Ένα γράμμα σε μια καλή φίλη. Εισαγωγή (για ένα προσωπικό γράμμα που θα ακολουθήσει)

Το προσωπικό γράμμα απευθύνεται σ΄ ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια πολύ καλή φίλη για είκοσι χρόνια. Γινήκαμε πολύ καλοί φίλοι με αυτήν και το σύζυγό της, πρώτα απ΄ όλα γιατί έδωσα ότι το καλύτερο στα δύο της αγόρια, ξεκινώντας από την παιδική τους ηλικία και συνεχίζοντας στα δύσκολα εφηβικά χρόνια, σαν δάσκαλος ιδιαιτέρων μαθημάτων. Όπως είχε επισημάνει ο σύζυγός της επανειλημένα, λειτούργησα σα δάσκαλος με πρότυπο το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες, με γνώμονα τις γνώσεις αλλά και την ελεύθερη σκέψη και συμπεριφορά. Σημείο αναφοράς ήταν πάντα ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος των παιδιών.

Δεν προβλέπω να διαβάζει η φίλη το γράμμα αυτό λόγω συγκυριών, αλλά θέλω να καταγραφεί σαν κοινωνιολογική αναφορά για τη σημερινή “αλλοφροσύνη” και τρέλλα των ανθρώπων που αγκίζει πλέον όλες τις κοινωνικές ομάδες και όλες τις οικογένειες, στα περισσότερα “αναπτυγμένα” και “αναπτυσσόμενα” κράτη. Μιά αληθινή και προσωπική περιγραφή των απλών καθημερινών συναλλαγών των ανθρώπων. Πιστεύω ότι προβάλλει καλύτερα την πραγματική υπαρξιακή κατάσταση της κοινωνίας παρά μιά “επιστημονική” και κατ΄επέκταση μονόπλευρη ή δογματική κοινωνικοπολιτική ανάλυση.

Χρησιμοποιώ τη λέξη “αλλοφροσύνη” σαν την απόλυτη μονολεκτική περιγραφή της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, γιατί δεν υπάρχει πλέον άτομο όποιας ηλικίας που να μην πάσχει απο ψυχοσωματικά νοσήματα όλων των αποχρώσεων.Ξεκινώντας από την κατάρευση του ανοσσοποιητικού συστήματος, τις καθημερινές ημικρανίες, την υπέρταση, τις δυσκολίες ύπνου και μεταβολισμού, την παχυσαρκία ή τη βουλιμία, τις φοβίες, την υπερκινητικότητα, και τελικά αγγίζοντας τις αυτοκαταστροφικές παθήσεις που είναι οι ψυχασθένειες όπως ο διπολισμός και η μανιοκατάθλιψη, η σκλήρινση κατά πλάκας, και τα διάφορα είδη καρκίνων. Σε μεγάλο βαθμό, όλα αυτά τα νοσήματα είναι η φυσική κατάληξη ενός αφύσικου και απάνθρωπου τρόπου ζωής που θα μπορούσε να μεταφραστεί με τρείς λέξεις, ΑΠΛΗΣΤΙΑ,ΕΓΩΙΣΜΟΣ και ΔΕΙΛΙΑ. Οι τρείς αυτές ιδιότητες του ανθρώπινου χαρακτήρα εχουν σταδιακά ακυρώσει εκείνα τα αρχαιογονικά και πρωτόγονα συναισθήματα που επέτρεψαν στο ανθρώπινο είδος να επιβιώσει σε πρωτόγονη κατάσταση για ένα εκατομμύριο χρόνια (μικρές ομάδες δίχως ρούχα, δίχως φωτιά και με ελάχιστα εργαλεία αντιμετωπίζοντας πολύ ισχυρά πλάσματα και τις τεράστιες αντίξοες φυσικές συνθήκες).

Η σημερινή κοινωνική “αλλοφροσύνη” κολλάει τέλεια με την προσωπική επιστολή που θα γραφτεί, γιατί μετά από είκοσι χρόνια βαθειάς φιλίας με όλη την οικογένεια, ιδιαίτερα με τα δύο τους αγόρια, η καλή μου φίλη και μητέρα τους τα διάλυσε όλα επειδή ήθελε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κερδίσει σε ένα παιχνίδι χαρτιών, ένα παιχνίδι χαρτιών χωρίς χρήματα.Το πρόβλημα δεν ήταν τόσο τα χαρτιά, γιατί για πολλά χρόνια παίζουμε μαζί χαρτιά και ταύλι, και γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν με ενδιαφέρει και πολύ αν θα κερδίσω ή θα χάσω. Τώρα όμως που είναι η εποχή της “αλλοφροσύνης” δεν μπορούσε πλέον να ανεχτεί ένα οικείο πρόσωπο που να μη θέλει να είναι ανταγωνιστικό, να θέλει να είναι ήρεμο και γαλήνιο, ένα άτομο που να προκαλεί πολιτισμένα τα κακώς κείμενα μιάς εικονικής κοινωνικής πραγματικότητας, που είναι διάχυτη από σκληρότητα και ασυνέπεια. Πρόβλημα επίσης ήταν για αυτήν το γεγονός ότι οι σταθερές μου αρχές για μη ανταγωνισμό, για μια γαλήνια συνύπαρξη και μια διαλεκτική σκέψη με βάση το κοινωνικό σύνολο (που είναι και η μόνη αλήθεια), είχαν πλέον περάσει και στα ενήλικα παιδιά της – ενώ οι σημερινές συνθήκες ψυχικής ανασφάλειας είχαν πλέον ξεχυλίσει το ποτήρι. Επρεπε με κάθε τρόπο να πάρει πάλι το πάνω χέρι.

Κατανοώ ότι ο εγωισμός, ο ανταγωνισμός και η προσωπική επιτυχία είναι τα ισχυρά σημεία των καιρών μας, αλλά δεν είμαι διατεθημένος να διαστραβλώσω ακόμα και την απλή έννοια της παρέας και της αναψυχής επειδή ο κόσμος θέλει να νοιώθει ισχυρός και στο επίκεντρο. Σαν συνέπεια το γράμμα που θα ακολουθήσει την επόμενη φορά θα αποτυπώσει θέσεις και σκέψεις που αφορούν το 99% των ανθρώπων του σήμερα. Ανθρώπων που βιώνουν μια σχιζοφρενική κατάσταση, δίχως ισσοροπίες και οικουμενικά οράματα, τη στιγμή που τα πάντα βασίζονται σε ένα απέραντο εγωισμό, σε μια συναισθηματική μιζέρια και σε μια εικονική κοινωνική πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα προωθεί την συνεχή απόκτηση και κατανάλωση αγαθών για να καλυφθούν τα συναισθηματικά, ιδεολογικά και πολιτισμικά κενά, την αποξένωσή μας από την πραγματική μας φύση και δυνατότητες. Ο σημερινός τρόπος ζωής και ανθρώπινης συνύπαρξης σκοτώνουν σταθερά ότι είναι φυσιολογικό, ουσιαστικό και δημιουργικό, από την υγεία μας μέχρι τις πιο απλές χαρές της καθημερινής ζωής. Η κατάσταση σήμερα είναι τραγική αλλά όλοι προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και συννεχίζουν τις καθημερινές τους συννήθειες, μουδιασμένοι…