Αφιερώνω αυτό το μέρος του άρθρου μου στον αγαπημένο φίλο Φαίδρο (βλέπε προηγούμενο άρθρο με τίτλο “Ο Ψυχισμός των νέων σήμερα”) και στους αγαπημένους πρώην μαθητές μου και μαθήτριές μου που ασχολούνται τόσο πολύ με τους “τύπους” και τις “λεπτομέρειες” (βλέπε facebook και ναρκισσισμό) γιατί φοβούνται να ζήσουν ελεύθερα, αληθινά και πραγματικά ερωτικά(το ένστικτο με πηγαία έμπνευση), γι’αυτό και είναι κάπως δυστυχισμένοι. Θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Η ζωή όμως δεν συγχωρεί τα “δήθεν”. Κάποτε ο διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας Oscar Wilde είπε πως “…οι λεπτομέρειες είναι η χυδαία πλευρά της ζωής…”. Νομίζω ότι ο Oscar Wilde τελικά είχε δίκιο!!!!

Το πλέον κατάλληλο άτομο για να περιγράψει “αντικειμενικά” και “ουσιαστικά” την “πολιτική κουλτούρα” των “σύγχρονων” Ελλήνων πολιτών που σήμερα κατοικούν στον Ελλαδικό χώρο ,δεν θα πρέπει πρώτα από όλα να είναι Έλληνας ή Ελληνίδα , γιατί εμείς οι Έλληνες έχουμε την τάση να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα και να “στρογγυλεύουμε τις γωνίες”, ειδικά όταν τα “πραγματικά” στοιχεία θίγουν την “κοινωνική υπόστασή” μας . Επίσης, αυτό το άτομο θα πρέπει να έχει επιλέξει αυτόνομα να ζήσει στην Ελλάδα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως και θα πρέπει να έχει βιώσει διάφορες κουλτούρες και πολιτισμούς(σημεία σύγκρισης).Θα πρέπει να είναι ένα “ελεύθερα σκεφτόμενο” άτομο δίχως δογματικές ιδεολογικές προκαταλήψεις , και τελικά θα πρέπει να είναι ένα άτομο με “ανθρώπινες ευαισθησίες” που θα του επιτρέπουν να σέβεται την διαφορετικότητα αλλά με μια “οικουμενική κριτική ματιά”. Το άτομο αυτό είναι η Adriana Flores, ανταποκρίτρια του Ισπανικού Πρακτορείου Ειδήσεων στην Αθήνα, ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια, κατάγεται από την Χιλή και είναι περίπου 45 χρονών.

Την Adriana Flores την είδα τυχαία στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Σταύρου Θεοδωράκη “Πρωταγωνιστές”, που μεταδίδεται μια φορά την εβδομάδα από το ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι “Mega”. Είναι από τις καλύτερες δημοσιογραφικές εκπομπές που διαθέτει η ελληνική τηλεόραση και ασχολείται με όλες τις διαστάσεις της “Σύγχρονης Ελληνικής Πραγματικότητας”, πάντα με αντικειμενικότητα και πολύ “ανθρωπιά”, σε βάθος , δίχως τις “παχιές κουβέντες” μιας στημένης πολιτικής ιδεολογίας. Τα διάφορα θέματα παρουσιάζονται απλά αλλά με ένα “ποιητικό τρόπο”, αληθινά και όχι “εικονικά”.

Στην συγκεκριμένη εκπομπή που μεταδόθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2010, το θέμα ήταν “η ζωή και τα έργα των ξένων ανταποκριτών στην Αθήνα”. Σκοπός του Σταύρου Θεοδωράκη ήταν ν’αντλήσει απόψεις για την “Σημερινή Καθημερινή Ελληνική Πραγματικότητα” από διάφορους ξένους δημοσιογράφους που έχουν ζήσει πολλά χρόνια στην Ελλάδα, εξασκώντας το επάγγελμα του ανταποκριτή για ξένες εφημερίδες και για ξένα δημοσιογραφικά πρακτορεία. Όπως ανέφερα πριν, η Adriana Flores είναι ανταποκρίτρια του Ισπανικού Πρακτορείου Ειδήσεων στην Αθήνα και επέλεξε να περάσει τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής της στην Ελλάδα, μεγαλώνοντας μια κόρη που τώρα είναι έφηβη. Για να έχω περισσότερο ακριβείς πληροφορίες, μπήκα στο Internet και παρακολούθησα την συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή προσεκτικά, ιδιαίτερα την συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη με την Adriana Flores.

