Από τις επιστημονικές έρευνες μέχρι σήμερα, διαθέτουμε τα ακόλουθα στοιχεία σχετικά με τα βασικά γενετικά και ανατομικά χαρακτηριστικά του πρωτόγονου Ανθρώπου”Neanderthal”. Πρώτα απ΄όλα, γνωρίζουμε ότι το “μέγεθος του εγκεφάλου” του ήταν μεγαλύτερο από αυτό του σύγχρονου ανθρώπου. Δεύτερο, ο Neanderthal είχε όλες εκείνες τις ανατομικές προδιαγραφές(κατασκευή κρανίου) που του επέτρεπαν να χρησιμοποιεί την ομιλία όπως εμείς. Τρίτο, οι σκελετοί των Neanderthal που ανακαλύφτηκαν υποδεικνύουν ακριβώς τον ίδιο ακριβώς αριθμό και τύπου οστών όπως το “σύγχρονο είδος ανθρώπου”. Τελικά, μέσω της επιστήμης της “γενετικής”, έχουμε εξακριβώσει πως τα γενετικά στοιχεία (DNA) των Neanderthal, είναι σχεδόν παρόμοια με αυτά των άμεσων προγόνων μας, δηλαδή τους Cro-Magnon και τους Homo-Sapiens (www.conservapedia.com/Neanderthal). Με τόσα κοινά γενετικά και ανατομικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τον Άνθρωπο”Cro-Magnon” και φυσικά με το “σύγχρονο ανθρώπινο είδος”, ποιές μπορεί να ήταν οι αιτίες για την “ολοκληρωτική” εξαφάνιση του Ανθρώπου”Neanderthal”;όχι μόνο “από την επιφάνεια της γής”, αλλά επίσης και από τους γενετικούς κώδικες (DNA) του σύγχρονου ανθρώπου!

Σίγουρα υπήρχαν φυσικοί και κλιματολογικοί παράγοντες που συνέβαλλαν στην τελική κατάρευση των Neanderthal, παρ΄όλο που γνωρίζουμε πως αυτό το “παρακλάδι” του ανθρώπινου είδους, είχε καταφέρει να επιβιώσει για 200,000 χρόνια στο βόρειο ημισφαίριο(εκτός από την Βόρεια Αμερική), σε διάφορες περιόδους παγετώνων. Τελικά όμως πιστεύω, πως η βασική αιτία για την “πτώση” του Neanderthal θα πρέπει να ήταν ο όλος τρόπος “σκέψης” και “συμπεριφοράς” του σαν ένα “κοινωνικό ζώο”. Το συμπέρασμα αυτό είναι πιθανό, γιατί γνωρίζουμε πως η “πτώση” του Neanderthal σχετίζεται άμεσα με την σταδιακή εισροή(αρχικά στην Ευρώπη) ενός άλλου “είδους ανθρώπου”, τους Cro-Magnon, οι οποίοι όχι μόνο επιβιώνουν και “ακμάζουν” στον ίδιο ακριβώς “ζωτικό χώρο” και κάτω από τις ίδιες φυσικές και κλιματολογικές συνθήκες, αλλά επίσης πετυχαίνουν σ΄ένα σχετικά “μικρό διάστημα” (15,000 χρόνια) να εκτοπίσουν τους Neanderthal και τελικά να τους εξαφανίσουν σαν “ανθρώπινο είδος”. Είναι αληθοφανές πως οι φυσικές και οι κλιματολογικές αλλαγές(εποχή παγετώνων) επιβάρυναν τις δυνατότητες του Neanderthal να επιβιώσει ομαλά, αλλά τελικά ο Άνθρωπος”Cro-Magnon” απέδειξε πως ήταν πιο “αποτελεσματικός”, και “δημιουργικός” μ΄ένα τρόπο “πραγματιστικό” και “ολιστικό”* σχετικά με την κοινωνική του εξέλιξη. Σαν συνέπεια λοιπόν, θα εξετάσουμε εκείνες τις παραμέτρους της “προσωπικότητας” του Cro-Magnon που του επέτρεψαν σαν ένα “ανθρώπινο είδος” να κυριαρχίσει πάνω στην γη και ν΄αποτελέσει τον μοναδικό άμεσο πρόγονό μας (DNA).

