Οι στίχοι που ακολουθούν προέρχονται από το ποιητικό έργο “Ο Προφήτης” του Kahlil Gibran (1883-1931), ενός σύγχρονου ποιητή που επηρέασε σημαντικά την γενιά της δεκαετίας του 60 στην Δύση. Βοήθησε αυτή την γενιά στίς υπαρξιακές της αναζητήσεις να κατανοήσει καλύτερα την έννοια της ζωής και την έννοια των ανθρώπινων σχέσεων πέρα από τους καθιερωμένους κοινωνικούς ρόλους και την καθιερωμένη ηθική.
Το προσωπικό γράμμα απευθύνεται σ΄ ένα υπαρκτό πρόσωπο, μια πολύ καλή φίλη για είκοσι χρόνια. Γινήκαμε πολύ καλοί φίλοι με αυτήν και το σύζυγό της, πρώτα απ΄ όλα γιατί έδωσα ότι το καλύτερο στα δύο της αγόρια, ξεκινώντας από την παιδική τους ηλικία και συνεχίζοντας στα δύσκολα εφηβικά χρόνια, σαν δάσκαλος ιδιαιτέρων μαθημάτων. Όπως είχε επισημάνει ο σύζυγός της επανειλημένα, λειτούργησα σα δάσκαλος με πρότυπο το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες, με γνώμονα τις γνώσεις αλλά και την ελεύθερη σκέψη και συμπεριφορά. Σημείο αναφοράς ήταν πάντα ο ψυχικός και πνευματικός κόσμος των παιδιών.
Σήμερα, πολλοί οικονομολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες έχουν εκφράσει την άποψη ότι τελευταία έχει δωθεί μεγάλη έμφαση στην όλη έννοια της «παγκοσμιοποίησης». Αυτοί οι ειδήμονες επισημαίνουν το γεγονός ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η παγκοσμιοποίηση υπήρχε από τα αρχαία χρόνια ξεκινώντας από τις Περσικές Αυτοκρατορίες, συνεχίζοντας με τις Ελληνιστικές Αυτοκρατορίες και αργότερα φτάνοντας στις Ρωμαϊκές Αυτοκρατορίες. Η θέση τους θα τολμούσαμε να πούμε είναι ακριβής μέσα στα πλαίσια μιας οικονομικής ή και διοικητικής κοινωνικής δομής, αλλά δεν είναι και τόσο ακριβής μέσα σε ένα κοινωνικό – πολιτιστικό ή ανθρωπολογικό αναλυτικό πλαίσιο.
Η ακόλουθη σύντομη αναφορά είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. David G. Cooper (1931-1986), “Ο Θάνατος της Οικογένειας”. Ο Dr. David G. Cooper είναι από τους πιο διάσημους ψυχιάτρους-θεωρητικούς του 20ου αιώνα και ένας από τους ιδρυτές του κινήματος ενάντια στην παραδοσιακή ψυχιατρία (anti-psychiatry) που ξεκίνησε στη Δύση την δεκαετία του 60.
Έχοντας διδάξει παιδιά και νέα άτομα τα τελευταία 35 χρόνια, (ειδικά, παιδιά και νέα νέα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς), θα ήθελα ν΄αναφερθώ σ΄ένα πρόσφατο φαινόμενο, τουλάχιστον για τις ανεπτυγμένες κοινωνίες,που είναι ο εθισμός των εφήβων σε “chat sites” και “chat rooms” στο Iinternet (διαδίκτυο).Αυτά ξοδεύουν ατέλειωτες ώρες καθημερινά,συζητώντας με άλλους άγνωστους μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους,διαστρεβλώνοντας τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες των διαπροσωπικών σχέσεων όπως και την διαλεκτική διαδικασία της ανθρώπινης εξέλιξης.Αυτοί οι συγκεκριμένοι διαδυκτιακοί χώροι είναι ένα τέλειο εργαλείο για την εδραίωση της “παγκοσμιοποίησης”,προωθώντας πρακτικά ένα περιεχόμενο”εικονικής πραγματικότητας” στίς σκέψεις και στις ψυχές των νέων ανθρώπων.