Την εποχή που έπεσε η “δημοκρατικά εκλεγμένη” σοσιαλιστική κυβέρνηση του προέδρου Allende στην Χιλή(αρχές της δεκαετίας του 70) από το βάναυσο στρατιωτικό πραξικόπημα του στρατηγού Pinochet, πάντα με την έμμεση στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, η μητέρα της Adriana Flores φυλακίστηκε γιατί η “χούντα” της Χιλής την θεώρησε αριστερή ακτιβίστρια και επικίνδυνη για το “ακροδεξιό διδακτορικό καθεστώς” της χώρας. Όταν η μητέρα της Adriana Flores βγήκε από την φυλακή , πήρε την κόρη της και πήγαν οι δυό τους να ζήσουν στην Μεγάλη Βρετανία. Η Adriana Flores σαν νέα κοπέλα τότε, ερωτεύτηκε έναν Έλληνα φοιτητή που σπούδαζε σ’αυτήν την χώρα και αποφάσισε να μεταναστεύσει μαζί του στην Ελλάδα. Η Adriana ήταν τότε 18 ετών. Σύντομα ο ερωτικός δεσμός με τον Έλληνα απόφοιτο έληξε, αλλά όμως η Adriana αποφάσισε πως η Ελλάδα θα γινόταν η δεύτερη πατρίδα της , και έτσι ζει και δουλεύει στην Αθήνα τα τελευταία 25 χρόνια.

Θα ήθελα λοιπόν ν’αναφέρω και ν’αναλύσω κάποια σχόλια της Adriana Flores για τους “σύγχρονους” Έλληνες, για την Ελληνική Καθημερινή Πραγματικότητα και φυσικά για την “Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική Κουλτούρα”. Μια τελευταία επισήμανση πριν ξεκινήσουμε είναι ότι στην συνέντευξη με τον Σταύρο Θεοδωράκη , η Adriana Flores χρησιμοποιούσε την Ελληνική γλώσσα “άπταιστα”, καλύτερα από πολλούς “μορφωμένους” Έλληνες που γνωρίζω!!! Ένα από τα πρώτα σχόλια που έκανε η Adriana ήταν ότι, “…εσείς(εμείς οι Έλληνες), θα πρέπει να ξεχάσετε την Ελλάδα της σπατάλης…”. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο οι Έλληνες είναι “σπάταλοι” αλλά και ότι ένα σημαντικό και ιερό κομμάτι της καθημερινής τους ζωής που σχετίζεται με την προσωπική τους διάθεση, τάση και εμμονή να μπορούν να καταναλώνουν και ν’αγοράζουν “αβέρτα” για να νιώθουν ότι “η ύπαρξή τους” έχει κάποιο νόημα. Καταναλώνω αγαθά και διαθέτω περιουσιακά στοιχεία , άρα υπάρχω!!! Μια “στενή” και “μονοδιάστατη” στάση ζωής που δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με την καθημερινή φιλοσοφική αντίληψη των Αρχαίων Ελλήνων.

