Στο πρώτο μέρος του άρθρου μας, παρατηρώντας τις διάφορες “στημένες” και “μη-διαλεκτικές” πολιτικές συμπεριφορές των πολιτικών προσώπων, των δημοσιογράφων, των πολιτικών αναλυτών, των δημοσκόπων, των υπευθύνων ιδιωτικών και κρατικών μέσων ενημέρωσης, όπως και των κρατικών παραγόντων που ελέγχουν τις διαδικασίες καταμέτρησης της “ψήφου” και της επίσημης έκδοσης των αποτελεσμάτων, ενός “κακόγουστου θεατρικού έργου” που διαδραματίστηκε την Κυριακή το βράδυ, στις 4 Οκτωβρίου 2009, ημέρα των Ελληνικών Βουλευτικών Εκλογών, αποφασίσαμε πως “άξιζε τον κόπο” να εξετάσουμε “έντιμα” και “αντικειμενικά” τον βαθμό “πολιτικής ωριμότητας” και “δημοκρατικότητας” μέσα στο πλαίσιο της “σύγχρονης ελληνικής πολιτικής κουλτούρας”. Παράλληλα, αναφέραμε ότι ο όρος “πολιτική κουλτούρα” (political culture) δημιουργήθηκε από Αμερικανούς Πολιτικούς Επιστήμονες μετά το 1950, εισάγοντας ένα “θεωρητικό πολιτικό κατασκεύασμα” που διέθετε την ανάλογη “ιδεολογική” και “επιστημονική” ελαστικότητα για να νομιμοποιηθεί ο πολιτικός και ο πολιτιστικός επεκτατισμός των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλη την υφήλιο, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες και μη-ανεπτυγμένες χώρες.

Επίσης διατυπώσαμε δύο έγκυρες περιγραφές του όρου “πολιτική κουλτούρα” έτσι ώστε να έχουμε μια πιο σαφή εικόνα της σημασίας του. Η πρώτη περιγραφή τονίζει ότι ο όρος αυτός αντιπροσωπεύει “…ένα σύστημα από εμπειρικές πεποιθήσεις, εκφραστικά σύμβολα και αξίες που προσδιορίζουν εκείνες τις συγκυρίες μέσα από τις οποίες η πολιτική δράση υφίσταται…”. Η δεύτερη αναλυτική περιγραφή επισημαίνει ότι η “πολιτική κουλτούρα” μιας χώρας ή μιας κοινωνίας αντανακλά “… το άθροισμα των βασικών αξιών, συναισθημάτων και γνώσεων που προσφέρουν την μορφή και την ουσία μιας πολιτικής διαδικασίας…”. Σαν συνέπεια, όσον αφορά το “σύγχρονο Ελληνικό κράτος” ή την “σύγχρονη Ελληνική κοινωνία”, ο συγκεκριμένος πολιτικός όρος (πολιτική κουλτούρα) είναι αρκετά “ευέλικτος” επιστημονικά και ιδεολογικά , για να μπορέσουμε να περιγράψουμε το “συνονθύλευμα” αξιών ή μη-αξιών που οι “σύγχρονοι” Έλληνες εκφράζουν και εφαρμόζουν στην δημόσια αλλά και στην προσωπική καθημερινή τους ζωή, σαν “σύγχρονοι πολίτες” ενός “σύγχρονου έθνους κράτους” που δεν φέρνει τυχαία το όνομα “Ελλάς”!!! Ενός κράτους που “στα χαρτιά” και “στα παχιά λόγια” διαθέτει ένα “δημοκρατικό πολίτευμα”, ένα “σύγχρονο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας”, μια “ανεπτυγμένη οικονομία”, μια “προοδευτική παιδεία”, και πάνω απ’όλα πολίτες με “έντονη” εθνική συνείδηση και κοινωνική σύμπνοια. Βασικά σημεία αναφοράς για όλο αυτό το “σύγχρονο” κοινωνικο-πολιτικό οικοδόμημα που λέγεται “Ελλάδα” είναι η “φιλοτιμία”, η “ανεκτικότητα”, η “ελεύθερη σκέψη”, η “ελεύθερη έκφραση” και η “δημιουργικότητα”, ανθρώπινες ιδιότητες και ιδανικά που θεωρητικά παρέλαβαν οι “σύγχρονοι” Έλληνες από τους Αρχαίους Προγόνους τους που “συνέχεια” λένε το πόσο τους θαυμάζουν!!! Οι “σύγχρονοι” Έλληνες “εξυμνούν” και “ταυτίζονται” με τον πολιτισμό των αρχαίων προγόνων τους γιατί βρίσκονται σε “συνεχή επαφή” με τις “συνιστώσες” αυτού του πραγματικά δυναμικού πολιτισμού μέσα από την “δημόσια” αλλά και την “οικογενειακή παιδεία”. Μια “δημόσια παιδεία” που ελέγχεται από “έντιμους” και “ηθικούς” μαυροφορεμένους εκκλησιάρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μια “οικογενειακή παιδεία” που διαμορφώνεται από “αξίες”, “συνήθειες” και “παραδόσεις” που ξεκινάνε από το Βυζάντιο και την Τουρκοκρατία όταν ο Έλληνας λειτουργούσε σαν “ραγιάς”(raya- τούρκικη λέξη που σημαίνει αυτός που έχει δουλοπρεπή στάση απέναντι σε κάποιον). Ένα “υπόδουλο άτομο” και όχι ένα “ελεύθερο άτομο”, με όλη την σημασία των λέξεων. Δηλαδή με όλες τις ανθρώπινες “διαστρεβλώσεις” και “διαστροφές” που ευδοκιμούν μέσα από αυτήν την “ατροφική υπαρξιακή ταυτότητα” του παρελθόντος. Λοιπόν “επί του παρόντος”, ας μην γελιόμαστε εμείς “οι σύγχρονοι Έλληνες”!!!!

Αφού έχουμε φτάσει “επί του παρόντος”, θα ήθελα εδώ να καταγράψω μια μικρή “επικεφαλίδα” και ένα σύντομο “πολιτικό σχόλιο” που διάβασα στην έγκριτη και δημοφιλή εφημερίδα “Έθνος”, στο τεύχος της Δευτέρας, 31 Μαΐου 2010. Στο συγκεκριμένο πολιτικό άρθρο, γίνεται μια σύντομη ανασκόπηση του “Σκανδάλου Siemens” στην Ελλάδα, μετά τον έλεγχο που έκανε το ΣΔΟΕ της “μαύρης λίστας” παράνομων προσώπων που η ίδια είχε κατασχέσει από τα κεντρικά γραφεία της Siemens στην Αθήνα. Η “λίστα” αφορά τις “παράνομες πληρωμές” σε πραγματικά πρόσωπα τα τελευταία 15 περίπου χρόνια. Παράνομες πληρωμές σε “Έλληνες Πολίτες” που ασκούσαν κάποια πολιτική, οικονομική και κοινωνική επιρροή για να προωθηθούν τα προϊόντα και τα οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα αυτής της τεράστιας πολυεθνικής Γερμανικής εταιρίας στον Ελλαδικό Χώρο, και όχι μόνο!!! Η σύντομη επικεφαλίδα διατυπώνει την εξής πληροφορία:”…Μέσα σε 300 σελίδες αποκαλύπτονται πάνω από 15.000 εμβάσματα με αποδέκτες πολιτικούς, στελέχη της κρατικής διοίκησης, συνδικαλιστές και δημοσιογράφους…”. Ενώ το σύντομο πολιτικό σχόλιο αναφέρει τα εξής:”…Από ένα πρώτο “ξεσκόνισμα” (του ΣΔΟΕ), εντοπίστηκαν ονόματα πολιτικών, ανωτάτων στελεχών και συνδικαλιστών του ΟΤΕ και αρκετοί δημοσιογράφοι να έχουν πάρει δώρα (σε είδος ή σε ρευστό, αυτό ερευνάται) που έφταναν ακόμη και τα 100.000 ευρώ κατά περίπτωση…”.Αυτή η “μαύρη λίστα” αντιπροσωπεύει γύρω στα 100.000.000 ευρώ σε “παράνομες πληρωμές” σε “Έλληνες Πολίτες”, ενώ μέλη του ΣΔΟΕ θεωρούν ότι αυτά τα στοιχεία είναι η “κορυφή του παγόβουνου” σχετικά με την “μαύρη οικονομία” της χώρας , που αγγίζει σχεδόν κάθε “Έλληνα Πολίτη” στην “Ελληνική Επικράτεια”. Μια “μαύρη οικονομία” που έχει “κατακρεουργήσει” το μέλλον και την εθνική υπόσταση της χώρας που όλοι οι Έλληνες “διαλαλούν” πως αγαπάνε, αλλά που πρακτικά και ουσιαστικά δεν το εννοούν, δυστυχώς γι’αυτούς και για τα παιδιά τους, και για όλες τις επόμενες γενιές αυτού του “ιερού τόπου”!!!

