην Νέα Υόρκη, την άνοιξη του 1943. Τότε, η Αθηνά ήταν μόλις 14 ετών, και διέμενε στην σουίτα του πατέρα της μαζί με την μητέρα της Αριέτα και την μεγαλύτερη αδερφή της(κατά τρία χρόνια) Ευγενία. (σελ. 4 – www.rodosport.gr/enlefko/onasis.htm). Ο Ωνάσης έκανε τα πάντα για να γοητέψει αυτό το πανέμορφο κοριτσάκι, αλλά η Αθηνά προτιμούσε τότε τον συνομίλικο φίλο του και νέο εφοπλιστή, τον Σταύρο Νίαρχο, ο οποίος ήταν πιο ευπαρουσίαστος και αριστοκρατικός. Ο Νίαρχος είχε τότε εκφράσει στον Σταύρο Λιβανό την επιθυμία του να παντρευτεί την μικρή Αθηνά (14 ετών), και βέβαια ο πατέρας της “έξω φρενών” τον έδιωξε “με κλωτσιές”. Για τον Ωνάση αυτή ήταν η ιδανική ευκαιρία να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την Αθηνά, λειτουργώντας σαν ο έμπιστός της φίλος, αλλά και σαν ο έμπιστος φίλος της μητέρας της και της αδερφής της. Μια επένδυση που του προσέφερε τις κατάλληλες ευκαιρίες για να παντρευτεί τελικά την Αθηνά Λιβανού το 1946, ενώ ο εξίσου πονηρός και φιλόδοξος τότε φίλος του, ο Σταύρος Νίαρχος, παντρεύτηκε την Ευγενία Λιβανού, αδερφή της Αθηνάς, το 1947.
Παρά το γεγονός ότι θεωρώ τα άτομα που είναι φιλόδοξα, ανταγωνιστικά και υλιστικά βαρετά και απλοικά, γιατί βλέπουν τον εαυτό τους σαν το “επίκεντρο του σύμπαντος” και βεβαίως θέλουν μόνιμα να “καπελώνουν το σύμπαν” με όποιο τρόπο και μέσο(γιατί νιώθουν ανασφαλείς με την φύση τους και με την θνητή τους ύπαρξη), και παρά το γεγονός ότι θεωρώ κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στην εποχή μας(όσο δημιουργική και ευεργετική και άν αυτή είναι) σαν μονότονη και αφύσικη γιατί τελικός στόχος είναι “τα χρυσά φλουριά” που μετράμε αλλά που δεν μπορούμε να τα πάρουμε μαζί μας στην “μεταθάνατο ζωή”, είμαι υποχρεωμένος να κάνω μια σύντομη χρονική ανασκόπηση στα επιχειρηματικά βήματα του Αριστοτέλη Ωνάση. Ιδιαίτερα αυτά τα βήματα που αφορούν την παγκόσμια ναυσιπλοία, γιατί είναι αυτός ο χώρος που τον έκανε πολύ ισχυρό, πολύ διάσημο και πολύ, μα πολύ πλούσιο!!!!