Μια επόμενη διατύπωση της Adriana Flores ήταν ότι “…δεν μπορώ να εξηγήσω(σαν δημοσιογράφος), γιατί συμβαίνουν τόσα έκτροπα στην Ελλάδα, όπως τις φωτιές τα τελευταία χρόνια, ξανά και ξανά…Δεν είναι υπερβολές αυτά που λέμε, υπάρχουν βάσεις…”. Μέσα από αυτήν την δημοσιογραφική επισήμανση, η Adriana με “ευγενικό τρόπο”, θέλει να τονίσει ότι υπάρχουν ακραία φαινόμενα στο πως λειτουργούν οι Έλληνες, αλλά επίσης ότι αυτές οι ακρότητες εμπεριέχουν μια αυτοκαταστροφική διάσταση που καταπατεί το “κοινό συμφέρον” και την “οικουμενική αξία” των φυσικών ισορροπιών και πόρων. Αλλά όπως εμείς οι “μάγκες” και “ξύπνιοι” σύγχρονοι Έλληνες άριστα γνωρίζουμε, οι περισσότερες πυρκαγιές που συμβαίνουν Πανελλαδικά κάθε καλοκαίρι στην ύπαιθρο, προκαλούνται από Έλληνες πολίτες για προσωπικά οικονομικά συμφέροντα. Καίγονται δασικές εκτάσεις για να υλοποιηθούν αυθαίρετες εγκαταστάσεις σπιτιών και τουριστικών κτισμάτων ή για να μεταπουληθούν σαν τεμάχια γης που μπορούν να οικοδομηθούν την στιγμή που όλες οι κρατικές υπηρεσίες θα “συνωμοτήσουν” για να αποχαρακτηρισθούν σαν “προστατευόμενες δασικές περιοχές”- και φυσικά οι ανθρώπινοι συντελεστές της κάθε εμπλεκόμενης κρατικής υπηρεσίας, θα πάρουν την ανάλογη “παράνομη αμοιβή” τους. Σ’αυτήν την “λεηλασία” της φύσης είναι “μεταφορικά” όλοι οι Έλληνες πολίτες ένοχοι, από τον ιδιοκτήτη της δασικής έκτασης , είτε αυτός είναι το κράτος είτε κάποιος ιδιώτης, την πυροσβεστική υπηρεσία και την τοπική διοίκηση που θ’αποχαρακτειρίσουν στα χαρτιά “παράνομα” την καμένη δασική περιοχή σαν οικοδομήσιμη, τον ντόπιο μεσάζοντα που θα πουλήσει αυτήν την γη σε ιδιώτες αγοραστές, μέχρι τον ιδιώτη αγοραστή που θα οικοδομήσει κάποιο κτίσμα “αυθαίρετα”, και ας μην ξεχάσουμε τις τοπικές κρατικές υπηρεσίες που τελικά θα φροντίσουν να τροφοδοτήσουν αυτό το “αυθαίρετο οικοδόμημα” με νερό, ηλεκτρισμό και τηλέφωνο- πάντα με το “αζημίωτο” , δηλαδή “πολλά χρυσά φλουριά”, αλλά που όμως θα ζημιώσει την ποιότητα του φυσικού περιβάλλοντος για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων πολιτών. Τελικά, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τον παπά της ενορίας , που θα ευλογήσει το “αυθαίρετο οικοδόμημα” για να προστατέψει την ψυχή του “αυθαίρετου ιδιοκτήτη”, και έτσι και αυτός ο “δόλιος” πνευματικός πατέρας να πάρει με την σειρά του κάποια “χρυσά φλουριά”. Θα ήθελα εδώ να σταθώ και να επισημάνω το γεγονός ότι αντίθετα με αυτά που φημολογούνται μέσα στην Ελληνική Κοινωνία(φυσικά ‘εκ του πονηρού’), τις περισσότερες φορές, τα άτομα που προκαλούν τις πυρκαγιές των δασικών περιοχών στον Ελλαδικό χώρο δεν αντιπροσωπεύουν μεγάλα και ισχυρά επιχειρηματικά ντόπια συμφέροντα, αλλά είναι ο μέσος Έλληνας πολίτης “της αρπαχτής” που θέλει να τα οικονομήσει εύκολα και γρήγορα μέσα από δολοπλοκίες και παράνομα τεχνάσματα και “ας καεί ο τόπος”!!!

Ένα άλλο σχόλιο που έκανε η Adriana Flores στον Σταύρο Θεοδωράκη ήταν ότι “…ο Έλληνας προσέχει μόνο τον εαυτό του, είναι πολύ ατομικός, είναι σαν να υπάρχει μόνο αυτός. Δεν ανήκει σ’ένα σύνολο…Οδηγεί σαν να είναι μόνος του στον δρόμο, που δεν είναι καλό ούτε γι’αυτόν ούτε και για τους άλλους, και παρκάρει όπου θέλει…”. Μέσα από αυτήν την επισήμανση της Adriana μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο κάθε Έλληνας πολίτης ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με τον εαυτό του και ζει για τον “εαυτούλη” του. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε Έλληνας πολίτης θα προσπαθήσει ν’αποφύγει να πληρώσει τους “όποιους φόρους” και τις όποιες “νόμιμες χρηματικές επιβαρύνσεις” και ας διαλυθεί το Ελληνικό Κράτος οικονομικά. Επίσης, ο Έλληνας πολίτης με την συνοχή και την βοήθεια πολλών ανθρωπίνων παραγόντων αλλά και μέρος του κρατικού μηχανισμού θα ξεφορτωθεί “αυθαίρετα” αλλά “οικονομικά” τα βιομηχανικά του απόβλητα σε ποτάμια, θάλασσες και στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα(από την επιφάνεια της γης), δηλητηριάζοντας τα παιδιά του και τα εγγόνια του και όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων πολιτών. Τελικά, ο Έλληνας πολίτης σε προσωπικό επίπεδο(βλέπε παραδόσεις, αρχές και ηθικές) θα προσπαθεί πάντα να δημιουργεί, να συντηρεί και να ενισχύει όλες εκείνες τις κοινωνικές σχέσεις “εξάρτησης” και “ευνουχισμού”(βλέπε τους ψυχολογικούς παράγοντες του “εκβιασμού” και της “ενοχής”), κατακερματίζοντας την προσωπικότητα και την υγεία των ατόμων που σε μόνιμη βάση ο ίδιος “κραυγάζει” το πόσο τα “λατρεύει”!!!