Γνώριζω πολύ καλά ότι η γενιά του 60, η δικιά μου γενιά, πρόδωσε τα όνειρα της και τους σκοπούς της για οικονομική ασφάλεια και για κοινωνική καταξίωση, και τα δύο για ιδιοτέλεια, αλλά και ανάθεμα στην πρωταρχική τους φιλοσοφία ζωής.Αυτή η γενιά είναι οι γονείς σας και οι παππούδες σας, και θα πρέπει να νιώθετε οίκτο γι΄αυτούς, ενώ δεν θα πρέπει να πέρνετε τα λεγόμενά τους τόσο στα σοβαρά. Πέθαναν εδώ και καιρό-από την στιγμή που άρχισαν να λένε τόσα ψέματα στον εαυτό τους!
« … Είναι αλήθεια: Αγαπούμε τη ζωή, όχι γιατί συνηθίσαμε τη ζωή, παρά γιατί συνηθίσαμε την αγάπη. Πάντα υπάρχει λίγη παραφροσύνη στην αγάπη. Μα πάντα υπάρχει και λίγο λογικό στην παραφροσύνη. Και σε μένα, επίσης, που αισθάνομαι θαυμάσια στη ζωή, μου φαίνεται πως οι πεταλούδες και οι σαπουνόφουσκες κι όσοι από τους ανθρώπους τους μοιάζουν, γνωρίζουν περισσότερο από τους άλλους την ευτυχία …»
Τα τελευταία 20 με 30 χρόνια, το αμερικάνικο κοινό όπως επίσης και πολύς κόσμος σε όλη την υφήλιο, έχουν βομβαρδιστεί από τα Αμερικάνικα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Α.Μ.Μ.Ε.) με την κατευθυντήρια ιδεολογική γραμμή στο πόσο δημοκρατικοί είναι οι πολιτικοί θεσμοί των Ηνωμένων Πολιτειών. Επίσης εστιάζουν στο «γεγονός» ότι ο κάθε Αμερικανός πολίτης θεωρεί ότι έχει ιερό καθήκον να προστατεύει τα δημοκρατικά ιδανικά του «Αμερικάνικου Συντάγματος» και να εξάγει τις ουμανιστικές του αξίες στην υπόλοιπη ανθρωπότητα, ακόμα και αν επιβάλλεται η χρήση στρατιωτικής ισχύος και οικονομικής κυριαρχίας.
“…Εκείνος που δοξάζει τη δική του θρησκεία μέσα από μια ακραία αφοσίωση και κατηγορεί τις άλλες θρησκείες με τη σκέψη ότι εγώ θα πρέπει να δοξάζω μόνο τη δικιά μου θρησκεία, θα πρέπει να κατανοήσει ότι τελικά θίγει την ίδια του τη θρησκεία. Σαν συνέπεια θα πρέπει να υπάρχουν ουσιαστικές και αληθινές επαφές μεταξύ των θρησκειών. Καθένας θα πρέπει να κατανοεί και να σέβεται τα δόγματα των άλλων θρησκειών. Ο αγαπημένος των θεών, ο βασιλιάς Πιγιαντάσε (Ασόκα), επιθυμεί όλοι να γνωρίζουν καλά τα σωστά διδάγματα των άλλων θρησκειών.”
(Ασόκα, 304 π.Χ. – 232 π.Χ.)
Με πολύ λίγες εξαιρέσεις τα Αμερικάνικα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΑΜΜΕ), ειδικά η Αμερικάνικη τηλεόραση, παρέχουν στο Αμερικάνικο κοινό τους και ιδιαίτερα στον κόσμο πέραν των συνόρων τους, πολύ λίγη πληροφόρηση όσον αφορά τα στοιχειώδη συστατικά που συγκροτούν και συμπληρώνουν το μωσαϊκό της σημερινής Αμερικής.