Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την σημερινή “χαοτική” κατάσταση στην “Πολιτική Κουλτούρα” της Ελλάδας, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να καταγράψουμε, να διευκρινίσουμε και ν’ αναλύσουμε τα “πραγματικά συμβάντα”, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά που συνέβαλλαν στην ανεξαρτητοποίηση μέρους του σημερινού Ελληνικού γεωπολιτικού χώρου(Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Κυκλάδες) από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδηγώντας στην ίδρυση του πρώτου σύγχρονου Ελληνικού έθνους-κράτους το 1830. Αυτό που προκύπτει είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της “επίσημης” Ελληνικής ιστοριογραφίας που αναφέρεται στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα που ουσιαστικά ξεκινάει στα τέλη του 18ου αιώνα, αποκρύπτει όλα εκείνα τα ιστορικά δεδομένα που αναδεικνύουν την μεγάλη έλλειψη συλλογικής εθνικής συνείδησης και αγωνιστικότητας από τους περισσότερους πρωταγωνιστές της “επανάστασης” κατά τον Οθωμανικό πολιτικό ζυγό των 400 χρόνων.

(περισσότερα…)

Αφιερώνω αυτό το μέρος του άρθρου μου στον αγαπημένο φίλο Φαίδρο (βλέπε προηγούμενο άρθρο με τίτλο “Ο Ψυχισμός των νέων σήμερα”) και στους αγαπημένους πρώην μαθητές μου και μαθήτριές μου που ασχολούνται τόσο πολύ με τους “τύπους” και τις “λεπτομέρειες” (βλέπε facebook και ναρκισσισμό) γιατί φοβούνται να ζήσουν ελεύθερα, αληθινά και πραγματικά ερωτικά(το ένστικτο με πηγαία έμπνευση), γι’αυτό και είναι κάπως δυστυχισμένοι. Θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Η ζωή όμως δεν συγχωρεί τα “δήθεν”. Κάποτε ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας Oscar Wilde είπε πως “…οι λεπτομέρειες είναι η χυδαία πλευρά της ζωής…”. Νομίζω ότι ο Oscar Wilde τελικά είχε δίκιο!!!!

(περισσότερα…)

Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, παρατηρώντας τις διάφορες “στημένες” και “μη-διαλεκτικές” πολιτικές συμπεριφορές των πολιτικών προσώπων, των δημοσιογράφων, των πολιτικών αναλυτών, των δημοσκόπων, των υπευθύνων ιδιωτικών και κρατικών μέσων ενημέρωσης, όπως και των κρατικών παραγόντων που ελέγχουν τις διαδικασίες καταμέτρησης της “ψήφου” και της επίσημης έκδοσης των αποτελεσμάτων, ενός “κακόγουστου θεατρικού έργου” που διαδραματίστηκε την Κυριακή το βράδυ, στις 4 Οκτωβρίου 2009, ημέρα των Ελληνικών Βουλευτικών Εκλογών, αποφασίσαμε πως “άξιζε τον κόπο” να εξετάσουμε “έντιμα” και “αντικειμενικά” τον βαθμό “πολιτικής ωριμότητας” και “δημοκρατικότητας” μέσα στο πλαίσιο της “σύγχρονης ελληνικής πολιτικής κουλτούρας”. Παράλληλα, αναφέραμε ότι ο όρος “πολιτική κουλτούρα” (political culture) δημιουργήθηκε από Αμερικανούς Πολιτικούς Επιστήμονες μετά το 1950, εισάγοντας ένα “θεωρητικό πολιτικό κατασκεύασμα” που διέθετε την ανάλογη “ιδεολογική” και “επιστημονική” ελαστικότητα για να νομιμοποιηθεί ο πολιτικός και ο πολιτιστικός επεκτατισμός των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλη την υφήλιο, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες και μη-ανεπτυγμένες χώρες.

(περισσότερα…)

Πριν εξετάσουμε τις διάφορες κοινωνικό-πολιτικές διαστάσεις που απορρέουν από το όλο πολιτικό σκηνικό των Ελληνικών Βουλευτικών Εκλογών του Οκτωβρίου του 2009, θα ήθελα ν’ αναφερθώ σ’ ένα σύγχρονο πολιτικό όρο που χρησιμοποιείται κατά καιρούς για να καταγραφούν “εμπειρικά” και “σχηματικά” εκείνες οι κοινωνικο -πολιτικές συνιστώσες που αντανακλούν το “πολιτικό γίγνεσθαι” μιας κοινωνίας ή μιας χώρας. Αυτός ο σύγχρονος πολιτικός όρος στα ελληνικά είναι μετάφραση του αγγλικού πολιτικού όρου “political culture”, και που μεταφράζεται σε “πολιτική κουλτούρα”. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η λέξη “κουλτούρα” δεν έχει ρίζες στην ελληνική γλώσσα αλλά στην λατινική(cultura, culturae), ενώ αργότερα υιοθετήθηκε από τις σύγχρονες λατινογενείς γλώσσες όπως τα Ισπανικά και τα Ιταλικά, αλλά και από τις μη-λατινογενείς σύγχρονες γλώσσες όπως είναι τ’Αγγλικά και τα Γερμανικά.

(περισσότερα…)