Αυτός ο “αυτοκαταστροφικός ατομικισμός”(βλέπε την εξελικτική τύχη των Neanderthal) έχει φέρει σε αδιέξοδο όλη την Ελληνική κοινωνία, ειδικά την νέα γενιά. Τελικά, το λαϊκό ρητό που λέει ότι “Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της.” είναι μια τέλεια λαϊκή υποκρισία σχετικά με την Καθημερινή Ελληνική Πραγματικότητα. Το λαϊκό ρητό θα έπρεπε να έλεγε ,”Οι Έλληνες πολίτες τρώνε τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους”!!! Νομίζω ότι η επόμενη παρατήρηση της Adriana Flores τεκμηριώνει απόλυτα αυτά που έχω αναφέρει μέχρι τώρα, και η οποία λέει τα εξής,”…Ο Έλληνας έξω από την πόρτα του δεν τον ενδιαφέρει αν είναι καθαρά, μόνο το σπίτι του να είναι καθαρό…Πάει στις παραλίες και πετάει σκουπίδια, ενώ ξέρει ότι θα ξαναγυρίσει στην ίδια παραλία την επόμενη μέρα…”!!!

Όμως η άποψη εκείνη που μ’ εντυπωσίασε περισσότερο ήταν όταν προς το τέλος της συνέντευξης, η Adriana Flores είπε στον Σταύρο Θεοδωράκη ότι “…ο Έλληνας φοβάται τους ξένους…” αλλά αυτό το συναίσθημα (της φοβίας) δεν είναι μόνο με τους ξένους αλλά και με τους δικούς του… Η φιλοσοφία του για τον διπλανό είναι “θα σε πατήσω πριν με πατήσεις…”. Το τελευταίο αυτό σχόλιο εξηγεί “άψογα” γιατί οι Έλληνες πολιτικοί και κρατικοί διοικητικοί υπάλληλοι κλέβουν τα ταμεία της χώρας, γιατί οι ανώτεροι Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί ασχολούνται με “μετρητά”, ακίνητα και ομόλογα, γιατί οι Έλληνες γιατροί παίρνουν “φακελάκια”, γιατί οι Έλληνες καθηγητές έχουν φτιάξει χιλιάδες φροντιστήρια(κάτι άγνωστο στην Δύση), γιατί έχουμε σχεδόν τα περισσότερα θανατηφόρα αυτοκινητικά ατυχήματα “σε όλη την υφήλιο”, γιατί τα παιδιά των Ελλήνων είναι ψυχολογικά εξαρτημένα από τους γονείς τους και σαν συνέπεια “απρόσωπα”, γιατί οι Έλληνες δικαστές “λαδώνονται” και αφήνουν ελεύθερους μεγαλέμπορους ναρκωτικών, απατεώνες πολιτικούς και εγκληματίες μεγαλογιατρούς, κλπ, κλπ, κλπ, κλπ,….Ουσιαστικά, αυτό που πραγματικά “αγγίζει” και “ενεργοποιεί” το μεγαλύτερο κομμάτι των Ελλήνων πολιτών είναι οι “στρατηγικές” που θα πρέπει ο κάθε ένας να χρησιμοποιήσει μια ολόκληρη ζωή για να κατοχυρώσει την προσωπική του “κοινωνική υπόσταση” και “κοινωνική ασφάλεια”, δηλαδή χρήματα, ακίνητη περιουσία, καταναλωτικά αγαθά “στο full” και τελικά μια “εικονική φυσιολογική ζωή”. Τα κακόμοιρα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε Ελληνικές οικογένειες , είναι υποχρεωμένα σε “μόνιμη βάση” και μ’ένα πολύ “πανούργο τρόπο” να δέχονται από το κοινωνικό τους περιβάλλον μια πλύση εγκεφάλου που τους καλλιεργεί τις σκοτεινές σκέψεις και τις φοβίες πως όλοι γύρω τους, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, συμμαθητές, ακόμη και οι ερωτικοί τους σύντροφοι ή συντρόφισσες , βαθιά μέσα τους έχουν την επιθυμία να τους “υπονομεύσουν” και να τους “διαλύσουν”, να τους “πατήσουν” όπως ανέφερε η Adriana Flores. Να χαιρόμαστε την Σύγχρονη Ελληνική Παιδική Αγωγή που δημιουργεί ολοκληρωμένα, δημιουργικά και ελεύθερα άτομα!!! Παράλληλα, οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες έχουν την “τολμηρή” ψευδαίσθηση ότι θα ζήσουν αιώνια, με ότι συνεπάγεται από αυτήν την “αφύσικη” στάση ζωής!!!

