Τα τελευταία 20 με 30 χρόνια, το αμερικάνικο κοινό όπως επίσης και πολύς κόσμος σε όλη την υφήλιο, έχουν βομβαρδιστεί από τα Αμερικάνικα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Α.Μ.Μ.Ε.) με την κατευθυντήρια ιδεολογική γραμμή στο πόσο δημοκρατικοί είναι οι πολιτικοί θεσμοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης εστιάζουν στο «γεγονός» ότι ο κάθε Αμερικανός πολίτης θεωρεί ότι έχει ιερό καθήκον να προστατεύει τα δημοκρατικά ιδανικά του «Αμερικάνικου Συντάγματος» και να εξάγει τις ουμανιστικές του αξίες στην υπόλοιπη ανθρωπότητα, ακόμα και αν επιβάλλεται η χρήση στρατιωτικής ισχύος και οικονομικής κυριαρχίας.

Τα Α.Μ.Μ.Ε. με τα αξιόλογα μέσα που διαθέτουν όπως οικονομικά περιοδικά, το internet, προγράμματα τηλεόρασης και μεγάλες παραγωγές του Hollywood, έχουν καταφέρει να πείσουν τους περισσότερους Αμερικανούς ότι δεν υπάρχει καμία ιδεολογική ή πολιτική αντίφαση μεταξύ ενός δημοκρατικού έθνους – κράτους και μιας στρατιωτικής αυτοκρατορίας που διαθέτει εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις σε όλη την υφήλιο ( οι περισσότερες σε ανεξάρτητα ξένα εδάφη.) Πιστεύω ότι ακριβώς το ίδιο πολιτικό δίλημμα και η ίδια ιδεολογική αντίφαση εντοπίζονται σε αριστερά πολιτικά κινήματα των οποίων οι ηγεσίες επικαλούνται την κοινωνική επανάσταση για να εξασφαλίσουν πολιτική ηγεμονία. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ιδεολογικές αντιθέσεις είναι τόσο μεγάλες που οι κοινωνίες που επηρεάζονταν άμεσα έπρεπε να αποδεχθούν μια ζωή «εικονικής πραγματικότητας» σε σχεδόν κάθε άποψη της ύπαρξής τους, με τρομακτικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην κοινωνική τους πρόνοια, στην κοινωνική συνοχή και στις κοινωνικές ισορροπίες.

Τα Α.Μ.Μ.Ε., με πολύ λίγες εξαιρέσεις, μπόρεσαν να προσπεράσουν ή να καμουφλάρουν τις πραγματικές και ουσιαστικές ανισότητες που βρίσκονται μεταξύ των έγχρωμων πολιτών των Ηνωμένων Πολιτειών (αφροαμερικάνοι, ισπανοαμερικάνοι, ινδιάνοι ιθαγενείς κλπ.) και των «λευκών». Τόνιζαν τις αλλαγές που έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια, προωθώντας επιδερμικές κοινωνικές – πολιτικές ανακατατάξεις που θεωρητικά θα ενίσχυαν την κοινωνική – οικονομική θέση των «έγχρωμων» κατοίκων ενώ παράλληλα και με επιδέξιο τρόπο αγνοούσαν τις μη δίκαιες συνθήκες που αυτοί οι πολίτες «δευτέρας κατηγορίας» βίωναν καθημερινά. Αν τα Α.Μ.Μ.Ε. εκτελούσαν πιστά το πραγματικό τους ενημερωτικό έργο, περιγράφοντας ή επιδεικνύοντας τις πραγματικές κοινωνικές συγκυρίες των «έγχρωμων» πολιτών της Αμερικής, αυτές οι κοινότητες θα είχαν υιοθετήσει μια περισσότερο πολιτικοποιημένη κοινωνική στάση σε σχέση με το πολιτικό κατεστημένο της χώρας τους, ενώ παράλληλα πολλοί δημοκρατικοί και συνεπείς «λευκοί» πολίτες θα τους στήριζαν στην επίτευξη μιας πιο δημοκρατικής και υγιής κοινωνίας. Πραγματικά πιστεύω ότι τα Α.Μ.Μ.Ε. έχουν παίξει κύριο ρόλο στην πολιτική απάθεια των έγχρωμων κατοίκων της Αμερικής, παραμυθιάζοντάς τους με ψεύτικες ελπίδες για καλύτερες μελλοντικές συνθήκες ή δίνοντας έμφαση στις ατομικές ιστορίες επιτυχίας «έγχρωμων» Αμερικανών που διέπρεψαν στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, στον αθλητισμό ή στην πολιτική και στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτές οι περιπτώσεις αντιπροσωπεύουν ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό των έγχρωμων κατοίκων των Ηνωμένων Πολιτειών, παρόλα αυτά κανένα μέσο ενημέρωσης δεν έχει διερευνήσει σε βάθος αυτά τα δεδομένα, εφόσον αυτό θα υπονόμευε την «εικονική» τους ενημέρωση και τις βάσεις ισχύος τους.

