Η Ελληνική “κρίση” του 2012- ένα τέχνασμα εξωγενών οικονομικο-πολιτικών συμφερόντων με την συμβολή ενδογενών αρπακτικών του Ελληνικού Κατεστημένου (Μέρος Ε’)
(το κείμενο αυτό το αφιερώνω σε όλους εκείνους τους πρώην μαθητές μου και μαθήτριές μου που τελικά επέλεξαν την “μετριότητα” και την “εικονική πραγματικότητα” για χάρη της κοινωνίας τους, των οικογενειών τους και της “επιβίωσής” τους)
Η πρώτη “ιστορική συγκυρία” που βοήθησε την Ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη να μην γίνει “επίσημα” αντιληπτή η “παραποίηση” των δεδομένων του Δημόσιου Ελλείμματος της Ελλάδας ήταν το γεγονός ότι από τότε, δηλαδή από το 1998, και μέχρι το 2008, υπήρχε μια αποδιοργάνωση και μια επαγγελματική χαλαρότητα(λόγω εκτάκτων συνθηκών ή και λόγω εσκεμμένων ενεργειών) στις υπηρεσίες της Eurostat, ενός επίσημου Ευρωπαϊκού επιστημονικού ελεγκτικού σώματος που είχε αναλάβει να εναρμονίσει τις στατιστικές των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να συλλάβει και να καταγράψει επίσημα και επιστημονικά τα οικονομικά μεγέθη σε Ευρωπαϊκή κλίμακα. Αυτές οι στατιστικές πληροφορίες της Eurostat, αποτελούσαν τους δείκτες-κλειδιά για την επεξεργασία της παρακολούθησης του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την περίοδο του Ελληνικού “μασκαρέματος” ή του “μαγειρέματος” του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους, δηλαδή το 2000, λόγω μιας πολιτικής αναταραχής ενός εσωτερικού οικονομικού σκανδάλου, οι διεργασίες της Eurostat είχαν σχεδόν τελματώσει, έτσι οι υπεύθυνοι αυτού του ελεγκτικού οικονομικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεχόντουσαν σαν “de facto” τους οικονομικούς δείκτες και τις “επίσημες” οικονομικές εκτιμήσεις που τους παρείχε η Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, ακριβώς όπως και “εφαρμόστηκε” μετέπειτα, με την Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (2004-2009)!!!