Πριν αναλύσουμε μερικές από τις φυσικές και κλιματολογικές συνθήκες που επηρέασαν αρνητικά τις προσπάθειες επιβίωσης του Ανθρώπου “Neanderthal”, θα ήθελα ν΄αναφερθώ σύντομα σε κάποιες “ανθρώπινες ιδιότητες” που πιστεύω έπεξαν τον πιο σημαντικό ρόλο στην επιβίωση, εξέλιξη και κυριαρχία του Ανθρώπου”Cro-Magnon”-ιδιότητες που πλέον δεν βρίσκονται σε δράση στην καθημερινή ζωή των περισσότερων ανθρώπων, και σαν συνέπεια η βασική αιτία “του τέλους” του ανθρώπινου πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε εδώ και περίπου 9,000 χρόνια. Αυτές οι “ανθρώπινες ιδιότητες” φυσικά θα συσχετιστούν με τις επιτεύξεις του Ανθρώπου “Cro-Magnon”-επιτεύξεις που δεν αφορούν μόνο την ανθρώπινη επιβίωση και πρόνoια, αλλά και την αισθητική μιας περισσότερο “ενδιφέρουσας” και “δημιουργικής” ανθρώπινης ύπαρξης που αγγιζει όλους “ισότιμα” και “οικουμενικά”.

Στο πρώτο μέρος της αφήγησης για τον Άνθρωπο”Neanderthal”, αναφέραμε και περιγράψαμε δύο “ανθρώπινες ιδιότητες” που φαίνεται να λειτουργούσαν “οικουμενικά” στην καθημερινή συμπεριφορά των Cro-Magnon, ο “αλτρουισμός” και το “ενσυναίσθημα”. Με απλά λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πως ο “αλτρουισμός” είναι μια “πηγαία τάση” του ανθρώπου να συνεισφέρει για την πρόνοια του συνανθρώπου του, αγνοώντας τις προυποθέσεις για το άμεσο προσωπικό του συμφέρον. Με το “ενσυναίσθημα”, ο άνθρωπος περιθωριοποιεί “συνειδητά” την “αρχή” που λέει πως “όλη η πραγματικότητα πηγάζει μέσα από την ατομική του ύπαρξη, την προσωπική του κατάσταση και τις προσωπικές του εμπειρίες”, αντιλαμβάνοντας έτσι τις ανάγκες και τις προσδοκίες των άλλων σαν μέρος της “δικής του υπαρξιακής πραγματικότητας”-δηλαδή να “συμπάσχει”! Αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε από τις “ανθρωπιστικές επιστήμες”(ιστορία, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία, αρχεολογία, κλπ. ), στα πλαίσια ενός “αφύσικου”, “δυσλειτουργικού” και “ανταγωνιστικού” ανθρώπινου πολιτισμού των περίπου 9, 000 χρόνων, ο “αλτρουισμός” και το “ενσυναίσθημα” πάντα βρισκόντουσαν πολύ χαμηλά στην λίστα σαν “εποικοδομητικές” και “εφικτές” ανθρώπινες ιδιότητες(ατομικισμός). Την στιγμή όμως που η κοινωνική ζωή του Ανθρώπου”Cro-Magnon” σταθμιζόταν από ένα βαθύ συναίσθημα “αλτρουισμού” και “ενσυναισθήματος” για τον συνάνθρωπό του μέσα στην ομάδα ή φυλή, αυτό ώθησε το συγκεκριμένο “ανθρώπινο είδος” στην δημιουργία της “ανθρώπινης φαντασίας”. Η λειτουργικότητα της “ανθρώπινης φαντασίας” δεν απευθυνόταν μόνο στην ενίσχυση αυτών των “αορίστων” ανθρώπινων δυνατοτήτων(ανθρώπινες ιδιότητες που δεν σχετίζονται με την άμεση φυσική επιβίωση και πρόνοια του ατόμου), αλλά και στην υλοποίηση μέσων και μεθόδων που ν΄ανταποκρίνονται “πρακτικά” σε αυτά τα δυνατά συναισθήματα του “αλτρουισμού” και του “ενσυναισθήματος”. Μέσα από την “φαντασία”, το ανθρώπινο όν δημιουργεί ένα “όραμα” που καταγράφει τις εικόνες που διευκρινίζουν “αυτά που αντιπροσωπεύουν την ανθρώπινη ύπαρξη”και “τα συστατικά που θα επιτρέψουν στην εξέλιξη αυτής της ανθρώπινης ύπαρξης προς το καλύτερο”. Αυτή η ανθρώπινη αίσθηση του “οράματος” επίσης επιτρέπει στο άτομο να σκιαγραφεί τα νοητικά περιθώρια που καταγράφουν την “καθημερινή ανθρώπινη ύπαρξη”, διαθέτοντας σε αυτή τις διάφορες “ισορροπίες”, την “έμπνευση” και τα “κίνητρα”, την αίσθηση της συνοχής μέσα “σ΄ένα άπειρο σύμπαν”αλλά με μια “περιορισμένη διάρκεια ζωής”. Αυτά τα νοητικά περιθώρια αφορούν το “φυσικό” και το “μεταφυσικό”, το “άπειρο” και το “θνητό”, αυτά που συνδέουν τον άνθρωπο με την φύση, αυτά που συνδέουν τον άνθρωπο με τον συνάνθρωπό του, και φυσικά αυτά που συνδέουν τον άνθρωπο με τον “εσωτερικό του κόσμο”. Για να μπορεί η “ανθρώπινη φαντασία” να βρίσκεται σε εγρήγορση και το “όραμα” να είναι δημιουργικό(η σωματική και η ψυχική πρόνοια όλων, η εξελισσόμενη ποιότητα και αισθητική της καθημερινής ζωής όλων), ο άνθρωπος θα πρέπει να χρησιμοποιεί όλες τις “αισθήσεις” του όπως και την “6η του αίσθηση”. Χρησιμοποιώντας όλες τις “αισθήσεις” του, ο άνθρωπος μπορεί και έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του μωσαικού, της πολυπλοκότητας και των αντιφάσεων της ανθρώπινης ύπαρξης. Κρίσημες αντιφάσεις όπως ότι “θα πρέπει να ζείς για την ζωή” και για ένα “περιορισμένο χρονικό διάστημα”, παράγοντας τους “κατάλληλους σπόρους”(παιδιά, μαθητές, κοινωνικές υποδομές, κοινωνικά εργαλεία, κοινωνικά κίνητρα, κλπ. ) έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να μπορέσουν ν΄απολαύσουν τους καρπούς και μια καλύτερη ζωή. Με μια ζωντανή φαντασία, μ΄ένα δημιουργικό όραμα και με όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις ευαισθητοποιημένες(συμπεριλαμβανόμενη και την 6η αίσθηση), το επόμενο βήμα σ΄αυτή “την φυσική ανθρώπινη εξέλιξη”είναι η οργάνωση της “διαδικασίας της σκέψης”, που θα καταλήξει σε μια “στρατηγική” που θα επιτρέψει το όραμα να γίνει “πραγματικότητα”. Αυτό για να πραγματοποιηθεί, θα πρέπει το κάθε άτομο να πάρει “πρωτοβουλίες”, που σημαίνει πως διαθέτει “αυτοπεποίθηση” και βρίσκεται σε “αρμονία” με όλες τις “ανθρώπινες ιδιότητές” του. Εποικοδομητικές ανθρώπινες “πρωτοβουλίες” συντελούνται από “πρωτοποριακές”ιδέες και έννοιες, που ενισχύουν και τελειοποιούν την “όλη διαδικασία σκέψης και αντίληψης”, όχι μόνο για τους εκλεκτούς λίγους, αλλά για όλους. Τελικά, αυτό που θα πρέπει να επισημάνουμε είναι πως όλα αυτά τα πολύτιμα “ανθρώπινα συστατικά” και “ανθρώπινες ιδιότητες” δεν μπορούν να λειτουργήσουν “δημιουργικά” και σε “συνάρτηση με τους οικουμενικούς κανόνες”, αν δεν ισχύει μια δυναμική, ελεύθερη και άμεση επικοινωνία μεταξύ όλων των ανθρώπων-κάθε ένας εκφράζοντας “αυθόρμητα”, όλες τις όψεις της προσωπικότητάς του, όπως ιδέες, συναισθήματα, προσδοκίες, ακόμη και εμπνεύσεις.