Η όλη Σύγχρονη Ελληνική Πολιτισμική Πραγματικότητα, ξεκινώντας από την ίδρυση του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους το 1830 μέχρι σήμερα, αντιπροσωπεύει ένα μωσαϊκό ή μια “πολιτική κουλτούρα” που στην “εικονική περιγραφή” της μέσα από ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, της σύγχρονης ελληνικής ιστοριογραφίας, της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής θεωρίας, της σύγχρονης παιδείας (διδακτικό και ανθρώπινο υλικό), της σύγχρονης Ελληνικής Ορθόδοξης Θεολογίας, κ.λπ., ταυτίζεται μ’ένα “ηρωικό”, “δυναμικό”, “εναρμονισμένο” και “ενιαίο” κοινωνικο-πολιτικό οικοδόμημα, που χάρη στην “πηγαία κοινωνική ευαισθησία” και “δημοκρατικότητα” των πολιτών της έχει αποκρούσει όλες εκείνες τις “ξένες” και “εξωτερικές” δυνάμεις, πραγματικές ή και μεταφυσικές, που συνεχώς αναζητούν και επιδιώκουν την διάλυση αυτού του “Έθνους”. Νομίζω ότι η “πραγματικότητα” είναι κάπως διαφορετική, και έτσι με πολύ υπομονή θα ξετυλίξουμε το κουβάρι της Αριάδνης. Θα ξεκινήσουμε από την ίδρυση του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, και χρησιμοποιώντας πραγματικά ιστορικά δεδομένα, αληθινά στιγμιότυπα, αυθεντικές αναφορές υπεύθυνων και έντιμων προσωπικοτήτων, όπως και πραγματικά κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συμβάντα, όχι “μυθοπλαστίες” της αρέσκειάς μας, για να κάνουμε τελικά ένα “πραγματικό απολογισμό” για το ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε “μια για πάντα”, ποιος είναι ο χειρότερος εχθρός μας, ο “δυνάστης” που έρχεται από έξω για να μας “υποδουλώσει” και για να μας “εξευτελίσει” με διάφορες σκοτεινές μηχανορραφίες, ή είναι ο “δυνάστης” που βασιλεύει μέσα μας γιατί πάψαμε πριν πάρα, μα πάρα πολύ καιρό, να σεβόμαστε και ν’αγαπάμε τον εαυτό μας, την δημιουργική περιπέτεια της ζωής, την φύση που μας διατρέφει και την προσωπική μας αλήθεια, που είναι και το “σήμα κατατεθέν” του κάθε ανθρώπου- στην “πραγματική ζωή”!!!