Μέσα από την προπαγάνδα των Α.Μ.Μ.Ε, οι Αμερικανοί πολίτες στη πλειοψηφία τους, πιστεύουν ότι η κοινωνία τους είναι δημοκρατική, τη στιγμή που τα μέσα ενημέρωσης δεν τους έχουν πληροφορήσει ότι η καθημερινή πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα Α.Μ.Μ.Ε. δεν έχουν πληροφορήσει επαρκώς το κοινό τους και τον κόσμο παγκοσμίως ότι οι ιθαγενείς της Αμερικής, οι πρώτοι κάτοικοί της, οι Ινδιάνικες φυλές, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί μέσω μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής γενοκτονίας, στηριζόμενη από τις ισχυρές κοινωνικές ομάδες της κοινωνίας, ενώ τα μερικά εκατομμύρια των Ινδιάνων που έχουν απομείνει, ζούνε στην πλειοψηφία τους κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, σε ειδικούς καταυλισμούς σε διάφορα σημεία της χώρας. Τελικά, σχετικά με τη δημοκρατική εικόνα της Αμερικάνικης κοινωνίας όπως έχει διαδοθεί από τα μέσα ενημέρωσης, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τις εξηγήσεις που έχουν δώθει από αυτά τα μέσα για το αναπόφευκτο εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, συμπεριλαμβάνοντας παιδιά και απλούς πολίτες, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και τον τελευταίο πόλεμο στο Ιράκ. Για τα Α.Μ.Μ.Ε. σκοπός ήταν η “δήθεν” υπεράσπιση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών αρχών σε παγκόσμια κλίμακα, όπως επίσης και η εξασφάλιση των δημοκρατικών ελευθεριών των Αμερικανών πολιτών στη χώρα τους. Οι περισσότεροι Αμερικανοί μέσω της προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης ακόμα πιστεύουν ότι το πολιτικό τους κατεστημένο στην ουσία και συνταγματικά κατοχυρώνει τον «Αμερικάνικο τρόπο ζωής», τον «δημοκρατικό τρόπο ζωής», αγνοώντας ηθελημένα ή άθελά τους ότι αυτά τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν είναι ενεργά ή και υπαρκτά σε πληθυσμούς της όπως τους «έγχρωμους» πολίτες της, τους ανάπηρους και τους ομοφυλόφιλους. Επίσης οι ίδιοι Αμερικανοί πολίτες αποδέχονται να αντιλαμβάνονται το θάνατο αθώων ανθρώπων από τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών σε διάφορα σημεία της γης σαν στατιστικά νούμερα που στηρίζουν και επιβεβαιώνουν την παγκόσμια ισχύ και επιρροή της χώρας τους. Συνοψίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα Α.Μ.Μ.Ε. σήμερα αντιπροσωπεύουν έναν από τους κυριότερους συντελεστές της «παγκοσμιοποίησης» διότι προετοιμάζουν συστηματικά και με λεπτομέρεια τις βάσεις σε παγκόσμια κλίμακα μιας «πολιτισμικής» ή «πολιτιστικής» παγκοσμιοποίησης. Αυτού του τύπου «παγκοσμιοποίησης» συνεπάγεται με την δημιουργία και εφαρμογή μιας «εικονικής πραγματικότητας» του κοινωνικού περιβάλλοντος, όπου το ανθρώπινο πνεύμα και ο ανθρώπινος νους θα είναι τόσο αδύναμα και ανίκανα που δεν θα υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις κρίσης και αντίδρασης. Αυτό το αφύσικο και απάνθρωπο πείραμα από τα Α.Μ.Μ.Ε. έχει πρώτα δοκιμαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου σχεδόν κάθε Αμερικανός προσδιορίζει τους στόχους του και τα ενδιαφέροντά του, τα όνειρά του και τις προτεραιότητες του, με αναφορά μιας «εικονικής» εικόνας της ζωής και όχι με αναφορά τη μοναδική του υπαρξιακή πραγματικότητα.