Νομίζω πως αυτά που μόλις περιέγραψα, αποτελούν τα κρίσημα ανθρώπινα χαρακτηριστικά ή ιδιότητες που επέτρεψαν στον Άνθρωπο”Cro-Magnon” να υλοποιήσει τα τόσο σπουδαία επιτεύγματα όσον αφορά την “ανθρώπινη εξέλιξη”, και σ΄ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα!Μέσα σε περίπου 30,000 χρόνια, όταν η παρουσία του “ανθρώπινου είδους” επί της γής ξεκινάει πριν από 1,000,000 χρόνια. Παρ΄όλα αυτά, αυτά είναι και τα ανθρώπινα συστατικά που σταδιακά “υπονομεύτηκαν” και “αποδυναμώθηκαν” στην διάρκεια ενός “ανθρώπινου πολιτισμού” των περίπου 9, 000 χρόνων. Αυτή είναι ακριβώς και η αιτία που σήμερα το “ανθρώπινο είδος” και “ο πλανήτης γή” οδεύουν προς ένα αβέβαιο μέλλον.

Στο επόμενο μέρος της αφήγησής μου(Μέρος Γ΄), θα συσχετίσω αυτά τα δυναμικά και δημιουργικά ανθρώπινα συστατικά με τα επιτεύγματα του Ανθρώπου “Cro-Magnon” και με την απόλυτη εξουδετέρωση του Ανθρώπου”Neanderthal”.

*ολιστικός-που προσπαθεί να δώσει ένα όσο το δυνατό ευρύτερο πλαίσιο για την ερμηνεία καταστάσεων και πραγμάτων.