Έχοντας ζήσει σχεδόν τη μισή μου ζωή στη βόρειο Αμερική, γνωρίζω καλά τις απέραντες δυνατότητες των Αμερικάνικων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Α.Μ.Μ.Ε) και ιδιαίτερα της Αμερικάνικης τηλεόρασης να επηρεάζουν, να καθοδηγούν και να κάνουν πλύση εγκεφάλου, όπως και να πληροφορούν επιλεκτικά το αμερικάνικο κοινό τους για το τι συμβαίνει εκτός των εθνικών τους συνόρων. Αντιπροσωπεύοντας τη γενιά της δεκαετίας του 60 και έχοντας ζήσει και σε άλλες ηπείρους, αναγνωρίζω ότι τα Α.Μ.Μ.Ε σήμερα σε σχέση με τις δεκαετίες ΄60 και ΄70 έχουν πραγματικά παραμορφώσει το υλικό τους και τους σκοπούς τους.
Τα Α.Μ.Μ.Ε., έχουν σε τέτοιο βαθμό διαστρεβλώσει τον πολιτισμικό τους ρόλο, ειδικά όσον αφορά τη διάδοση της αλήθειας και της πραγματικότητας, έτσι ώστε αυτό που ακούμε, διαβάζουμε και παρακολουθούμε φαντάζει σαν ένα διαφορετικό ανθρώπινο σύμπαν, παρόμοιο με αυτό του παραμυθιού του Πίτερ Παν και την εξωτική του χώρα (“never-never land”) που ποτέ δεν υπήρχε. Αυτή σε βάθος και σε έκταση διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας γίνεται περισσότερο φανερή όταν διαπιστώνουμε τη μεγάλη έλλειψη αληθινής και αντιπροσωπευτικής πληροφόρησης σχετικά με την ουσιαστική εικόνα κάθε άποψης της καθημερινής ζωής των Αμερικανών ξεκινώντας από τα μεγάλα αστικά κέντρα μέχρι τις επαρχιακές κωμοπόλεις και από τις συντηρητικές κεντρικές περιοχές της χώρας μέχρι τις φιλελεύθερες ανατολικές πολιτείες και την Καλιφόρνια. Σήμερα οι πολίτες των Η.Π.Α. γνωρίζουν ελάχιστα ο ένας για τον άλλο, και ο κόσμος εκτός της Αμερικής γνωρίζει ακόμα λιγότερα.
Αυτή η εξέλιξη έχει επιτευχθεί μέσα από ένα καλά συντονισμένο προγραμματισμό από τα Α.Μ.Μ.Ε. που με ένα πολύπλοκο και ιδιοφυή τρόπο προσφέρουν σε κάθε πολίτη μια πληθώρα πληροφοριών και εικόνων χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Ένα περιεχόμενο που θα έπρεπε να πυροδοτήσει τη φαντασία και τη δημιουργική αντίδραση του κοινού, την αναγκαία διαλεκτική διαδικασία για μια ισορροπημένη ανθρώπινη εξέλιξη. Η Αμερικάνικη κοινωνία παρουσιάζεται σαν ένα “reality show” όπου κάθε λεπτομέρεια, από το φωτισμό μέχρι το σενάριο και τους ρόλους, καθορίζονται, συντονίζονται και εφαρμόζονται κάτω από την καθοδήγηση των “πεφωτισμένων” διευθυντών των Α.Μ.Μ.Ε., των οποίων βασικός στόχος είναι να μεταμορφώσουν όλη την ανθρώπινη κοινωνία σε προσωπικό τους studio. Ο απόλυτος έλεγχος με ένα απλό και απλοϊκό αισθητικά τρόπο είναι η πραγματική συνωμοσία της παγκοσμιοποίησης.