Στο επόμενο μέρος του άρθρου μας για την Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική Κουλτούρα θα εξετάσουμε τις αρχές, τις αξίες, τις ηθικές, τις προσδοκίες και τα “κίνητρα ζωής” των πρωταγωνιστών του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, δηλαδή των προσωπικοτήτων που αγωνίστηκαν για να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο έθνος-κράτος το 1830. Αυτές είναι και οι προσωπικότητες που έθεσαν τα “κοινωνικά θεμέλια” και τους “κοινωνικούς κανόνες” της Σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας.

Επειδή σέβομαι τις “δημιουργικές ικανότητες” των Ελλήνων όπως και τον “ερωτισμό” τους με την ζωή, παρ’όλο που πολύ σπάνια χρησιμοποιούν αυτές τις “εκπληκτικές ιδιότητές” τους λόγω του κοινωνικού τους περιβάλλοντος, εγώ σε κάθε μέρος του άρθρου μου για την Σύγχρονη Ελληνική Πολιτική Κουλτούρα θα παραπέμπω στο τέλος σε μια δημιουργική Ελληνική προσωπικότητα που φυσικά κατά την διάρκεια του βίου της και του έργου της απαξιώθηκε. Απαξιώθηκε από ένα “ύπουλο” και “σκοταδιστικό” κοινωνικό κατεστημένο όπως και από ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας που τρέμουν την “αλλαγή”, την “εξέλιξη”, την “αλήθεια”, την “δημιουργία”, αλλά πάνω απ’όλα το μεγαλείο του Ανθρώπου και της Ζωής!!!

Σ’αυτό το μέρος θα παραθέσω ένα ποίημα που έγραψε ο Κωνσταντίνος Καβάφης(1863-1933) που σήμερα θεωρείτε παγκοσμίως ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Σύγχρονης Δυτικής Λογοτεχνίας. Παρ’όλα αυτά στην εποχή του το Πολιτιστικό, το Πολιτικό και το Θρησκευτικό Κατεστημένο μιας “δήθεν” ηθικής και ισορροπημένης Ελληνικής Κοινωνίας τον “έβαλαν στο στόχαστρο” όχι τόσο γιατί δεν ήταν Ελλαδίτης(αλλά Έλληνο-Αιγύπτιος), δεν ήταν φιλόδοξος, δεν ήταν “ωραίος” ή γιατί είχε ερωτικές σχέσεις με νέους άνδρες, αλλά γιατί ήταν ένας “πρωτοπόρος” και “ποιοτικός” Έλληνας λογοτέχνης που χρησιμοποίησε την Σύγχρονη Ελληνική Γλώσσα γόνιμα για να περιγράψει ποιητικά την Ελληνιστική Ιστορική Παράδοση αλλά και την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων συναισθημάτων και σκέψεων μέσα από καθημερινά ανθρώπινα στιγμιότυπα!!!

Θερμοπύλες

Τιμή σ’εκείνους όπου στήν ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μή κινούντες’
δίκαιοι κ’ίσιοι σ’όλες των τές πράξεις,
αλλά μέ λύπη κιόλας κ’ευσπλαχνία’
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι’όταν
είναι πτωχοί, πάλ’εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε’
πάντοτε τήν αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδόμενους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Ευχαριστούμε τον Έλληνα ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη,
για την προσφορά του στην Ανθρωπότητα!!!