Η  Εικονική Πραγματικότητα είναι μια καθημερινή πραγματικότητα που δεν βασίζεται στα διαλεκτικά  κριτήρια της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά σ’ένα τεχνητό κατασκεύασμα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η  Εικονική Πραγματικότητα είναι παρούσα και διάχυτη στις καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες από τις αρχές του ανθρώπινου πολιτισμού. Αποτελούσε και αποτελεί σήμερα ένα κοινωνικό εργαλείο που θα δημιουργούσε και θα θεμελίωνε μια λανθασμένη και διαστρεβλωμένη ανθρώπινη συνείδηση για την κοινωνική συνοχή και ενότητα. Αντανακλά μια οικουμενική ανθρώπινη συνωμοσία με σκοπό την μονιμότητα και την επέκταση του κοινωνικού κατεστημένου των προνομιούχων και των ισχυρών σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Αυτό είναι ένα κοινωνικό χαρακτηριστικό σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες.

Στις πρωτόγονες κοινωνίες όπου η κοινωνική συνοχή ήταν κρίσιμη και δεδομένη για την εξασφάλιση μιας κάποιας ομοιογένειας , υπήρχαν πολύ λίγες ιδιαιτερότητες και διαφοροποιήσεις, είτε κοινωνικές είτε οικονομικές. Κάθε άτομο προσέφερε ισότιμα με βάση τις δυνάμεις του και τις ικανότητές του, πάντα όμως για την ενίσχυση της επιβίωσης  της κοινότητας.

Κοινός σκοπός όλων ήταν η τροφοδότηση βασικών αγαθών και η προστασία της ζωής. Το κάθε μέλος της κοινότητας αποτελούσε ένα αναπόσπαστο κοινωνικό κρίκο και πρωταγωνιστή. Δεν υπήρχαν πλεονάσματα εργατικού δυναμικού και προϊόντων για να προκαλέσουν και για να εμπεδώσουν κοινωνικές διαφορές.

Οι πρωτόγονες κοινωνίες λειτουργούσαν με οικονομίες δίχως  πλεονάσματα, σ’ ένα επίπεδο  στοιχειώδης  αυτοσυντήρησης.

Οι δυνάμεις της φύσης ή οι φυσικοί παράγοντες επηρέαζαν το κάθε άτομο στον ίδιο βαθμό, σαν συνέπεια , δεν υπήρχαν προνομιούχες ανθρώπινες οντότητες ή άτομα, προνομιούχες ή προστατευόμενες  από τις δυνάμεις της φύσης  ή από μεταφυσικούς συντελεστές που θα ήταν σε θέση  να μετριάσουν ή ν’ αποτρέψουν  τον  αρνητικό αντίκτυπο αυτών των φυσικών δυνάμεων.

(περισσότερα…)

Ήταν μια καθημερινή βραδιά, παίρνοντας το γεύμα μου στο διαμέρισμά μου, όταν ξαφνικά ένοιωσα αφόρητη σωματική αδυναμία. Προσπάθησα να σταθώ όρθιος, αλλά τα γόνατά μου λύγισαν και έπεσα στο πάτωμα. Έμοιαζε με ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά ολόκληρο το σώμα μου.

Τα άκρα μου μούδιασαν και έπεσα καταγής. Είχα την αίσθηση  της παράλυσης  και το συναίσθημα ότι είχα περάσει σε μια άλλη διάσταση, όπου τα πάντα γύρω μου φαινόντουσαν διαφορετικά και ομιχλώδη . Για μένα ήταν μια πρωτοφανής υπαρξιακή κατάσταση.

Εδώ θέλω να επισημάνω ότι πριν γευματίσω, πλάγιασα για να ξεκουραστώ. Είχα τότε,  πολλές παραισθήσεις, μια εμπειρία που είχα βιώσει 7 μήνες πρωτύτερα. Δεν ήταν όνειρο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις  μπορούσα να θυμηθώ πολύ αργότερα λεπτομέρειες αυτών των παραισθήσεων. Παράλληλα θέλω να διευκρινίσω πως δεν παίρνω ναρκωτικά ή γιατρικά, όπως επίσης δεν πάσχω από ψυχικές διαταραχές, και δεν έχω συμβουλευτεί ψυχιάτρους.

Επιστρέφοντας τώρα στο θέμα μας, θέλω να τονίσω πως όταν ένοιωσα αυτό το ‘’ηλεκτρικό σοκ’’ και προσπάθησα να σταθώ όρθιος, έπεσα προς τα πίσω και έριξα τον κάδο των σκουπιδιών που βρισκόταν ακριβώς πίσω μου.

Δεν μπορούσα να σταθώ και δεν είχα την σωματική δύναμη να συντονίσω τα άκρα μου. Σύρθηκα στο πάτωμα και με πολύ κόπο κατάφερα να πιάσω το τηλέφωνο και να καλέσω την Κινέζα σπιτονοικοκυρά μου την κυρία Lee,  για να με βοηθήσει.

Όταν ανέβηκε στο διαμέρισμα μου, την στιγμή που μένει στον όροφο από κάτω, κάλεσε το πρώτων βοηθειών . Σ’αυτό το σημείο θέλω να πάω πίσω στον χρόνο, και ν’αναφέρω ότι την στιγμή που η σπιτονοικοκυρά μου με είδε σ’αυτή την άθλια κατάσταση, πήγε στο σπίτι της και μου έφερε τρόφιμα για να πάρω δύναμη. Μου έφερε τρία βρασμένα αυγά, χυμό φρούτων και ένα ποτήρι γάλα. Μου φέρθηκε σαν να ήμουν το παιδί της και γ’αυτό νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Η  κυρία Lee πίστευε πως είχα πάθει εγκεφαλικό, το έμαθα αργότερα από τον γιό της.

(περισσότερα…)