Πριν από περίπου 4.000 χρόνια, διάφορες Ελληνικές φυλές (με βάση την γλώσσα και την θρησκεία) προερχόμενοι από την Βόρειο Ευρώπη, οικοδόμησαν ένα μοναδικό κοινωνικο-πολιτιστικό περιβάλλον σε διάφορα μέρη της Ανατολικής Μεσογείου(Μικρά Ασία, νησιά του Αιγαίου και Ιόνιου πελάγους, Νότιο Ιταλία, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα, Μακεδονία, Ήπειρο, Θράκη, κλπ.) που επέτρεψε και ώθησε την έκφραση, την εφαρμογή και την εξέλιξη της δημιουργικής και διαλεκτικής σκέψης σε όλα τα επίπεδα και σ’όλους τους τομείς της “καθημερινής ζωής” των ανθρώπων. Τα γεωφυσικά χαρακτηριστικά αυτού του χώρου( μαλακό κλίμα, πλούσιο σε βασικά προϊόντα διατροφής, πολλαπλές θαλάσσιες αρτηρίες ), η εγγύτητα γεωπολιτικά με τους πρώτους μεγάλους πολιτισμούς της ανθρωπότητας όπως αυτών των Αιγυπτίων, των Σουμέριων και των Κρητών, αλλά και η ψυχοσύνθεση των Ελλήνων σαν νομάδες-κατακτητές που όμως διέθεταν μια εξελιγμένη ανθρώπινη αντίληψη της κοινωνικο-πολιτικής και θρησκευτικής συλλογικής συμμετοχής των μελών των φυλών τους, δημιούργησαν τις κατάλληλες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές συνθήκες για να προωθηθούν οι ανθρώπινες δυνατότητες και ικανότητες σε όλες τις διαστάσεις της “καθημερινής ζωής”. Η πλειοψηφία των μελών εκείνων των Αρχαϊκών Ελληνικών Φυλών (στοιχεία από την “Ιλιάδα” και την “Οδύσσεια” του Ομήρου) απολάμβαναν τα πολιτικά δικαιώματα, την κοινωνική στήριξη και μια πολυδιάστατη παιδεία για να εξελιχθούν όχι μόνο σε άριστους στρατιώτες αλλά και σε άριστους επιστήμονες, άριστους καλλιτέχνες, άριστους λογοτέχνες και άριστους φιλόσοφους. Σε σύγκριση με όλες τις άλλες οργανωμένες ανθρώπινες κοινότητες ή κοινωνίες εκείνης της εποχής παγκοσμίως, οι Ελληνικές φυλές και κοινότητες λειτουργούσαν σαν “ανοικτές κοινωνίες” όπως θα έλεγε ο Αυστριακός φιλόσοφος Karl Popper (1902-1994). Η “δογματική αριστερή πολιτική ιδεολογία” πολλές φορές κατακρίνει ή ακόμη και απαξιώνει το δημιουργικό μεγαλείο του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, προβάλλοντας το “ιστορικό γεγονός” ότι με τους Αρχαίους Έλληνες υπήρχε ο κοινωνικο-οικονομικός θεσμός της “δουλείας”. Αυτή η θεωρητική πολιτική θέση είναι “αντι-επιστημονική” διότι ασκεί κριτική με βάση μεταγενέστερες “κοινωνικές αξίες” και “ηθικούς κώδικες”, ενώ κάποια ιδεολογικά σημεία της δογματικής αριστεράς μου θυμίζουν την χριστιανο-ιουδαϊκή αντίληψη της “ανθρώπινης ενοχής” του Απόστολου Παύλου, δηλαδή το “τίποτα” υπαρξιακά. Νομίζω ότι όλοι οι αρχαίοι λαοί είχαν “δούλους” σαν “μέσα παραγωγής”, ένα σοβαρό ηθικό και κοινωνικό παράπτωμα, αλλά κρίνοντας πάντα με τα σημερινά κοινωνικο-πολιτικά και ηθικά δεδομένα, δηλαδή μετά από χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορικής εξέλιξης. Νομίζω ότι αυτή η αριστερή δογματική πολιτική αντίληψη δείχνει μια “ανισόρροπη” τακτική επιστημονικής ανάλυσης, γιατί δεν συμβάλλουν δημιουργικά η “αντικειμενική λογική” και η “διαλεκτική σκέψη”.

Λοιπόν, μέσα από αυτόν τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, που ήταν και σκληρός, και πολεμοχαρής και υπερβολικός, και τις περισσότερες φορές μη-δημοκρατικός κοινωνικο-πολιτικά (όπως σήμερα στην Ελλάδα), η Ανθρωπότητα σε όλη την υφήλιο κατανόησε ότι μόνο κάτω από τις κατάλληλες κοινωνικο-πολιτικές και πολιτιστικές συγκυρίες που είναι κατοχυρωμένες από δίκαιους θεσμούς και νόμους, μπορεί το “κοινωνικό όν” να εξελιχθεί, να δημιουργήσει και να ευτυχήσει, πάντα όμως σαν ένα “αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου” –της κοινότητας, της κοινωνίας ή του κράτους (πόλης-κράτους στην περίπτωση των Αρχαίων Ελλήνων). Οι δύο αυτοί κοινωνικο-πολιτικοί θεσμοί είναι αλληλένδετοι από τις πρώτες “οργανωμένες ανθρώπινες κοινότητες” μέχρι σήμερα. Το δίκαιο κοινωνικά άτομο στηρίζει δημιουργικά το κοινωνικό σύνολο( στο οποίο ανήκει) μέσα από τις κοινωνικές πράξεις του, τα κοινωνικά έργα του και τις κοινωνικές πρακτικές του, και το “υγιές” και “ισορροπημένο” κοινωνικό σύνολο που σέβεται και προωθεί την ποιότητα ζωής όλων των μελών της, στηρίζει το κάθε άτομο μέσα από δίκαιους θεσμούς και νόμους, αλλά και με έθιμα και παραδόσεις. Είναι αυτή η πολιτική θέση που προσπάθησε ο Αριστοτέλης ( 384π.Χ.- 322π.Χ.) να αναλύσει και να εξηγήσει μέσα από το βιβλίο του τα “Πολιτικά”. Είναι μια πολύτιμη γνώση που οι περισσότεροι “μορφωμένοι” σύγχρονοι Έλληνες αγνοούν παντελώς, όπως και τους τόσους άλλους διάσημους Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους, Αρχαίους Έλληνες Επιστήμονες και Αρχαίους Έλληνες Λογοτέχνες που διαλαλούν το πόσο θαυμάζουν αλλά δεν γνωρίζουν. Αυτός είναι και ο “βασικός λόγος” που η “σύγχρονη πολιτική κουλτούρα” των Ελλήνων βρίσκεται σε αυτή την “χαοτική” και “στάσιμη” κατάσταση!!!

Από την ίδρυση του “σύγχρονου” Ελληνικού Κράτους το 1830, οι κοινωνικές ομάδες εξουσίας όπως αυτές των πολιτικών, των τσιφλικάδων, των εμπόρων, των στρατιωτικών, των ακαδημαϊκών, αλλά ειδικά των ηγετών της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν επέτρεψαν να “πάρει σάρκα και οστά” ο Διαφωτισμός στην “ελληνική πολιτική κουλτούρα”, όπως είχε συμβεί σε όλα τα σύγχρονα κράτη της Ευρώπης τον 17ο και 18ο αιώνα!!!

Εδώ παραθέτω ένα απόσπασμα από την πολιτική διδασκαλία του Αριστοτέλη όπως ο ίδιος το κατέγραψε στο βιβλίο του με τίτλο “Πολιτικά”, και βρίσκεται στην πρώτη του ενότητα (Α2,10) όπου ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην ” γένεση της πόλης”. “…Είναι, νομίζω, φανερό γιατί ο άνθρωπος είναι πολιτικόν ζώον περισσότερο απ’ότι οι μέλλισες ή τα άλλα αγελαί ζώα: Όπως έχουμε ήδη πει πολλές φορές, η φύση δεν κάνει τίποτε δίχως λόγο και χωρίς αιτία. Ας προσέξουμε ύστερ’απ’αυτό ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που είναι εφοδιασμένο με την ικανότητα του λόγου. Η απλή φωνή δεν εκφράζει, ως γνωστόν, παρά μόνο τη λύπη και την ευχαρίστηση- γι’αυτό και υπάρχει σε όλα τα ζώα- η φύση τους έδωσε, πράγματι, όλη κι’όλη αυτή την ικανότητα, να αντιλαμβάνονται το δυσάρεστο και το ευχάριστο και αυτά να τα κάνουν φανερά το ένα στο άλλο. Του λόγου όμως ο προορισμός είναι να κάνει φανερό τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό και, άρα, τι είναι δίκαιο και τι άδικο- αυτό είναι, πράγματι, που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα: μονάχα αυτός αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο και όλα τα άλλα παρόμοια πράγματα- και, φυσικά, η συμμετοχή σε όλα αυτά είναι που κάνει την οικογένεια (το σόι) και την πόλη ( πόλη-κράτος)…” (σελ.187. Αρχαία Ελληνικά-Φιλοσοφικός Λόγος-Γ’ Τάξη Γενικού Λυκείου-Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων-Αθήνα 2009).